Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię tematykę starożytnego Egiptu, stąd zdecydowałam się na lekturę Drake'a. Na początku sposób narracji przypomniał mi prozę Anne Rice ze względu na melancholijny, skupiający się na metaforycznych porównaniach i egzystencjonalnych rozważaniach styl tekstu, więc czułam, że nie będzie to książka zbyt lekka, ale miałam nadzieję, że tak jak książki Rice, okaże się warta zachodu. Szybko jednak przekonałam się, że Drake'owi do Rice daleko, bo podczas gdy jej powieści, mimo rozwlekłych opisów, trzymają się ściśle logiki fabuły, u tego autora mnóstwo było niedopowiedzeń i luk logicznych. Odniosłam również wrażenie, że pisarz nie wykonał zbyt dokładnego researchu, aby zagłębić się w realia historyczne - jako że mam za sobą lekturę kilku książek popularnonaukowych z tego zakresu, było to dla mnie sporym minusem. Sama historia także nie okazała się zbyt ciekawa i bardzo często podczas lektury moje myśli odpływały swobodnie w różne strony, bo monotonność narracji powodowała, że trudno mi było na dłużej skupić uwagę na treści. Tym, co także znacząco wpłynęło na mój negatywny odbiór książki, było tłumaczenie - niekiedy wręcz rzucało się w oczy, że dane zdanie jest po prostu kalką z angielskiego i tłumaczka nie poświęciła więcej czasu, aby ową sentencję ubrać w coś brzmiącego bardziej "z polska". Na dwoje babka wróżyła: być może nie miała ona talentu literackiego i w gruncie rzeczy zniszczyła powieść Drake'a swym nieudolnym tłumaczeniem, albo właśnie robiła, co mogła, aby przekładem dodać książce jakiejś wartości, ale pod koniec tak już była zmęczona tymi nudami, że przestała się wysilać, wiedząc, że tej powieści nic już nie pomoże. Z wielką niechęcią i zniecierpliwieniem dotarłam do końca książki, choć uczyniłam to tylko dzięki memu czytelniczemu uporowi - w przeciwnym razie porzuciłabym ją już po kilku rozdziałach. Absolutnie nie będę sięgała po kolejne części i odradzam wszystkim brania się za tę powieść, bo to totalna strata czasu!