Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy podczas wizyty w bibliotece rzuciła się mi w oczy książka Hanny Faryny-Paszkiewicz "Czechowicz. Hrabia, miś czy drań", wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Głos misia Uszatka - ciepły, o niskiej, kojącej barwie. Kiedy pan Mieczysław śpiewał: "Pora na dobranoc, bo już księżyc świeci. Dzieci lubią misie, misie lubią dzieci" to nic i nikt nie odwiodłoby mnie w czasach mojego dzieciństwa od dziecięcej poduchy i przytulonego misia. Pan Mieczysław dla mnie był i jest Misiem Uszatkiem o ciepłym, kołyszącym do snu po dobranocce głosie. No, może też jeszcze zbirem z ekranizacji "Szatana z siódmej klasy". Tam go nie lubiłam, czyli zagrał w punkt. Głos, gra i... I zdziwienie, gdy w pierwszym zdaniu biografii przeczytałam: "...jestem wnuczką Mieczysława Czechowicza". Z narastającym zaciekawieniem połykałam kolejne stronice "Czechowicz. Hrabia, miś czy drań", by prócz aktora zobaczyć w panu Mieczysławie człowieka. Autorce udało się pokazać w tej biografii Mieczysława Czechowicza przede wszystkim jako aktora śpiewającego, teatralnego, filmowego, kabareciarza i głos radiowy. Niestety o życiu prywatnym niewiele czytelnik się dowiaduje. Są wypowiedzi kolegów i koleżanek po fachu, wspomnienie o rodzicach i bracie, a także żonie. Wszystko jednak wyłania się jakby zza kotary. Obraz jest niepełny, tajemniczy, wiele tu niedopowiedzeń, białych plam. Może dlatego że Mieczysław Czechowicz prywatność zachowywał dla siebie i to co domowe, bliskie sercu pozostało ukryte przed szerszą publicznością nawet po jego śmierci. Można czuć niedosyt, ale... Wypada uszanować czyjeś prawo do prywatności, intymności. Na pewno warto sięgnąć po tę biografię, w której Czechowicz to przede wszystkim hrabia, miś i drań, czyli po prostu AKTOR, o którego kreacjach wypada pamiętać.