Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Francuski działacz społeczny, publicysta, krytyk literacki i filozof.
Urodził się w Grenoble w wybitnie katolickiej rodzinie miejscowego aptekarza. Po przerwaniu studiów medycznych, na które wstąpił zgodnie z wolą ojca, zaczął studiować filozofię na uniwersytecie w Grenoble pod kierunkiem Jacques'a Chevaliera, ucznia Henri’ego Bergsona. Od 1927 r. Mounier kontynuował studia filozoficzne na Sorbonie. Jego przyjaciółmi byli m.in. Jacques Maritain, Jean Daniélou, Nikołaj Bierdiajew i Gabriel Marcel. W 1932 założył miesięcznik "Esprit", z którym była związana cała jego późniejsza działalność społeczna i publicystyczna. W latach 1933-1939 nauczał we francuskim gimnazjum w Brukseli. W 1935 r. ożenił się z Paulette Leclercq i przeniósł się do Brukseli. Małżonkom urodziły się trzy córki. We wrześniu 1939 r. zaciągnął się do strzelców alpejskich. Po klęsce Francji w 1940 r. trzy tygodnie przebywał w niemieckiej niewoli. W 1942 r. aresztowany i uwięziony przez reżim Vichy z powodu współpracy z ruchem oporu. Po wojnie wrócił do Paryża i zorganizował w Chatenay pod Paryżem dom miesięcznika „Esprit”. Wiele podróżował, w 1946 r. odwiedził Polskę. Zmarł nagle w nocy 22/23 marca 1950 r. na atak serca. Emmanuel Mounier był jednym z czołowych przedstawicieli lewicy katolickiej, twórcą nurtu w personalizmie katolickim, zw. personalizmem otwartym. Wychodząc od twierdzenia o istnieniu osób wolnych i twórczych, krytykował zarówno totalitaryzm, jak indywidualizm; sądząc, że osoba istnieje tylko w ramach stosunków społecznych, gdzie otrzymuje powołanie moralne. Mounier postulował radykalną przebudowę społeczeństwa w duchu zreformowanego socjalizmu. Krytykował cywilizację konsumpcyjną i egzystencjalistyczny "prymat osoby", podkreślając potrzebę otwartości wobec drugiego człowieka. Autor wielu książek i artykułów, których wybory ukazały się w przekładach polskich pt.: "Co to jest personalizm" (1960, tłum. Anna Turowiczowa),"Wprowadzenie do egzystencjalizmów" (1964),"Chrześcijaństwo i pojęcie postępu (1968)". Sformułował pojęcie humanizacji ekonomii.