Dr Elżbieta Zubrzycka Magister biologii (specjalizacja biochemia); magister psychologii (specjalizacja kliniczna); doktorat z nauk humanistycznych uzyskałam w 1986 roku.
Wykładałam w Akademii Medycznej w Gdańsku, a następnie zajmowałam się pracą terapeutyczną w Poradni Nerwic dla Dzieci w Gdańsku. Ukończyłam dwuletnie studium psychoterapii oraz liczne szkolenia w zakresie technik terapeutycznych, takich jak: terapia rodzin w podejściu systemowym, prowadzenie grup Balinta, NLP, hipnoza.
Równolegle wykładałam w Instytucie Psychologii U.G. (psychologię rodziny, wychowawczą, rozwojową, techniki terapeutyczne, psychosomatykę). Prowadziłam badania naukowe w ramach projektów międzyresortowych, występowałam na konferencjach i kongresach krajowych oraz zagranicznych.
Prowadziłam prywatną działalność terapeutyczną.
W 1990 roku założyłam Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. GWP wydało ponad 1000 tytułów z obszaru nauk społecznych: podręczników akademickich, książek popularno-naukowych, terapeutycznych i pomagających w różnych dziedzinach życia.
W 2003 roku powołałam nowy dział wydawniczy: GWP dla dzieci. Wydał on około 60 tytułów, które pomagają rodzicom i nauczycielom w wychowaniu, a dzieciom w rozwoju i pokonywaniu trudności.
Jestem autorką 6 książek dla dorosłych i 25 książek dla dzieci, z których sześć zostało lekturami szkolnymi: „O zajączku Filipie, który ze strachu dokonał wielkich czynów”, „Słup soli”, „Marudek i Pogodek”, „Powiedz komuś” , „Czy mogę pogłaskać psa?”, „Wielkie przygody małej kropelki wody”, „Marek – chłopiec, który miał marzenia”. W konkursie Ministerstwa edukacji Narodowej (2015) pięć książek zajęło wysokie pozycje w pierwszym tuzinie wśród 3777 zgłoszonych tytułów.
Stworzyłam Program „Bezpieczne dziecko„, mający chronić dzieci przed przemocą i wykorzystaniem seksualnym. Na program składają się książki mojego autorstwa i innych profesjonalistów.
Jestem matką trzech dorosłych synów. Lubię narty, spacery, pływanie czyli aktywny tryb życia.http://elzbietazubrzycka.pl/
Nie wycofuj się, to nie jest rozwiązanie. Jeśli przegrasz, będziesz wiedział, że przed przyszłymi zawodami musisz więcej ćwiczyć, aby popraw...
Nie wycofuj się, to nie jest rozwiązanie. Jeśli przegrasz, będziesz wiedział, że przed przyszłymi zawodami musisz więcej ćwiczyć, aby poprawić swój wynik. Jeśli wygrasz, będziesz miał wielką satysfakcję. Zaryzykuj. Cokolwiek się zdarzy, wyjdzie ci na dobre.
Tato zamyślony kiwał głową, pokazując, że zgadza się ze słowami mamy. Szczęście musi wypływać z duszy, a on widział wielu, którzy bez skutku...
Tato zamyślony kiwał głową, pokazując, że zgadza się ze słowami mamy. Szczęście musi wypływać z duszy, a on widział wielu, którzy bez skutku próbowali je kupić. Teraz mądra żona i matka jego dzieci uczy zajączki, jak wypełnić duszę pięknem. To piękno przez całe życie będzie źródłem ich radości i szczęścia.
To jest książka o podwójnej wartości: dla dziecka (4+/7+) i dla rodzica. Przekazuje tak samo wartości, przykłady i wzorce dzieciom, jak i rodzicom. Bohaterowie - różne zwierzątka to dzieci, które mają takie same problemy, przygody, uczucia, jak dzieci i autorka zarówno dzieciom, jak i rodzicom wyjaśnia dziecięce zachowania oraz właściwe reakcje rodziców na nie. W pewnym sensie jest to też poradnik, jak wychowywać dzieci, jak tłumaczyć im niebezpieczeństwa, jak pokazywać, że są ważne, kochane, jak zachęcać do wyrażania uczuć i mówienia o sobie, swoich emocjach, jak zachowywać się w społeczeństwie itp. Myślę, że dla dzieci takie spojrzenie z ich perspektywy i ubranie w zrozumiałe słowa ich odczuć będzie bardzo wartościowe - da poczucie, że ich uczucia są naturalne, normalne, a także usłyszą, jak sobie z nimi radzić.
Piękna, spójna,pouczająca opowieść o chłopcu, jego lękach. O tym, że za fasadą "złego" zachowania kryją się dziecięce smutki, żal, strach, niewiadoma. Michał dostał etykietkę trudnego,niegrzecznego,agresywnego chłopca. W najtrudniejszych dniach swojego życia spotkał się z niechęcią dorosłych i dzieci. Nie potrafił się poskarżyć, ani wyjaśnić co się z nim dzieje. Został sam ze swoim chaosem, lękiem, odrzuceniem.
O zawieraniu przyjaźni z ptakiem, o opiece i o odpowiedzialności. O wolności. O tym, jak trudno kogoś wypuścić spod swoich skrzydeł, a jednak jest to potrzebne by ktoś dojrzał, dorósł. Piekna analogia opieki nad gołębiem do uczuć przeżywanych przez rodziców, gdy dzieci dorastają.
Książka stawia pytanie: czy o wszystkim należy z dziećmi rozmawiać, czy lepiej chronić dziecięcą wrażliwość i ukrywać niewygodne fakty? Autorka twierdzi, że dzieci mają bardzo czułe radary. Małe dzieci przyjmują fakty takimi, jakimi przedstawią je dorośli. Są jak gąbka, przejmują ich emocje i nastawienie.
Sądzimy, że kiedy dziecko nie wie o rodzinnych kłopotach, to nie cierpi ani się nie boi. Jednak jest inaczej.
Autorka daje na koniec kilka pomocnych wskazówek, jak budować szczęśliwą relację z dzieckiem i w rozmowie unikać typowych błędów.
Polecam z serca!!
