-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel15
-
ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
-
ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać1
-
Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel2
Cytaty z tagiem "udawanie" [101]
[ + Dodaj cytat]Naukowcy doszli do zgodnego wniosku, że reakcje, trwają dłużej, niż kilka sekund, są udawane. Chodzi tu o reakcje pojedyncze, które mogą tworzyć nawet ciąg zachowań, ale można jeśli wyodrębnić.
Widział jasno, że człowiek ten usiłuje mu coś powiedzieć, lecz równie jasno widział, że utracił on zdolność prostego wysławiania się. Słowa stały się dla niego narzędziem do ukrywania faktów, a nie ich ujawniania.
Wszyscy kogoś udajemy; szukamy tego jednego zakątka ludzkości, do którego pasujemy, a potem staramy się grać swoją rolę.
Ci ludzie mnie nie znali.. Mogłam być zabawną, towarzyską dziewczyną, może nawet rozmowną. Przez jeden wieczór mogłam się w kogoś takiego wcielić. Nie miałam nic do stracenia.
Udawaj, że się szanujesz, a będą cię szanować'. Maksyma ta sto razy w naszym społeczeństwie użyteczniejsza niźli greckie: "Poznaj sam siebie' - zastąpione za naszych dni sztuką znacznie łatwiejszą i bardziej korzystną, sztuką poznania innych. (s.102).
Niewiele wspólnego mam z ludźmi. Odkąd pamiętam, jestem jak lalka. Potrafię chodzić, sikać, mówić. Jeśli nacisnąć właściwy guzik, wołam: „mama!”, „tata!”, śmieję się, albo płaczę. Dobra ze mnie lalka. Udaję coś żywego, porządnie udaję. Robię to tak, że diablo boli.
Roześmiałam się. Jak to łatwo grać zadowolenie. Może jeśli będę grać jeszcze bardziej przekonująco, to sama w ten dobry nastrój uwierzę?
- [...] Nie wszyscy ludzie są w stanie kochać. Nam - i im - tak się wydaje, ale tak nie jest. Uczą się mimiki, replik i kroków. To wszystko. Niektórzy z nich są tak dobrzy, że długo udaje im się nas oszukiwać. Dziwne jest nie to, że im się udaje, lecz że im się chce. Po co takie wysiłki, aby w zamian otrzymać uczucie, jakiego nawet nie znają? Rozumie pan to, panie policjancie?
Harry nie odpowiedział
- Może po prostu się boją - stwierdziła i odwróciła się w jego stronę. - Boją się, że przejrzą się w lustrze i odkryją, że są kalekami.
Jeśli człowiek udaje coś przez dostatecznie długi czas, to coś staje się prawdą.
To zdumiewające, jak przekonująco potrafimy udawać kogoś, kim nie jesteśmy.