Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niemiecki matematyk, logik i filozof, profesor Friedrich-Schiller-Universität, Jena.
Studia rozpoczął w 1869 r. na uniwersytecie w Jenie. Po dwóch latach przeniósł się do Getyngi, by po kolejnych dwóch latach wrócić do Jeny, wykładać matematykę. W 1896 r. został tam profesorem matematyki. W filozofii matematyki był ostrym krytykiem zastanego stanu rzeczy: w "Grundlagen der Arithmetik" znalazły się obszerne i znaczące analizy m.in. teorii Immanuela Kanta, który pojmował twierdzenia arytmetyki jako syntetyczne sądy a priori, i poglądów Johna Stuarta Milla, dla którego twierdzenia arytmetyczne stanowiły potwierdzone w doświadczeniu powszechne prawa przyrody. Z drugiej strony był twórcą nowego filozoficzno-matematycznego programu – logicyzmu, który pojęcia matematyki sprowadzał do pojęć logicznych, a twierdzenia matematyczne wyprowadzał z zasad logicznych. Opracował specjalną arytmetykę i wykazał, że jej twierdzenia można wyprowadzić z samych tylko logicznych założeń oraz sprowadzić do "praw myślenia" [które miały opierać się na idealnym (obiektywnym) charakterze praw logicznych. Znanym recenzentem i krytykiem negującym elementy jego arytmetyki był Edmund Husserl, z którym wdał się w znany spór. Zakończył się on ostatecznym odrzuceniem psychologizmu u obu stron. Nie zrezygnował jednak z "praw myślenia" (alias: norm myślenia). Na gruncie filozofii języka sięga się obecnie do pochodzącego od niego rozróżnienia między sensem (Sinn) i odniesieniem wzgl. referencją (Bedeutung). Jako jeden z pierwszych podjął się zadania związania matematyki z logiką. Opowiadał się przeciwko rozwiązaniu tego problemu podanego przez G. Boole'a jakoby logika miałaby być dziedziną podległą matematyce. Obecnie wskazuje się jako największego logika po Arystotelesie. Wraz z jego rewolucyjnymi "Begriffsschrift" z 1879 r. zaczyna się nowa epoka w historii logiki, przed którą przez ponad 2000 lat obowiązywała arystotelesowska sylogistyka jako miara wszystkich rzeczy. Faktycznie, jego logika (rozwinięta w formie aksjomatycznej) zawiera już zalążki nowoczesnej logiki formalnej, mianowicie logiki predykatów drugiego rzędu z równością.