Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka ma trzy rozdziały. Pierwszy jest o buddyzmie, z którego założeniami można się zgadzać albo nie. Fakt, że gdy autor "tłumaczy" jakiś tekst jest mniej zrozumiały niż tekst sam w sobie, jest sporym minusem. Jednak przy końcu pierwszego rozdziału dociera do ciebie o co chodzi w tym buddyzmie (na ile się da to zrozumieć),więc jest dobrze. Buddyzm nie jest nauką, nie trzeba go udowadniać. W drugim rozdziale jest nieco gorzej, choć, wbrew pozorom zrozumienie jest nieco łatwiejsze. Inna sprawa że autor nagina buddyzm i psychoanalizę do swojej tezy, ale niech tam, jego prawo. No i uważanie psychoanalizy za bardzo naukowej - nie bardzo. Z tymi rozdziałami można się zgadzać, można się nie zgadzać, ale dla własnego rozwoju (czasem też dla rozwoju umiejętności wychwytywania niespójności w książkach) można przeczytać. Trzeci rozdział ma stron koło 40... Można go odczytać na dwa sposoby. Pierwszy, to że jest to chujowo napisane podsumowanie i powtórzenie tematu. Autor używa skomplikowanych słów, w skomplikowanych konstrukcjach, że nawet tłumacz nie ma pojęcia co właściwie tłumaczy. Zdania nie mają sensu, a nawet jak mają daje się go streścić w jednym prostszym zdaniu. Autor się popisuje, że jest inteligentnym erudytą, a tak naprawdę jest głupi. Przykład? "Jako podłoże i źródło ani dynamiczne, ani statyczne, nie jest wszakże martwą tożsamością albo pustą, abstrakcyjną powszechnością ani jednością". 40 stron takich zdań, a nawet dłuższych i przeczących sobie. Jest też druga opcja. Rozdział kończy się zdaniem: "Tak wygląda, według mojego ograniczonego rozumienia, związek pomiędzy buddyzmem zen a sytuacją człowieka". I moim zdaniem te 40 stron, ten trzeci rozdział, to wyrafinowany trolling ze strony autora. Dwa pierwsze rozdziały chwalą buddyzm, trzeci mówi, że związek między buddyzmem a sytuacją człowieka jest rozdmuchany i bezsensowny. Wybuchnęłam śmiechem na koniec. Ale prawdopodobnie to nie jest trolling i wtedy to kawałek bardzo złej literatury.