Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem sporo książek na temat tej katastrofy. Zarówno relacji świadków na samym miejscu zdarzenia jak i ekspertów lotniczych (polecam "Smoleńsk zapis śmierci oraz obie części "Ostatniego lotu"). Chętnie sięgam po literaturę związaną z tą katastrofą bo ta katastrofa nie powinna się zdarzyć. Tak więc i ta książka przypadkiem trafiła w me ręce. Dopiero później zorientowałem się, że jest sygnowana logiem Gazety Polskiej więc spodziewałem się, że może być różnie ale przeczytałem ją starając się nie dystansować się do autorów (Pani Lichocka to ta od środkowe palca pokazanego w sejmie) oraz treści. Książka to sześć wywiadów ze współpracownikami ofiar oraz przedruki oficjalnych dokumentów na końcu książki. Kilku bohaterów książki było w Smoleńsku i opisują katastrofę jako naoczni świadkowie. Tu niektóre momenty są dosyć drastyczne i tak po ludzku przykro mi było czytając tą pozycję. Czuć niestety w samej książce (czego można było się spodziewać widząc logo GP),w którą stronę skręcają autorzy. Zadają pytania zmierzające zdyskredytować stronę rządową i gloryfikują ofiary (Sasin w szczególności). Storna rządowa trochę sama sobie na to zasłużyła poprzez swoje działania chociażby patrząc na sposób przejęcia obowiązków przez Marszałka Komorowskiego. Autorki powinny porozmawiać również z osobami po drugiej stornie. Wtedy przekaz płynący z książki byłby bardziej uczciwy. Należy pamiętać, że tamten czas to był okres tarć pomiędzy Prezydentem i Premierem. Polecam poczytać "Daleko od Wawelu", "Daleko od miłości" oraz "Czas Kaczyńskiego, wtedy lepiej można zrozumieć co się wtedy działo. Wypowiedzi rozmówców trochę kontrastują z tym co się dzieje teraz tzn. jak Kaczyński zbija kapitał polityczny na tej katastrofie i jak wykorzystał ją w rozgrywkach politycznych. Jedno jest pewne, to była tragedia, która nie powinna się wydarzyć. A ten samolot w ogóle nie powinien wylecieć przy tamtych warunkach pogodowych.