Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł świetny. Autorkom gratuluję! Wykonanie - pod względem graficznym świetne. Relacje - albo spisane za wcześnie, albo już za późno, bo wynika z nich, że wszyscy, z którymi rozmawiały autorki działali w podziemiu. Ja tych czasów nie pamiętam i wspomnień nie neguję, ale dziwią mnie np. opowieści uczennicy szkoły podstawowej o powrotach z imprez tuż przed godziną policyjną. A przede wszystkim brakuje mi wspomnień tzw. szarych Kowalskich, którzy nie mogli liczyć na paczki od rodziny czy przyjaciół z zagranicy. Dla mnie wywiady zostały przeprowadzone na zbyt mało reprezentatywnej grupie; dominują nauczyciele, wykładowcy akademiccy i pracownicy wyższych uczelni, dziennikarze i studenci. Szczególnie w kontekście wypowiedzi profesor UW "Wspaniała historia, która pokazuje całą sytuację, że runął mur, który był miedzy inteligencją a robotnikami. Nam się wydawało i im się wydawało, że jesteśmy z innego świata. Okazało się, że to są normalni ludzie, ze na każdy temat możemy ze sobą rozmawiać." Chętnie przeczytałabym podobną pozycję, ale o odbiorze stanu wojennego przez wszystkich (i ekspedientki, i kierowców autobusu, i pracowników ciepłowni).