"OKSA POLLOCK- ostatnia nadzieja"- jest to pierwsza książka z magicznej serii o nieprzeciętnej nastolatce. Tuż przed swoimi dwunastymi urodzinami, dowiaduje się, że potrafi miotać kulami ognia i przesuwać przedmioty nie dotykając ich. Wraz z tym wychodzi na jaw niesłychana historia rodziny Pollocków. A wszystko zaczęło się od niewinnego siniaka w okolicy pępka Oksy. Dziewczyna chcąc się go pozbyć prosi babcię o jej uzdrawiającą miksturę. Dragomira rozpoznając znamię Najłaskawszych, które później przybrało postać gwiazdy, zawiadamia "Tych-Którzy-Uszli" o spełnieniu się przepowiedni. W ten sposób Oksa dowiaduje się skąd posiada magiczne zdolności. Jej przodkowie uciekli z Edefii- niewidzialnego (dla Ze-wnętrznych) świata ukrytego gdzieś na Ziemi, gdy Wiarołomcy siłą odebrali władzę jej prababci. Jakby tego było mało zmiana szkoły, domu i natrętny wychowawca wprowadzają Duszkę w depresję. Na szczęście Oksa-san( zamiłowanie do karate) może się zawsze zwierzyć nieodłącznemu przyjacielowi- Gusowi.

Mówiąc szczerze... oczekiwałam dużo więcej, wypożyczając od razu całą serię Pollockomani. Reguła: "Nie oceniaj książki po okładce" tym razem się sprawdziła. Początek- całkiem niezły, jakoś przełknęłam zdania typu: "jaahhaa- wymruczała z dziką miną", "Spokój na horyzoncie, czcigodna Oksa-san", czy "Żadnego całusa w mój nieogolony policzek. Nikt mnie nie pogłaszcze. Jestem pozostawiony sam sobie w swoim koncie, samotny i nieszczęśliwy jak parchaty kundel", lecz kolejne rozdziały nie zaskakiwały. Akcje przewidywalne i trochę... tandetne. Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że część z nich zostało napisanych na podstawie innych książek o podobnej tematyce. Zabrakło realizmu. Bohaterzy są bardzo sceptyczni i trochę chimeryczni, najmniejszą błahostkę potrafią zamienić w wielki problem. Szybko się kłócą i godzą, popełniają błędy i je naprawiają. Jeśli ktoś liczy na wątki miłosne to się przeliczy. Usatysfakcjonować go może jedynie ukryta zazdrość Oksy o jej "mega" przystojnego przyjaciela( Gusa), który od pierwszego dnia w szkole nie może opędzić się od dziewczyn. Jednej z jego wielbicielek Duszka za pomocą magicznych zdolności odrywa guzik u bluzki, w czasie jej rozmowy z chłopcem. Oczywiście Zoe, bo tak miała na imię dziewczyna, w ekspresowym tempie ucieka do łazienki, a Oksa-sa odzyskuje zainteresowanie przyjaciela.
Gdyby nie chęć autorek, nadania opowieści sztucznej grozy, przeznaczyłabym tę książkę dla dzieci do 12 roku życia. Bohaterowie m.in. strzelają z granoplujek, pływają na wielkich kokoszkach, latają z prędkością światła. Do tego te nazwy!!! Bzikuski, Wróżki-Bez-Wieku, czepniś-bączek, Kosikokietki, Zgadurki, Żabonetki, Wańka-Pyskacz... Z trudem zignorowałam to wszystko i starałam się przeczytać całą książkę. Jednak w momencie gdy wychowawca Duszki okazał się byłym agentem CIA, Wiarołomcą, mordercą i zagorzałym prześladowcą Oksy, nie wytrzymałam. Cała opowieść jest zagmatwana i trudno nadążyć za bohaterką. W jednej chwili przeprowadza się, kłóci z nauczycielem, włamuje do gabinetu dyrektora i kradnie dokumenty, odkrywa magiczne umiejętności, matka wyprowadza się i tak dalej.
Porównanie do serii o Harrym Potterze uważam za zupełnie nietrafne i wręcz obrażające. Wiele wątków jest bardzo podobnych, lecz nie są opisane w tak ciekawy sposób.
Cała historia nadaje się do ekranizacji w postaci bajki czy kreskówki DLA DZIECI. Nie polecam! Trzy gwiazdki jedynie za pomysł.

"OKSA POLLOCK- ostatnia nadzieja"- jest to pierwsza książka z magicznej serii o nieprzeciętnej nastolatce. Tuż przed swoimi dwunastymi urodzinami, dowiaduje się, że potrafi miotać kulami ognia i przesuwać przedmioty nie dotykając ich. Wraz z tym wychodzi na jaw niesłychana historia rodziny Pollocków. A wszystko zaczęło się od niewinnego siniaka w okolicy pępka Oksy....