Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Selerowicz
6
6,5/10
Andrzej Selerowicz (ur. 25 kwietnia 1948 w Bełchatowie),działacz na rzecz równouprawnienia osób LGBT w Europie Centralnej, obok Ryszarda Kisiela jest to jeden z najwcześniejszych, pierwszych polskich działaczy czasów powojennych, zajmujących się walką o prawa tej grupy społecznej. W przeciwieństwie do Ryszarda Kisiela Andrzej działa(ł) głównie spoza granic państwa - od 1976 mieszka w stolicy Austrii – Wiedniu. W latach 80. wydawał na terenie Polski czasopismo pt. Etap, skierowane w stronę krajowej społeczności LGBT. W późniejszym czasie (także w latach 80.) czasopismo to stało się symbolem nieformalnie istniejącej wrocławskiej grupy lesbijsko-gejowskiej o tej samej nazwie. Andrzej jest członkiem zarządu European Same-Sex Dance Association. W latach 1998-2006 dzięki swoim umiejętnościom tancerskim (jak i swojego partnera Johna Clarke'a) zdobył kilka medali, m.in. na jednej z bardzo znanych homo imprez sportowych Gay Games. Obecnie nie jest już aktywny zawodowo w tej dziedzinie sportu. Andrzej Selerowicz jest autorem dwóch książek - w 1984 wydał Rosa Liebe unter dem Roten Stern: zur Lage d. Lesben u. Schwulen in Osteuropa, opisującą sytuację tytułowych osób w tytułowej wschodniej części kontynentu, a w 1993 Leksykon kochających inaczej. Fakty, daty, nazwiska. Jest tłumaczem na język polski powieści City and the Pillar Gore'a Vidala (pol. wyd. Nie oglądaj się w stronę Sodomy),Mój Giovanni Jamesa Baldwina i Teleny (przypisywanej Oskarowi Wilde'owi). Poza tym ma na swoim koncie kilka tłumaczeń oraz 10-letnią współpracę (1990-2000) z poznańską redakcją czasopisma o tematyce LGBT pt. Inaczej.
6,5/10średnia ocena książek autora
137 przeczytało książki autora
290 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Cud, że przeżyliśmy. Losy bełchatowskich Żydów ocalałych z Holokaustu
Andrzej Selerowicz
7,0 z 3 ocen
19 czytelników 1 opinia
2021
Leksykon kochających inaczej: Fakty, daty, nazwiska
Andrzej Selerowicz
7,0 z 4 ocen
22 czytelników 1 opinia
1994
Najnowsze opinie o książkach autora
Inna tajemnica wiary Andrzej Selerowicz
6,4
www.Ewelina-czyta.blogspot.com
"Inna tajemnica wiary" jest to książka, która wchodzi do mojej topowej dyszki najbardziej kontrowersyjnych i obnażających prawdę o polskim Kościele książek, które przeczytałam do tej pory.
Wszyscy wiemy, jak mocną pozycję w naszym kraju ma Kościół, i jak zawzięcie się broni przed jej utratą.
Większość skandali, w których bierze udział duchowny, jest wyciszana i wszyscy udają, że nic się nie stało, a winny w najgorszym wypadku zostanie przeniesiony na inną parafię.
(...)
Andrzej Selerowicz pokazał nam prawdziwa twarz tej instytucji i jestem niemal pewna, że decydując się wydać książkę obnażającą taką wielką obłudę i hipokryzję, przysporzył sobie wielu wrogów.
Historia jest mocna, wstrząsająca, niezwykle poruszająca.
Gdy czytam o wykorzystywaniu dzieci i przymykaniu na to oka, po prostu mnie trafia. Tym bardziej, teraz gdy wychodzi afera za aferą.
Polecam tę powieść wszystkim tym, którzy chcą poznać najbardziej skrywane sekrety polskiego Kościoła.
Na pełną recenzję zapraszam na blog : Link u góry.
Inna tajemnica wiary Andrzej Selerowicz
6,4
O ile pomysł na całą fabułę ma bardzo duży potencjał, o tyle wykonanie i styl pisarstwa stanowi dla mnie zbyt duży mankament, żeby uznać Inną tajemnicę wiary za udany tekst. Język jest momentami bardzo staroświecki (nawet jeśli ma on być czasowo współmierny do opisywanych zdarzeń) i zbyt „wygładzony” – wulgaryzmy nie padają nawet w tych rozmowach, w których czytelnik spodziewa się bardziej soczystych wiązanek. Część sformułowań jest wyjątkowo niefortunna („kolega/ partner/ głuptas”) i powoduje, że tekst w odbiorze staje się sztuczny. Dialogi przypominają bardziej debaty telewizyjne, niż rzeczywiste rozmowy. Motywy postępowania bohaterów są często wyjaśniane do setnego miejsca po przecinku, co wyraźnie spłaszcza psychologię postaci. Wałkowanie tych samych wątków po wielokroć w różnych miejscach powieści nie pozostawia czytelnikowi praktycznie żadnej swobody interpretacji, a tym samym pozbawia go ciekawości. Część scen zawiera błędy logiczne (Paweł i Jacek przenoszą się z kawiarni do mieszkania, a tam mówią szeptem, żeby nikt przy sąsiednich stolikach ich nie usłyszał; Paweł i Jacek mogą się spotykać tylko w mieszkaniu tego ostatniego, po czym okazuje się, że Paweł od roku wynajmuje kawalerkę w centrum),a przyczynowo-skutkowość niektórych sytuacji jest co najmniej dyskusyjna lub nienaturalna (żeby umówić się z własnym chłopakiem i z nim porozmawiać trzeba szukać „błahych” pretekstów). Całość sprawia wrażenie bardzo statyczne, a zdarzenia są bardziej przegadane niż przeżyte.
Co do samej tematyki, to część wątków zostaje przedstawiona dość pokrętnie – szczególnie jeśli chodzi o pedofilię. Niby Paweł i Jacek oburzają się na Tadeusza, wykorzystującego nieletnich, a jednak żaden z nich nie podejmuje się działania. Wszystko sprowadza się do nieustannej dyskusji, w której podejrzanie dużo miejsca zostawia się dla argumentów „za”. Główną kwestią staje się przekonywanie do własnych racji, zamiast wyraźnego napiętnowania. Winny wychodzi ze wszystkiego bez najmniejszego szwanku, a nawet w blasku swojej chwalebnej działalności opozycyjnej. I nawet jeśli, koniec końców, Tadeusz zostaje przedstawiony jako wyrachowany karierowicz, to oburzenie Pawła wydaje się czysto formalne i nieprzekonujące. W ostatecznym rozrachunku główny bohater jawi się jako bezsilny hipokryta.
Niestety zdecydowanie odradzam.