Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze lubiłam wracać do świata Nocnych Łowców, dlatego z radością sięgnęłam po Cienie Nocnego Targu - zbiór opowiadań tworzony między innymi przez Cassandrę Clare. Opowiadania zostały przetłumaczone i zebrane w jednej książce nakładem wydawnictwa Mag. Uwielbiam postać Jema, więc kiedy przeczytałam, że to w zasadzie opowieści o nim, byłam zachwycona. Jednak lektura szybko utemperowała moje ochy i achy. Otóż mój ulubiony Cichy Brat nie zawsze znajdował się w centrum wydarzeń. Co mnie strasznie dziwi, ponieważ postać Jema niesie ze sobą niezmiernie ciekawą historię. Mogłaby być niezmiernie wciągającą, gdyby przedstawić ją w jednej opowieści ciągnącej się przez dekady, przez którą przewijaliby się pozostali bohaterowie. W gruncie rzeczy te opowiadania mnie nie porwały. Jedyne, które naprawdę mi się spodobało, to "Utracona kraina", w którym głównym bohaterem był Alec. Pozostałe przyszły bez echa, choć moje zainteresowanie pobudzało się, ilekroć pojawiał się Kit - jego historia mnie niezmiennie intryguje. Część opowiadań, co więcej, wydała mi się pusta. Niewiele z nich wynikało - choć nie ukrywam, że nie jestem na bieżąco z książkami Clare. Jednak nie zmienia to faktu, że brakowało mi w nich konkluzji, jakichś skutków działań, jakiegoś sensu wręcz. Zupełnie jakby napisano je tylko po to, by napisać, bez większego znaczenia dla tworzonego świata. Świat Nocnych Łowców zawsze był dla mnie specjalnym miejscem, tworzące go książki były jednymi z pierwszych, po które sięgnęłam, więc mam do twórczości Clare ogromny sentyment. Jednak nie jestem fanką opowiadań, które pisze z innymi. Są toporne i nudne, a do tego napisane okropnym językiem. Momentami brzmią jak teksty pisane przez pisarzy, którzy piszą swoje pierwsze opowiadania i wciąż nie wiedzą, jak dokładnie poradzić sobie z opisem, dialogiem czy akcją.