Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka gatunku "ksiądz przeczytać powinien". Pierwsza tak rzetelnie i odważnie napisana diagnoza KK w Polsce. W momencie publikacji uważana za trochę na wyrost i ostatecznie przemilczana, "bo przecież w Polsce wszystko dobrze się dzieje". Obecnie (połowa 2018) kiedy wraca sprawa dawnych "nadużyć autorytetu kapłańskiego", kardynałowie i biskupi są przenoszeni do stanu świeckiego, reformy papieża Franciszka nie pozostawiają złudzeń, podobnie jak pustki w Polskich seminariach, książka broni się samymi faktami jakie mają miejsce w Kościele. Autor spogląda w stronę Kościoła Prawosławnego, który jest dla KK Kościołem siostrzanym, równym w autorytecie i sprawowaniu sakramentów i próbuje właśnie tam szukać inspiracji (na które przez wieki w skutek podziałów socjologicznych i politycznych byliśmy ślepi) dla ożywienia struktury, której misją jest głoszenie Orędzia Zbawienia. Pozycja jest bolesną diagnozą, pobudką po dobrej drzemce, nieprzyjemnym uszczypnięciem i przypomnieniem, że prawda jednak nie obroni się sama. Wymaga skutecznych struktur przekazu, których to pierwszym zadaniem jest Jej nie przesłaniać. Kościół za bardzo skupiony na sobie, na swoim ceremoniale, tradycjach i utartych ścieżkach intelektualnych jest kuszony klerykalizmem - celebrowaniem i szukaniem siebie nie Prawdy. Taki Kościół traci autentyczność i wiernych. Może nawet i ma rację, ale nikt już nie chce go słuchać.