Przeczytałam już masę różnorodnych pozycji dotyczących tematyki okołorozwodowej. Większości z nich wam tu nie pokazałam. Jednak ta książka jest tak fantastycznie napisana, że nie mogę jej pominąć. Składa się z trzech części. Z opowiadania, części wspierającej dziecko oraz miniporadnika dla samych rodziców.

Samo opowiadanie jest tak fajne, że dzieci słuchały z wielkim zaangażowaniem. Wielu rozwodzących się rodziców z pewnością może się utożsamić z bohaterami. Nie inaczej jest z dziećmi, które jak najbardziej mają prawo czuć się w tej sytuacji zagubione. Co ważniejsze, odnajdą w niej informacje z podłoża psychologicznego, jak i prawnego. A to wszystko wyłożone prostym, bardzo przyjemnym językiem. Cześć dla rodziców jest skierowana do dwóch stron, jednak jak to w życiu bywa, nie każdy z rodziców zastanawia się nad dobrem dziecka. Samodzielnie też jednak można uzyskać sporo informacji, dzięki którym jako rodzic główny będziemy w stanie wesprzeć siebie i przede wszystkim nasze pociechy.

Jeśli ktoś jest na etapie rozwodu lub już go planuje, to zachęcam do czytania sobie i dzieciom. Super, że takie książki powstają i skupiają się także na dramacie tych najmłodszych członków rodziny.

Przeczytałam już masę różnorodnych pozycji dotyczących tematyki okołorozwodowej. Większości z nich wam tu nie pokazałam. Jednak ta książka jest tak fantastycznie napisana, że nie mogę jej pominąć. Składa się z trzech części. Z opowiadania, części wspierającej dziecko oraz miniporadnika dla samych rodziców.

Samo opowiadanie jest tak fajne, że dzieci słuchały z wielkim...

Książka ta, to kompletny poradnik w rodzinnych sytuacjach kryzysowych.
Podzielona jest na dwie części. Pierwsza jest dla dzieci i młodzieży. Zawiera zbiór opowiadań z życia wziętych, dotyczących różnych sytuacji kryzysowych, np. kłótnie, rozpacz, brak chęci do życia, myśli samobójcze, rozwód.
W części dla dzieci również znajdziemy przydatne podpowiedzi w radzeniu sobie z kryzysami m. in.: trzymaj się, jesteś w porządku, każdy popełnia błędy, jak pogodzić się ze stratą, wszystkie emocje mają prawo się pojawiać, smutek, złość, przemoc.
Tekst jest wspaniale napisany. Autorka zwraca się bezpośrednio do dziecka.

Druga część kierowana jest dla rodziców i wychowawców. Znajdziemy w niej przykłady i wskazówki, co powiedzieć dziecku o rozwodzie.
Znajdziemy także kilka inspiracji, jak przetrwać sytuację kryzysowe. Poruszony został także bardzo ważny temat depresji dziecięcej. Dowiemy się, jak ją rozpoznać.

Książka to kompletny poradnik dla rodziców, wychowawców, nauczycieli i starszych dzieci. Możemy pracować na ciekawych, mądrych opowiadań.
Zawarte są także ważne informacje, które pomogą dorosłym wytłumaczyć dziecku trudne sytuację i podjąć próby poradzenia sobie z nimi.
Książka napisana jest w bardzo przystępny sposób.

Książka ta, to kompletny poradnik w rodzinnych sytuacjach kryzysowych.
Podzielona jest na dwie części. Pierwsza jest dla dzieci i młodzieży. Zawiera zbiór opowiadań z życia wziętych, dotyczących różnych sytuacji kryzysowych, np. kłótnie, rozpacz, brak chęci do życia, myśli samobójcze, rozwód.
W części dla dzieci również znajdziemy przydatne podpowiedzi w radzeniu sobie z...

Książka ta jest cennym źródłem informacji dla rodziców, pedagogów czy innych specjalistów.
Jednak moim zdaniem, pewne kwestie zawarte w tej lekturze były omawiane kilka razy, co trochę mnie nudziło.

Książka ta jest cennym źródłem informacji dla rodziców, pedagogów czy innych specjalistów.
Jednak moim zdaniem, pewne kwestie zawarte w tej lekturze były omawiane kilka razy, co trochę mnie nudziło.

Między młotem, a kowadłem.

„Przetrwać burzę” autorstwa Elżbiety Zubrzyckiej to książka poruszająca ważne, ale niezmiernie trudne tematy. Mowa o rozstaniu dwojga ludzi tworzących dotąd rodzinę. To zawsze jest trudne i pełne bolesnych dla zainteresowanych stron momentów, Elżbieta Zubrzycka zwraca jednak w tej materii uwagę w stronę kogoś, kto takich sytuacji nie chce, a jednak zmuszony jest w nich uczestniczyć – w stronę dzieci. One zawsze są cichymi świadkami wydarzeń, a rozstanie rodziców oznacza dla nich koniec dotychczasowego świata. Jak takim dzieciom pomóc i jak zrozumieć co czują?

Autorka książki – skądinąd bardzo znana i ceniona na rynku literatury dziecięcej osoba – przedstawia nam na kolejnych stronach historię pewnej rodziny, w której dochodzi do rozwodu. Dziewczynka, córka rozwodzących się małżonków, jest tą sytuacją przerażona, obwinia się o to co się dzieje i w niezwykle bolesny sposób tego wszystkiego nie rozumie. Ma prawo – świat dziecięcych emocji jest bardzo silny, ekspresyjny, a dzieci siłą rzeczy nie rozumieją zjawisk zachodzących w relacjach pomiędzy dorosłymi, a co za tym idzie starają się przetłumaczyć je sobie „po dziecięcemu” – to nieraz ponad siły takiego dziecka… Mała bohaterka tej opowieści obserwuje rodzinne kłótnie, jest świadkiem rozmów o rozstaniu, a następnie obserwuje cały ten proces krok po kroku, będąc przy okazji świadkiem niezwykle bolesnych i nieuprawnionych w stosunku do taty zachowań oraz rad ze strony babci (czyli mamy jej mamy; rady te to np. wskazanie córce, że warto by było opróżnić z pieniędzy wspólne konto oszczędnościowe - tak, aby tacie nie została ani złotówka; bez komentarza…). Wszystko kończy się na trudnych i bolesnych emocjach, na łzach, jednak ostatecznie dziewczynka przekonuje się, że nawet jeśli rodzice żyją od teraz osobno, to dostaje od każdego z nich tyle samo ciepła i miłości co wcześniej. Wniosek jest bardzo budujący – czasem zmiana jest niezbędna, a jeśli nawet oznacza ona dla dziecka koniec świata, to na końcu tej drogi wszyscy mogą w jakiś sposób zyskać (wszak żyjący z przymusu razem, nieszczęśliwi rodzice, nigdy nie dadzą dziecku tyle, ile by mogli gdyby byli szczęśliwi – jeśli więc szczęście mogą znaleźć tylko osobno, to należy się rozstać, a dziecko paradoksalnie na tym zyska).

Temat książki jest szalenie trudny. Rozstanie samo w sobie jest zawsze bolesnym końcem pewnego etapu życia dla rozstających się stron – dla dziecka to może być jednak coś dużo więcej, co oznacza dużo bardziej bolesne przeżycia. Dzieci są często cichymi ofiarami rozwodów i rozstań. Często są one manipulowane przez któregoś z rodziców, brutalnie wkracza się w świat ich emocji i przeżyć z egoistycznych pobudek, którymi są np. próby nastawienia przeciw jednemu z rodziców. To smutne i niezwykle przykre. Rozstający się rodzice aż nazbyt często nie myślą o tym, jakie piekło fundują swoim dzieciom.

Nie chodzi jednak o to, aby być ze sobą na siłę – bynajmniej. Rzecz w tym, aby rozstać się w cywilizowany sposób i oszczędzić dziecku możliwie jak najwięcej bólu i cierpienia. Tak powinni postąpić dojrzali i odpowiedzialni rodzice. Niestety nie zawsze tak się dzieje.

Niniejsza książka przybliża czytelnikowi to, co może dziać się z dzieckiem przeżywającym rozstanie rodziców. Wielką wartością tej pozycji jest to, że autorka dedykuje ją zarówno dzieciom (rzecz jasna tym starszym),ale także dorosłym. Każdy z tego poziomu patrząc jest w stanie wyciągnąć z zawartych tutaj treści coś dla siebie: dzieci to, że sytuacja kryzysowa nie oznacza końca ich świata i że można to wszystko w nowy sposób poukładać, a dorośli to, że należy liczyć się z emocjami własnego dziecka zawsze, pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu. Należy wręcz stawiać te dziecięce emocje na pierwszym miejscu, jeśli się bowiem tego nie zrobi, to skutki mogą być w przyszłości opłakane.

Nie ma w powyższych słowach żadnej przesady. Aż za dużo można przytaczać historii o dorosłych żyjących w cieniu dziecięcej traumy, którzy przez fakt jej istnienia nie potrafią zbudować dojrzałej relacji z drugą osobą – albo od takowej uciekają, albo trwają w czymś toksycznym, bojąc się to przeciąć przez bolesne wspomnienia z własnego dzieciństwa, albo też traktują partnerów instrumentalnie, ponieważ nie wierzą, że jakakolwiek relacja uczuciowa ma rację bytu. Warto mieć to w pamięci – historie z dzieciństwa potrafią ciągnąć się za każdym także w dorosłym życiu. Zawsze lepiej jest zapobiegać niż leczyć, jeśli zatem możliwe jest w przepracowanie tej szalenie trudnej sytuacji już w dzieciństwie, to na pewno warto ku takiemu rozwiązaniu dążyć.

Polecam.

Dziękuję Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu za egzemplarz recenzencki.

#PrzetrwaćBurzę #GWP #ElżbietaZubrzycka #Rozwód #RozwódADziecko #DziecięceEmocje #Trauma

https://cosnapolce.blogspot.com/2021/01/przetrwac-burze-jak-pomoc-dziecku-gdy.html

Między młotem, a kowadłem.

„Przetrwać burzę” autorstwa Elżbiety Zubrzyckiej to książka poruszająca ważne, ale niezmiernie trudne tematy. Mowa o rozstaniu dwojga ludzi tworzących dotąd rodzinę. To zawsze jest trudne i pełne bolesnych dla zainteresowanych stron momentów, Elżbieta Zubrzycka zwraca jednak w tej materii uwagę w stronę kogoś, kto takich sytuacji nie chce, a...

Choć nie pracuję z dziećmi bezpośrednio, to jednak psychoedukacyjna i wspierająca praca psychologiczna z dorosłymi często wymaga pośredniego zajęcia się tym tematem. Pacjenci/tki przebywający na oddziale przeżywają poczucie winy wobec swoich dzieci, lęk o ich przyszłość, zastanawiają się także czy i jak rozmawiać o doświadczanych w danym momencie życia kryzysach: czy to w zakresie zdrowia psychicznego czy też życia rodzinnego. I właśnie o tej ostatniej sytuacji pisze dr Zubrzycka w książce ze zdjęcia.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza - opowiadanie dla dzieci (myślę, że młodzież mogłaby potrzebować nieco innej formy niż przestawiona historia) - objaśnia, normalizuje emocje dziecka i jego próby radzenia sobie, niesie nadzieję i odbiera trochę samotności. Zostawia też tak ważną przestrzeń do samoobserwacji (uczuć, myśli, doznań z ciała i zaopiekowania się nimi na różne sposoby. Część druga - poradnik dla rodziców i wychowawców - niesie przede wszystkim przekaz następujący: nie ukrywaj, nie udawaj, nie okłamuj. Rozmawiaj. I okazuj otwartość, jak najwięcej otwartości. Choć co do technik namawiających do „pozytywnego myślenia” (które również w książce się pojawiły) mam wątpliwości, to jednak zaproponowanie wielu innych, ważnych metod (psychoedukacja na temat uczuć i komunikowania się, uprawomocnienie, uważność i inne) umożliwia wybór tego, co będzie indywidualnie dla każdego dzieciaka pomocne w zadbaniu o swój dobrostan w sytuacji kryzysu. Co ważne, książka jest napisana w taki sposób, że będzie mógł/mogła skorzystać z niej każdy/a, kto styczności z psychologią nie miał/a za wiele. 📚
Mając silne korzenie (w postaci zasobów) można przetrwać najstraszniejszą nawet burzę. Wsparcie i bliskość to jeden z takich zasobów, który potrafi burzowy mrok rozświetlać. Rozświetlenie to jest podwójnie ważne w przypadku dzieci. I o tym właśnie jak to robić jest powyższa książka.

Choć nie pracuję z dziećmi bezpośrednio, to jednak psychoedukacyjna i wspierająca praca psychologiczna z dorosłymi często wymaga pośredniego zajęcia się tym tematem. Pacjenci/tki przebywający na oddziale przeżywają poczucie winy wobec swoich dzieci, lęk o ich przyszłość, zastanawiają się także czy i jak rozmawiać o doświadczanych w danym momencie życia kryzysach: czy to w...