Otto Weininger

Otto Weininger (ur. 3 kwietnia 1880 w Wiedniu, zm. 4 października 1903 w Wiedniu) – filozof austriacki pochodzenia żydowskiego.

Najsłynniejszą jego pracą jest książka Płeć i charakter (1903), w której postawił tezę, że w każdym człowieku istnieje zarówno pierwiastek męski jak i żeński, przy czym ten pierwszy utożsamia z moralnością i logiką, drugi zaś – z próżnością, chucią i brakiem wiedzy. Wspomina też o podobnym podziale pomiędzy religią chrześcijańską a żydowską – chrześcijan porównuje do mężczyzn, Żydów zaś – do kobiet (sam Weininger, choć z pochodzenia Żyd, stał się chrześcijaninem).

Książka pełna jest pogardy dla kobiet, stanowiąc wręcz wzorcowy przykład mizoginii. Weininger uważa kobiety za istoty tak nikczemne, iż jego zdaniem "słusznie nic tak wielkiej nie budzi pogardy, jak mężczyzna, co się w kobietę przeistoczył".

Płeć i charakter zyskała sławę po spektakularnym samobójstwie 23-letniego autora - zastrzelił się w wynajętym w tym celu pokoju, w którym zmarł Beethoven - wkrótce po wydaniu książki. Sam zaś Weininger zyskał w ten sposób popularność w środowisku ówczesnej bohemy.