Kilka lat temu, podczas pierwszego czytania starszym dzieciom, przeżywanie przygód Wintera bardziej nas bawiło. To beztroskie psie życie według zasad głównego bohatera i wynikające z niego kłopoty raz po raz śmieszyły swoją absurdalnością.

Podczas drugiego czytania, tym razem młodszakom, po pierwszych kilku rozdziałach dzieciom się znudziło, bo schemat zachowania Wintera i reakcji jego „rodziny” na to zachowanie był powtarzalny. W dodatku mój do bólu logicznie myślący młodszy syn, co rusz zarzucał zdarzeniom brak wiarygodności. Ja siłą rozpędu chichotałam jeszcze co jakiś czas, ale i mnie udzieliło się dziecięce znużenie i dlatego do pierwszej części przygód Wintera wracać już nie będziemy.

Kilka lat temu, podczas pierwszego czytania starszym dzieciom, przeżywanie przygód Wintera bardziej nas bawiło. To beztroskie psie życie według zasad głównego bohatera i wynikające z niego kłopoty raz po raz śmieszyły swoją absurdalnością.

Podczas drugiego czytania, tym razem młodszakom, po pierwszych kilku rozdziałach dzieciom się znudziło, bo schemat zachowania Wintera...

Jako miłośniczka psów i aspirująca behawiorystka zwierzęca lubię czasem rozluźnić się czytając psie historie skierowane do dzieci. O ile w większości przypadków przymykam oko na wartość merytoryczną ze względu na to, że zamysłem takich książek nie jest edukacja tylko rozrywka, tak przy czytaniu tej ksiązki łapałam się za głowę.
Począwszy od dziwnych warunków przedstawionych w hodowli, przez nieprzemyślaną decyzje o wzięciu psa pierwotnego do mieszkania w bloku, do tragicznych w skutkach wyborów podejmowanych przez właścicieli. Nie bawiło mnie WIELOKROTNE spuszczanie ze smyczy psa, które dopriwadzało do krzywdy fizyczej oraz psychicznej ludzi oraz zwierząt wokół, a nawet samego psa, nie bawiły mnie też przedstawione w książce metody awersyjne w szkoleniu (do końca miałam nadzieję, że właściciele zreflektują się poszerzając swoją wiedzę). Przez całą książkę Winter był stawiany przed trudnymi dla psa zadaniami bez wcześniejszego przygotowania, z którymi sobie zdecydowanie nie radził, a właściciele każde jego niepożądane zachowanie komentowali słowami "Winter jest grzecznym pieskiem, nigdy by czegoś takiego nie zrobił!"
Jeśli ta książka miała na celu pokazać jak NIE wychowywać psa to się sprawdziła. Zabrakło tylko dobitnego przekazania tego czytelnikowi.... Nie dałabym tej książki dziecku.

Jako miłośniczka psów i aspirująca behawiorystka zwierzęca lubię czasem rozluźnić się czytając psie historie skierowane do dzieci. O ile w większości przypadków przymykam oko na wartość merytoryczną ze względu na to, że zamysłem takich książek nie jest edukacja tylko rozrywka, tak przy czytaniu tej ksiązki łapałam się za głowę.
Począwszy od dziwnych warunków...

CUDOWNE!!! Dajcie dzieciakom poznać tę historię :)

żałuję tylko, że bardziej nie wybrzmiało, że "psi trener" stosował bardzo złe praktyki i tak nie powinno się szkolić psów.

CUDOWNE!!! Dajcie dzieciakom poznać tę historię :)

żałuję tylko, że bardziej nie wybrzmiało, że "psi trener" stosował bardzo złe praktyki i tak nie powinno się szkolić psów.

Książka, która powinna być przeczytana przez każdego potencjalnego właściciela psa. W idealny sposób pokazuje, czego można się spodziewać po tym czworonogu. Psi narrator wyjaśni jakim głupstwem jest połączenie małego mieszkania i dużego psa, którego na dodatek rozsadza energia. Jak nieodpowiedzialny jest brak właściwej tresury. Moim zdaniem ten aspekt został nawet zbyt mało podkreślony w powieści. Może jestem przeczulona, ale gdy wysłucha się długiej opowieści o jeszcze dłuższej rehabilitacji i powolnym oraz bolesnym powrocie do zdrowia, po tym jak na starszą panią wpadł „radosny piesek”, to zaczyna się mieć radykalne poglądy. Za działania dzieci odpowiadają rodzice. Za poczynania psa jego właściciel. Dlatego nie bawiły mnie historie o poturbowanych przez Wintera ludziach, spłoszonych zwierzętach, pogryzionych psach i beztroski komentarz jego właścicieli, że przecież nasz piesek jest grzeczny. Za to ilustracje są wyjątkowo sympatyczne, dodają książce sporo uroku. Przeczytać można, ale moim zdaniem, nagroda w konkursie literackim została przyznana nieco na wyrost.

Książka, która powinna być przeczytana przez każdego potencjalnego właściciela psa. W idealny sposób pokazuje, czego można się spodziewać po tym czworonogu. Psi narrator wyjaśni jakim głupstwem jest połączenie małego mieszkania i dużego psa, którego na dodatek rozsadza energia. Jak nieodpowiedzialny jest brak właściwej tresury. Moim zdaniem ten aspekt został nawet zbyt mało...

Książka zaczyna się od zimy. Nowi właściciele szczeniaka Wintera, Hanka
i Henryk, zabierają psa z rodzinnej hodowli „Demony Północy”. Złapanie małego pieska nie jest takie łatwe jak mogłoby się wydawać. Narratorem jest pies, na początku opisuje Henryka jako śmiesznego facecika w okularkach, a Hanka to ta w kozaczkach. Psa przygarnia Alek, ich syn, nazywa go Winter, ale jego siostra Julia uważa, że pies jest wspólny i nie chce, żeby brat nadał mu imię. Przygody opisane w tej książce zostaną wam w pamięci po przeczytaniu. Polecam.

Książka zaczyna się od zimy. Nowi właściciele szczeniaka Wintera, Hanka
i Henryk, zabierają psa z rodzinnej hodowli „Demony Północy”. Złapanie małego pieska nie jest takie łatwe jak mogłoby się wydawać. Narratorem jest pies, na początku opisuje Henryka jako śmiesznego facecika w okularkach, a Hanka to ta w kozaczkach. Psa przygarnia Alek, ich syn, nazywa go Winter, ale...

Super książka, w nie których momentach śmieszna, bardzo fajna 👍 polecam. Podobała mi się bardzo.🙃

Super książka, w nie których momentach śmieszna, bardzo fajna 👍 polecam. Podobała mi się bardzo.🙃

Młodość Wintera, czyli jak to się zaczęło.

Młodość Wintera, czyli jak to się zaczęło.

Bawi do łez dorosłych i dzieci.

Bawi do łez dorosłych i dzieci.

Super zabawna książka. Polecam zarówno starszym dzieciom jak i dorosłym.

Super zabawna książka. Polecam zarówno starszym dzieciom jak i dorosłym.

Super lektura dla wielbicieli futrzaków :)

Super lektura dla wielbicieli futrzaków :)