Poprzednią część dosłownie pochłonęłam, dlatego pełna nadziei rzuciłam się w stronę i tej książki. Styl pani Rallison sprawia, że czyta się lekko, szybko, całkowicie odgradzając się od świata rzeczywistego. Jej książki są ciut odmóżdżające - dotąd przeczytałam trzy - jednak świetne, jeśli chce się odpocząć i nie wysilać podczas czytania.

Tansy Miller w jednej chwili chce powstrzymać swojego chłopaka od dewastowania ratusza, w drugiej jest odwożona na komendę policji pod zarzutem zniszczenia wyżej wymienionego budynku i kilku innych. Jej sytuacja jest tak żałosna, że kwalifikuje się pod wizytę dobrej wróżki. I tym sposobem z odsieczą przychodzi znana nam z "Takiej Sobie Wróżki" - Chryzantemowa Gwiazda aka Chrissy, która ze względu na niskie stopnie nie zasłużyła na miano "dobrej" wróżki, a... wystarczającej. Można się więc spodziewać, że namiesza. Spełnia nie wypowiedziane życzenie Tansy, sprowadzając do teraźniejszości Robin Hooda. Banał? Nuda? O nie! Robin i jego Wesoła Kompania dewastują drogerie, kradną pieniądze (ale tylko w monetach!), kolczyki z nosów i... pocałunki. Drugie życzenie Tansy kończy się na odesłaniu opryszków, co nie jest takie łatwe. Do tego dochodzi jeszcze błąd chciwego krasnala-asystenta Chrissy, Clovera... Nad trzecim życzeniem dziewczyna zastanawia się dość długo, a mimo to Chrissy udaje się je zepsuć - zamiast midasowego dotyku, przenosi Tansy do średniowiecza (wioska Edwinstowe w hrabstwie Nottinghamshire w Anglii), wprost do bajki o Rumpelstilskinie. I dopiero tu robi się gorąco - żeby wrócić do domu, Tansy musi zakończyć swoją bajkę. A wszyscy wiemy jak skończyła się opowieść o córce młynarza, która poślubiła księcia. W tym przypadku Tansy zostaje tylko chory umysłowo król Jan, za którego ma wyjść i urodzić mu dziecko. Uciec i nadal żyć w średniowieczu? Poślubić króla i przejść przez wszystko, co związane z ukończeniem bajki? W tym przypadku Tansy nie może liczyć na swoją dobrą wróżkę…

Trzymająca w napięciu książka. Początek był trochę żmudny, ale po czasie przenosi w niesamowity świat baśni, oddając ich klimat. Bardzo szybko się czyta, szczególnie; od książki nie da się oderwać głównie przez ciągle zwroty akcji. Minusy? Jak mówiłam, lekki odmóżdżacz, wątek miłosny bardzo podobny do tego z poprzedniej częściej, w książce trochę błędów (nie utrudniają czytania, większość ogranicza się do nie postawienia myślnika przed dialogiem lub odwrotnie, wcięcia go tam, gdzie jest zupełnie nie potrzebny). Spokojnie mogę powiedzieć, że się nie zawiodłam – „Prawie dobra wróżka” jest tak dobra jak „Taka sobie wróżka”.

Poprzednią część dosłownie pochłonęłam, dlatego pełna nadziei rzuciłam się w stronę i tej książki. Styl pani Rallison sprawia, że czyta się lekko, szybko, całkowicie odgradzając się od świata rzeczywistego. Jej książki są ciut odmóżdżające - dotąd przeczytałam trzy - jednak świetne, jeśli chce się odpocząć i nie wysilać podczas czytania.

Tansy Miller w jednej chwili chce...