Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać13
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Annie Ernaux
Źródło: Bridgeman Images/East News
28
7,2/10
Urodzona: 01.09.1940
Francuska pisarka, laureatka Nagrody Nobla 2022, autorka wielu książek w dużej mierze autobiograficznych. Studiowała na Uniwersytecie w Rouen i Bordeaux.
Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury urodziła się 1 września 1940 roku w Lillebonne, a wychowywała w robotniczej dzielnicy Yvetot, co nie pozostało bez wpływu na jej twórczość. Ernaux znana jest jako autorka autobiograficznych powieści, w których ważne miejsce zajmują motywy feministyczne. Jej debiutancka książka, wydana w roku 1974 pt. „Les Armoires vides” opowiada o wywodzącej się z biednej rodziny studentce, która poddaje się zabiegowi aborcji. Jest autorką ponad dwudziestu książek, w tym wydanej po polsku mikropowieści „Miejsce” oraz autobiograficznej książki „Lata”, wydanej po polsku po raz pierwszy w 2021 roku. „Miejsce” zostało wydane w roku 1989 w Czytelniku, jego przekładu z języka francuskiego na polski dokonała Iwona Badowska. „Lata” ukazały się z kolei nakładem Wydawnictwa Czarne, autorami przekładu książkę przetłumaczyli: Krzysztof Jarosz i Magdalena Budzińska.
Autorka powieści „Les Armoires vides” (1974),„La Place”, za którą w 1984 roku zdobyła nagrodę Renaudot, „Les Années” (2008),nagrodzoną w 2008 i 2009 roku kilkoma nagrodami. W roku 2008 otrzymała też nagrodę Prix de la langue française za całą swoją twórczość. W 2011 roku publikuje „L'Autre Fille”, list do swojej siostry, która zmarła przed jej narodzinami, a także „L'Atelier noir”. W tym samym roku pojawia się antologia „Écrire la vie”. W 2016 roku wydaje autobiograficzną książkę „Mémoire de fille”, w której po 60 latach spogląda na czasy swojej młodości. W 2017 roku została laureatką nagrody Marguerite-Yourcenar, przyznawanej przez Société civile des auteurs multimédia za swoją twórczość.
Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury urodziła się 1 września 1940 roku w Lillebonne, a wychowywała w robotniczej dzielnicy Yvetot, co nie pozostało bez wpływu na jej twórczość. Ernaux znana jest jako autorka autobiograficznych powieści, w których ważne miejsce zajmują motywy feministyczne. Jej debiutancka książka, wydana w roku 1974 pt. „Les Armoires vides” opowiada o wywodzącej się z biednej rodziny studentce, która poddaje się zabiegowi aborcji. Jest autorką ponad dwudziestu książek, w tym wydanej po polsku mikropowieści „Miejsce” oraz autobiograficznej książki „Lata”, wydanej po polsku po raz pierwszy w 2021 roku. „Miejsce” zostało wydane w roku 1989 w Czytelniku, jego przekładu z języka francuskiego na polski dokonała Iwona Badowska. „Lata” ukazały się z kolei nakładem Wydawnictwa Czarne, autorami przekładu książkę przetłumaczyli: Krzysztof Jarosz i Magdalena Budzińska.
Autorka powieści „Les Armoires vides” (1974),„La Place”, za którą w 1984 roku zdobyła nagrodę Renaudot, „Les Années” (2008),nagrodzoną w 2008 i 2009 roku kilkoma nagrodami. W roku 2008 otrzymała też nagrodę Prix de la langue française za całą swoją twórczość. W 2011 roku publikuje „L'Autre Fille”, list do swojej siostry, która zmarła przed jej narodzinami, a także „L'Atelier noir”. W tym samym roku pojawia się antologia „Écrire la vie”. W 2016 roku wydaje autobiograficzną książkę „Mémoire de fille”, w której po 60 latach spogląda na czasy swojej młodości. W 2017 roku została laureatką nagrody Marguerite-Yourcenar, przyznawanej przez Société civile des auteurs multimédia za swoją twórczość.
7,2/10średnia ocena książek autora
2 890 przeczytało książki autora
3 446 chce przeczytać książki autora
50fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Aktualności
17
Varia
LubimyCzytać
322
Czytaliśmy w weekend – podsumowanie 2023 roku
Aktualności
Konrad Wrzesiński
115
Ponad 1000 pisarzy po stronie palestyńskiej pisarki. Tokarczuk, Ernaux, Gurnah wśród sygnatariuszy
Aktualności
Konrad Wrzesiński
52
Literacka Nagroda Nobla 2023. Jon Fosse laureatem
Literacka Nagroda Nobla przyznana. Nazwisko artysty uhonorowanego najważniejszym wyróżnieniem w świecie literatury poznaliśmy już po raz sto szesnasty. Decyzją Akademii Szwedzkiej...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
53
Literacka Nagroda Nobla: kto faworytem do zwycięstwa?
Już 5 października poznamy laureata tegorocznej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Na miesiąc przed rozstrzygnięciem klasycznie ruszyła giełda nazwisk autorów i autorek...
Varia
LubimyCzytać
457
Czytamy w weekend
Letnie weekendy to idealny czas, aby oderwać się od codziennych obowiązków i zatopić się w pasjonujących historiach, które przeniosą nas w różnorodne światy. Zespół...
Aktualności
Anna Sierant
2566
Wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na lipiec 2023
Nadszedł drugi miesiąc lata, a wraz z nim – kolejne wyzwanie Lubimyczytać. Czy tym razem będziemy zachęcać do sięgnięcia po książki o tematyce związanej z wakacjami, wypoczynkiem,...
Popularne cytaty autora
Istnieć, otóż to: pić samego siebie , nie mając pragnienia.
9 osób to lubiPoszukiwanie straconego czasu odbywało się teraz w internecie. W jednej chwili docierały do nas archiwa i wszystkie przeszłe zdarzenia, choć...
Poszukiwanie straconego czasu odbywało się teraz w internecie. W jednej chwili docierały do nas archiwa i wszystkie przeszłe zdarzenia, choć nie wyobrażaliśmy sobie nawet, że któregoś dnia moglibyśmy je odnaleźć. Pamięć stała się niewyczerpalna, ale zniknęła głębia czasu, którą pozwalały odczuć zapach i zżółknięcie papieru, zagięte rogi, akapit podkreślony nieznaną dłonią. Trwało się w nieskończonej teraźniejszości.
6 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Lata Annie Ernaux
7,3
Uwielbiam i często wracam.
Powieść autobiograficzna. Jednak to nie do końca powieść. Bardziej wspomnienia. Ernaux opowiada o historii zbiorowej, przy okazji swoich własnych wspomnień. Jest podmiot zbiorowy (my),za którym Annie Ernaux być może się trochę chowa. Przy pomocy „my” zmniejsza dystans i uświadamia czytelnikowi, że takie i podoba wspomnienia, są również naszym udziałem.
Historia Francji, obejmująca sześć dekad, zmiany społeczno-obyczajowe, wielka polityka i codzienność. Wspomnienia. Te za sprawą upływającego czasu i dystansu, opowiedziane są niezwykle szczerze. O rozczarowaniach, porażkach, szansach i o tym, czym żyło jej pokolenie. Nie ma happy endu. Jest jak jest i tak jest dobrze.
Ernaux chce przywołać swoje wspomnienia jeden do jednego. Bez wstydu i bez hamulców. Bez poezji i bez innych zapośredniczeń. Jest kwintesencja i kondensacja. Nie ma ozdobników, które rozcieńczają sens.
To proza autentyczna. Bezkompromisowa. Precyzyjna. Eranux jest pewna siebie i spójna ze sobą. Jest kobietą, która żyła na swoich warunkach. Mówi jak jest i nie bierze jeńców.
„Proces zapamiętywania i zapominania wzięły na siebie media. Upamiętniały wszystko, co się dało, apel ojca Piotra, śmierć Mitterranda i Marguerite Duras, początek i koniec różnych wojen, pierwszy krok człowieka na Księżycu, Czarnobyl, 11 września. Każdy dzień był jakąś rocznicą: podpisania ustawy, rozpoczęcia procesu, dokonania zbrodni. Media kroiły czas na lata bigbitu, baba cool, AIDS, dzieliły ludzi na pokolenia de Gaulle’a, Mitterranda, sześćdziesiątego ósmego, baby boomu, rewolucji cyfrowej. Należało się do wszystkich i do żadnego. Naszych osobistych lat tam nie było”. Tamże, s.219.
Ciała Annie Ernaux
7,7
Trzy opowieści o kobietach żyjących we Francji w drugiej połowy dwudziestego wieku. Opowiadane w pierwszej osobie jako wspomnienie z przeszłości. Wszystkie te historie łączy, poza narratorką, która zawsze jest pisarką i mieszka w kraju croissanta i bagietki to, że żyje w świecie zdominowanym przez mizoginie, konwenanse religijne oraz patriarchat nie pozwalające kobiecie na życie po swojemu. Jeśli zaszła w ciąże to musi urodzić, a dodatkowo bez męża, to jest kurwą. Gdy ulega swoim przekonaniom to jest latawica, w przeciwieństwie do mężczyzn, którzy mają prawo się wyszaleć i zaliczać panienki na prawo i lewo mimo, że już za rogiem czai się ślub z ukochaną kobietą. Ta sławetna równość i wolność francuska kończy się także, gdy dojrzała kobieta spotka się z dużo młodszym mężczyzną. Są potępieńcze spojrzenia, kąśliwe uwagi, ostracyzm.
Zastanawiam się, czy świat się dużo zmienił od lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku? Patrząc na to co dzieje się w Polsce, USA czy Korei południowej śmiem twierdzić, że nie.
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Annie Ernaux?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad