-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel11
-
ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
-
ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać1
-
Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel2
Cytaty z tagiem "utrata" [167]
[ + Dodaj cytat]Tej nocy płakał nad wszystkim, co stracił, ale stało się to dla niego - jak mówił - cenną nauczką: że przywiązywanie się do czegokolwiek "może tylko złamać człowiekowi serce".
Czasem ludzie znikają nam dosłownie sprzed oczu. Czasem odnajdują cię nagle, nawet, jeżeli szukali cię przez całe życie. Czasem, kiedy przestajemy uważać, tracimy z oczu samych siebie.
Jak wiele razy człowiek doświadcza straty, zanim sam umrze? Zanim strawi go smutek?
Światło świeci w życiu jedynie przez bardzo krótki czas. Może tylko przez kilkanaście sekund. Jeżeli ten czas minie i jeżeli człowiek nie zdąży znaleźć danego mu objawienia, nie będzie już miał powtórnej okazji. I być może przyjdzie mu spędzić resztę życia w głębokiej samotności i żalu, od których nie ma ucieczki. Żyjąc w takim świecie mroku, człowiek nie może się już niczego spodziewać. W dłoniach trzyma się jedynie żałosne szczątki tego, co mogło być.
Często jednak to my sami gramy z życiem nie fair, oczekując, że naprawi nasze błędy, a każdą lekkomyślność czy kaprys przemieni w sukces; że spełni to, co spełnić się nie może, a czasem nawet nie powinno. Jednym z takich sprawdzonych i pewnych sposobów na grę nie fair z życiem jest odgrzebywanie wspomnień. Wiemy, że skończyć się to może tylko utratą czegoś pięknego i cennego, bólem i frustracją, a jednam z prawdziwym masochizmem to robimy.
Myślę, że kiedy się traci kogoś bliskiego, to trochę tak, jakby się traciło siebie.
Czy człowiek, który umiera, nie może mieć ostatniego życzenia?
Nie mogła uwierzyć, że utrata kogoś, kogo znało się tak krótko, może przypominać utratę części siebie, że może odebrać smak jedzeniu i przygasić kolory.
(...) Z bólem do ładu dojść nie można. Może uleczyć go śmierć i mogą stępić albo znieczulić rozmaite rzeczy. Czas także podobno go leczy. Ale jeżeli uleczy go cokolwiek innego niż śmierć, niewykluczone jest, że nie był prawdziwym bólem.
Cenne rzeczy najwyraźniej przepadają i nie można ich odzyskać