Zaginiona królowa Egiptu

Lubię tematykę starożytnego Egiptu, stąd zdecydowałam się na lekturę Drake'a. Na początku sposób narracji przypomniał mi prozę Anne Rice ze względu na melancholijny, skupiający się na metaforycznych porównaniach i egzystencjonalnych rozważaniach styl tekstu, więc czułam, że nie będzie to książka zbyt lekka, ale miałam nadzieję, że tak jak książki Rice, okaże się warta zachodu.
Szybko jednak przekonałam się, że Drake'owi do Rice daleko, bo podczas gdy jej powieści, mimo rozwlekłych opisów, trzymają się ściśle logiki fabuły, u tego autora mnóstwo było niedopowiedzeń i luk logicznych. Odniosłam również wrażenie, że pisarz nie wykonał zbyt dokładnego researchu, aby zagłębić się w realia historyczne - jako że mam za sobą lekturę kilku książek popularnonaukowych z tego zakresu, było to dla mnie sporym minusem.
Sama historia także nie okazała się zbyt ciekawa i bardzo często podczas lektury moje myśli odpływały swobodnie w różne strony, bo monotonność narracji powodowała, że trudno mi było na dłużej skupić uwagę na treści. Tym, co także znacząco wpłynęło na mój negatywny odbiór książki, było tłumaczenie - niekiedy wręcz rzucało się w oczy, że dane zdanie jest po prostu kalką z angielskiego i tłumaczka nie poświęciła więcej czasu, aby ową sentencję ubrać w coś brzmiącego bardziej "z polska". Na dwoje babka wróżyła: być może nie miała ona talentu literackiego i w gruncie rzeczy zniszczyła powieść Drake'a swym nieudolnym tłumaczeniem, albo właśnie robiła, co mogła, aby przekładem dodać książce jakiejś wartości, ale pod koniec tak już była zmęczona tymi nudami, że przestała się wysilać, wiedząc, że tej powieści nic już nie pomoże.
Z wielką niechęcią i zniecierpliwieniem dotarłam do końca książki, choć uczyniłam to tylko dzięki memu czytelniczemu uporowi - w przeciwnym razie porzuciłabym ją już po kilku rozdziałach. Absolutnie nie będę sięgała po kolejne części i odradzam wszystkim brania się za tę powieść, bo to totalna strata czasu!

Lubię tematykę starożytnego Egiptu, stąd zdecydowałam się na lekturę Drake'a. Na początku sposób narracji przypomniał mi prozę Anne Rice ze względu na melancholijny, skupiający się na metaforycznych porównaniach i egzystencjonalnych rozważaniach styl tekstu, więc czułam, że nie będzie to książka zbyt lekka, ale miałam nadzieję, że tak jak książki Rice, okaże się warta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam czasy starożytnego Egiptu, dużo czytałam o królowej Nefretete i miałam niemałe oczekiwania w związku z tą pozycją. Jednak ta książka mnie nie porwała, słaby wątek kryminalny oraz nieciekawy główny bohater. Na plus opisy bogactwa tamtego okresu szczególnie ogrodów i pałaców. Chyba nie przeczytam kontynuacji.

Uwielbiam czasy starożytnego Egiptu, dużo czytałam o królowej Nefretete i miałam niemałe oczekiwania w związku z tą pozycją. Jednak ta książka mnie nie porwała, słaby wątek kryminalny oraz nieciekawy główny bohater. Na plus opisy bogactwa tamtego okresu szczególnie ogrodów i pałaców. Chyba nie przeczytam kontynuacji.

Pokaż mimo to

Trudno było wgryźć mi się w ten świat. Może dlatego że nigdy nie czytałam książki powiedzmy ptzygodowej o Egipcie. Niby główny Bohater jest wybitnym tropicielem zagadek ale niczym się nie wyróżnia.

Trudno było wgryźć mi się w ten świat. Może dlatego że nigdy nie czytałam książki powiedzmy ptzygodowej o Egipcie. Niby główny Bohater jest wybitnym tropicielem zagadek ale niczym się nie wyróżnia.

Pokaż mimo to

Zasiadałam do czytania oczekując sporej przyjemności, bo generalnie lubię kryminały historyczne, osadzone w jakiejś odległej epoce. A jeśli jeszcze to miejsce i czasy dość słabo wykorzystywane przez powieściopisarzy, to lepiej. Niestety - zawiodłam się na tej książce. Zaczęło się nawet nieźle: znika królowa, faraon przez swoich sługusów wynajduje detektywa, każe panią odnaleźć, stawia stosowny termin i odsyła do roboty. Potem było już tylko gorzej. Intryga: dla mnie jakaś taka nieprzekonująca, pomieszanie ściśle kryminalnych aspektów z politycznymi. Wprowadzony przez Echnatona kult Boga Słońce nie spodobał się starej kaście kapłanów - dość oczywiste i wzbudził niezadowolenie społeczne - jak każda "dobra zmiana" (notabene kult Słońca jest jedną z niewielu religii, która wydaje się mieć logiczne umocowanie). A potem zaczęło się gadanie metafizyczne i miotanie się bohatera od chlewu do pałacu przez katakumby, groby nadziemne, spływy rzeką itp. peregrynacje. Aż dziw, że jeszcze nie wdały się w sprawę święte byki i krokodyle (koty autor wykorzystał). Rozwiązanie niby-zagadki też nijakie. Zdecydowany brak napięcia, grozy, stopniowania, autor nie poradził sobie wyraźnie ze skonstruowaniem i rozwiązaniem intrygi. Doczytałam do końca przewracając kartki i przelatując tekst wzrokiem - wystarczyło.

Zasiadałam do czytania oczekując sporej przyjemności, bo generalnie lubię kryminały historyczne, osadzone w jakiejś odległej epoce. A jeśli jeszcze to miejsce i czasy dość słabo wykorzystywane przez powieściopisarzy, to lepiej. Niestety - zawiodłam się na tej książce. Zaczęło się nawet nieźle: znika królowa, faraon przez swoich sługusów wynajduje detektywa, każe panią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy ponad rok temu postanowiłam bardziej zagłębić się w literaturę egipską oraz powieści o starożytnych faraonach poszukiwałam czegoś, sama nie wiedząc czego. Po przeczytaniu kilku rozdziałów tej książki już wiedziałam, że to, czego szukałam, znalazłam tutaj. Tajemnice, zagadki, bez magii i niepotrzebnej fantastyki, z udziałem osób, które naprawdę isniały. Pierwsza część trylogii otwierająca wrota do ciekawego świata faraonów i Egiptu. Ciekawa jestem co czeka mnie w kolejnych tomach.

Kiedy ponad rok temu postanowiłam bardziej zagłębić się w literaturę egipską oraz powieści o starożytnych faraonach poszukiwałam czegoś, sama nie wiedząc czego. Po przeczytaniu kilku rozdziałów tej książki już wiedziałam, że to, czego szukałam, znalazłam tutaj. Tajemnice, zagadki, bez magii i niepotrzebnej fantastyki, z udziałem osób, które naprawdę isniały. Pierwsza część...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podróż do starożytnego Egiptu z zagadką kryminalną w tle. Egipt stanowi inspirację dla wielu pisarzy, wystarczy chociażby wspomnieć "Faraona" Prusa, a imiona niektórych jego władców jak Tutanchamon i Kleopatra trwale zapisały się w historii. Również o Echnatonie i jego małżonce Nefretete wiemy dziś sporo, chociaż reformy religijne tego władcy przysporzyły mu wielu wrogów, którzy po jego śmierci próbowali zatrzeć ślady jego istnienia. Powieść kończy się zagładą założonej przez niego stolicy państwa - Achetaton - i powrotem do dawnych obyczajów. Skąd my to znamy?

Podróż do starożytnego Egiptu z zagadką kryminalną w tle. Egipt stanowi inspirację dla wielu pisarzy, wystarczy chociażby wspomnieć "Faraona" Prusa, a imiona niektórych jego władców jak Tutanchamon i Kleopatra trwale zapisały się w historii. Również o Echnatonie i jego małżonce Nefretete wiemy dziś sporo, chociaż reformy religijne tego władcy przysporzyły mu wielu wrogów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczyna się jak stylowy kryminał. Czytając początkowe dialogi miałem wrażenie, że główny bohater zaraz wyciągnie papierosa i zacznie słuchać jazzu. Ale to nie jest Nowy Jork, tylko starożytne Teby w Egipcie wiele wieków temu.
Dość często dialogi przebiegają jakby miały miejsce w współczesności, ale zupełnie to nie razi. Daje wrażenie, że bez względu na epokę historyczną ludzie są tacy sami.
Całość się dzieje w czasie tzw. herezji Echnatona, mojego ulubionego faraona. Czytając tą książkę wydaje się oczywiste, że jej autor również para się poezją.
Przeczytałem ją w dwa wieczory i na pewno sięgnę po kolejne dwie powieści z tego cyklu. Echnaton to mój ulubiony faraon, a bohater przedstawił go w świetle, który nie do końca mi pasował. Stąd "kara", czyli dwie gwiazdki mniej.

Zaczyna się jak stylowy kryminał. Czytając początkowe dialogi miałem wrażenie, że główny bohater zaraz wyciągnie papierosa i zacznie słuchać jazzu. Ale to nie jest Nowy Jork, tylko starożytne Teby w Egipcie wiele wieków temu.
Dość często dialogi przebiegają jakby miały miejsce w współczesności, ale zupełnie to nie razi. Daje wrażenie, że bez względu na epokę historyczną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marna...tło historyczne może i ciekawie przedstawione ale całość całość mdła, tylko czekałam aż wpadnie mi w ręce cokolwiek innego do czytania żeby skończyła się moja męka.. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że ani bohaterowie ani sposób prowadzenia narracji nie powalają. Nie polecam. Jedna gwiazdka za podjęcie tematu, bo na obecnym rynku mało jest książek o Egipcie, druga gwiazdka za tło historyczne.

Marna...tło historyczne może i ciekawie przedstawione ale całość całość mdła, tylko czekałam aż wpadnie mi w ręce cokolwiek innego do czytania żeby skończyła się moja męka.. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że ani bohaterowie ani sposób prowadzenia narracji nie powalają. Nie polecam. Jedna gwiazdka za podjęcie tematu, bo na obecnym rynku mało jest książek o Egipcie, ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka. Powieść osadzona w realiach mojej ulubionej XVIII dynastii faraonów.
Autor trzyma się faktów. Czyta się rewelacyjnie, akcja wciąga, bohaterowie stają się tak bliscy, że jak kończy się lektura, aż szkoda wracać do szarej rzeczywistości.
Polecam Wszystkim, nie tylko wielbicielom starożytnego Egiptu.

Świetna książka. Powieść osadzona w realiach mojej ulubionej XVIII dynastii faraonów.
Autor trzyma się faktów. Czyta się rewelacyjnie, akcja wciąga, bohaterowie stają się tak bliscy, że jak kończy się lektura, aż szkoda wracać do szarej rzeczywistości.
Polecam Wszystkim, nie tylko wielbicielom starożytnego Egiptu.

Pokaż mimo to

"Trylogia Egipska: Zaginiona królowa Egiptu" - Nicka Drake spotkała się z recenzjami o ujemnym odcieniu. Recenzenci zarzucają fabule książki brak stabilności, a jej autorowi naginanie rzeczywistości czasów, w których umieścił swoją historię. Niezadowolenie czytelników z pozycji sprawdzonego wydawnictwa, nie było dla niego zmartwieniem. Wszak niedługo po ukazaniu się tego tomu w sprzedaży zagościła jego kontynuacja.

Nick Drake nie pozostawił żadnej spuścizny w postaci informacji o sobie. Zasobem wiedzy nie dysponuje również jego dzieło, a nawet cyberprzestrzeń. Publikacja nie jest jednak odosobnionym w tej sytuacji przypadkiem.

Detektyw Rahotep do tej pory rozwiązywał sprawy podrzędnych kradzieży i zwykłych morderstw, a teraz ma odnaleźć zaginioną królową Nefretete. Dokonało się wyzwanie jego życia. Zaistniała szansa ma jednak jeden fortel. Jeżeli mężczyźnie nie uda się wykonać pomyślnie misji w ciągu dziesięciu dni, rozjuszenie faraona padnie na niego samego i jego rodzinę. Zniknięcie władczyni może doprowadzić do wielu zmian, a na domiar złego zbliża się festiwal, na którym jej obecność jest konieczna. Rahotep będzie musiał zmierzyć się nie tylko z czasem, ale również z ludźmi, którzy zrobią wszystko ku jego niepowodzeniu. Będą dybać nawet na jego życie.

Dotychczasowy tropiciel zagadek, detektyw Rahotep, wyróżnia się spośród ludzi podzielających jego profesję. Mężczyzna w swojej pracy kieruje się innymi wartościami oraz sposobami, które ostatecznie mają doprowadzić go do zamierzonego celu. Pierw zdobywa wszelakie informacje interesującej go sprawy, a potem wyciąga wnioski. Przeciw niemu samemu oraz zadaniu, którego musiał się podjąć, stoją możni, kapłanie, a nawet wysocy wojskowi. Sprzymierzeńców, którzy stają się wrogami, niewinnych będących podejrzanymi i podejrzanych okazujących się niewinnymi jest tak wielu, że trudno ich wymienić nie gubiąc się przy tym. Niektórzy z nich wychodzą z opresji cało, jednak inni, jak towarzysz detektywa, nie mają tyle szczęścia i ich koniec bywa tragiczny.

Trzy i pół tysiąca lat temu Echnaton odziedziczył imperium, które znajdowało się u szczytu międzynarodowej potęgi i dobrobytu. Był to czas oszałamiającego wyrafinowania, piękna, ale również próżności i brutalności. Rozbudowana była biurokracja, bogactwo państwa pomnażały niezliczone rzesze siły roboczej, zarówno miejscowej, jak i napływowej. Władca, jak i jego Wielka Królowa Małżonka postanowili zapoczątkować okres rewolucji w religii, polityce i sztuce. Odrzucając i obalając tradycyjne egipskie instytucje oraz bogów, rzucili wyzwanie potężnym kapłanom pozbawiając ich władzy. Zbudowali niezwykłe nowe miasto. Achetaton, było centrum celebrowania ich nowej wiary. Jej sercem był kult Atona, jedynego boga, reprezentowanego przez tarczę słoneczną. Echnaton i Nefretete zmienili dotychczasowe standardy zyskując wielu popleczników, ale też i wrogów.

Rzadko zdarza się, że zgrupowanie recenzentów podziela jednoznaczne stanowisko na temat tej samej pozycji. Trudno jednak nie zgodzić się z pozostałymi opiniodawcami, kiedy ma się przed oczami bezprecedensowy akt niedbalstwa autora. Otóż Nick Drake w "Zaginionej królowej Egiptu" przedstawia nikłą wiedzę o epoce, której opisania się podjął. Oprócz samego zarysu historycznego, nie znajdziemy w tekście niczego dogłębnego. Treść tomu świeci bolesnymi brakami jeżeli chodzi o ubiór tamtejszej ludzkości, ich zwyczajach, wyglądem dni codziennych. Za to jest pełna błędów. Zdaniem pisarza imperium Egipskie dysponowało notesami, główny bohater nie omieszka nawet z nich korzystać, biurkami, a nawet urzędnikami biurowymi. Tak dotkliwe mylenie rzeczywistości powoduje brak potrzeby wymieniania mniejszych potknięć. Fabuła pierwszego tomu trylogii również pozostawia wiele do życzenia. Brakuje w niej spójności, co idzie w parze z niewygodą w jej obiorze. Akcja fabuły raz przyspiesza, potem spowalnia i zanim czytelnik zdąży się zorientować, otrzymuje rozwiązanie zagadki w połowie tomu. Pretekstem do zakończenia lektury są jedynie konsekwencje całej zaistniałej sytuacji, co dla niektórych może być powodem zbyt małym do jej ukończenia.

Tom pod względem wizualnym nie jest perełką, jednak sprawdza się w odniesieniu estetycznym, jak i tym sprzyjającym wygodzie czytającej go osobie. Jedyną wadą jest ewidentny brak informacji o autorze, który przecież go napisał.

Zawsze powtarzam, że historia nie jest moją dziedziną, a jednak coraz częściej sięgam po książki z nią związane. Tego egzemplarza wprost nie mogłam sobie odmówić. Uwielbiam okres wielkich faraonów, ich wierzenia oraz tajemnice, które kryją pozostałości ich kultury, jak żadnej w dziejach świata. Program, który kiedyś oglądałam na temat Echnatona, pamiętam do dziś. A jednak, pomimo mojego wielkiego zapału tyczącego się tego okresu, nie zamierzam sięgać po kolejne odsłony "Trylogii Egipskiej" - Nicka Drake. Pozycja mocno mnie zawiodła, a jej twórca podał za mało faktów z tamtych czasów oraz za dużo namieszał. Podczas czytania, nie potrafiłam odnaleźć się w klimacie omawianej publikacji.

"Trylogię Egipską: Zaginioną królową Egiptu" - Nicka Drake można polecić jedynie osobom, które mają zdrowe pojęcie o przeszłości, z którą będą mieli styczność w powieści, i które będą potrafiły odróżnić fikcję od minionej rzeczywistości. Odbiorcom młodszym, którzy w tym tytule będą poszukiwali historycznych odzwierciedleń, trzeba go z całym sercem odradzić. Wyciągną oni z lekcji autora mylne wnioski, a potem będą chełpić się niepoprawną wiedzą. Dość wystarczająco jest ludzi, którzy uważają wszystko, co jest umieszczone w książkach za bezbłędne i bezprecedensowe.

"Trylogia Egipska: Zaginiona królowa Egiptu" - Nicka Drake spotkała się z recenzjami o ujemnym odcieniu. Recenzenci zarzucają fabule książki brak stabilności, a jej autorowi naginanie rzeczywistości czasów, w których umieścił swoją historię. Niezadowolenie czytelników z pozycji sprawdzonego wydawnictwa, nie było dla niego zmartwieniem. Wszak niedługo po ukazaniu się tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to