Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wadą opracowań o rzeczach codziennego użytku, wynalazkach i przedmiotach niemal już zapomnianych jest to, że w maksymalnie krótkiej formie starają się upchnąć maksimum treści - najczęściej ze szkodą dla czytelnika, bo mózg jakoś nie zawsze chce się zachowywać jak gąbka, a po pięćdziesiątej stronie zwyczajnie wszystkie fakty i fakciki zaczynają się mieszać. Na co zatem zdecydował się autor? Na rozbudowany esej i koncentrację na przedmiotach, które są nam dobrze znane. Weźmy jako przykład esej o sypialni i łóżku - Panati śledzi "obyczaje senne" od zarania dziejów, od posłań z zagłówkiem aż do sienników i materaców na sprężynach. Jeśli pisze o kosmetykach, znajdzie miejsce na szczegółowe omówienie historii każdego znanego "upiększacza", nie ograniczając się tylko do ostatnich dwóch stuleci. Jeśli przedstawia nam żelazko, to od razu na tle mody od starożytności do średniowiecza i upodobań elegantów do odzieży prostej/gładkiej/plisowanej. Przykłady można mnożyć. Dlaczego zatem ocena tak niska? Bo książka przegadana, a zawarte w niej informacje w wielu przypadkach nie są ani odkrywcze, ani oryginalne, ani tym bardziej trudno dostępne, często natomiast - siłą rzeczy - dublują treść książek już wcześniej u nas wydanych. Kto przeczytał chociaż dwie, "Niezwykłe dzieje..." może sobie spokojnie odpuścić.