Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kot Marian mieszka z Henrykiem i Hanką oraz dwójką ich dzieci. W domu z tarasem rezydują też chomik i dwa psy, w tym Winter znany z wcześniejszego cyklu o grzecznym psie. Tak, tak, Winter to ten indywidualista, który doprowadził pana psiego behawiorystę do załamania psychicznego… Tym razem spoglądamy na świat kocimi oczyskami. I śmiejemy się do łez, śledząc perypetie tytułowego bohatera, który tak naprawdę wcale nie jest wredny. Wredni są ludzie, zwłaszcza Henryk, który w ogóle nie ogarnia kociego świata. Po co się denerwować, otwierając kilkanaście razy na dobę drzwi na taras, by Kot Marian mógł udać się na przechadzkę? Zamiast tego lepiej skupić się na zapełnianiu wątróbką kociej miseczki! I jak można nie docenić, że Marian w środku nocy skoczył z szafy na głowę Henryka? Koty dobrze widzą w ciemności, ale nawet im trudno jest wycelować w taki niezbyt rozgarnięty ludzki łeb! Bo czy normalny i inteligentny może być ktoś, kto chodzi na dwóch, a nie czterech nogach? Jak kura albo indyk? I w dodatku nie ma ogona! Takich historii jest tu mnóstwo, a jedna bardziej zabawna od drugiej! Polecam nie tylko kociarom i kociarzom. To książka poprawiająca nastrój, a w przypadku dziecięcych odbiorów – ucząca także empatii i szacunku dla zwierząt (dialog Heńka i Hanki na temat opieki nad czworonogami, bycia panem czy odpowiedzialnym opiekunem – bezcenny!).