Co napisał(-a) Moniru Ravanipour?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Kolacja cyprysu i ognia. Współczesne opowiadania irańskie

Szukasz cytatów z książek Moniru Ravanipour?

Cytaty z książek autora Moniru Ravanipour

Moniru Ravanipour

6,5/10

Pisze książki: literatura piękna

Urodzona: 24.07.1952

Irańska pisarka.
Urodziła się w portowym mieście Buszehr, położonym nad Zatoką Perską. Absolwentka Uniwersytetu Pahlavi w Szirazie (psychologia). Po studiach dołączyła do miejscowej grupy literacko-teatralnej. Zagrała w kilku sztukach teatralnych. Jej twórczość opiera się w głównej mierze na folklorze rejonu, z którego pochodzi. Zanim na poważnie zaczęła pisać wybrała się z magnetofonem pod pachą by nagrać opowieści starych ludzi. Wykorzystała to potem podczas pracy nad książką "Afsaneha va bararha-ye janub" ("Baśnie i legendy z południa"). Tworzy powieści, nowele, opowiadania, książki dla dzieci. Ma na swoim koncie także sztukę sceniczną. Polski czytelnik mógł zaznajomić się z fragmentaryczną twórczością autorki dzięki wydaniom "Przeglądu Orientalistycznego" (marzec-kwiecień 1996) oraz styczeń-luty 1998) a także antologii "Kolacja cyprysu i ognia. Współczesne opowiadania irańskie" (KAW, 2002). Wybrane książki pisarki: "Ahle ghargh" (1988) "Afsaneha va bararha-ye janub" (1989),"Sangha-ye sheytan" (1991),"Siria, Siria" (1993),"Nazli" (2002).

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2002

Kolacja cyprysu i ognia. Współczesne opowiadania irańskie

Sofia Mahmudi, Media Kashigar

6,5 z 15 ocen

64 czytelników 2 opinie

2002

Dodaj na półkę

Najnowsze opinie o książkach autora

Kolacja cyprysu i ognia. Współczesne opowiadania irańskie Sofia Mahmudi

Dociekliwy_Kotek

ocenił(a) na 812 lata temu

Świetna. Po prostu świetna. Można literaturę perską lubić albo nie, albo wzdragać się przed prozą, która mniej lub bardziej aluzyjnie dotyczy spraw bolesnych - wojen ("Matki", "Wielkie nieszczęście", wstrząsający "Rozbujany księżyc") albo pozycji kobiet w społeczeństwie ("Wielka samotność Nesy", "Krzyki nocy"),ale niewątpliwie jest to proza oryginalna, odwołująca się do odmiennej estetyki i wrażliwości. Przy okazji: nie wiem, na ile to zasługa autorek i autorów, a na ile Ivonny Nowickiej, ale przekład operuje polszczyzną, której niejeden tłumacz mógłby pozazdrościć.

Przeczytaj