Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym tomie dostajemy kolejny rozdział walki pomiędzy Sojuszem i Imperium Sithów, a także wyprawę Cade’a i jego towarzyszy na spustoszoną przez nieudany projekt rewitalizacji planetę Wayland. W pierwszej krótkiej historii albumu powracają postacie znane z tomów „Sojusz” czy „Burze” czyli chociażby admirał Stazi czy mistrz jedi Sinde. Tym razem Sojusz postanawia sięgnąć po pomoc jedi w walce. Niestety wątek ten jest zupełnie niewykorzystany i fabuła potoczyłaby się niemal identycznie bez udziału użytkowników Mocy. Z kolei część akcji dziejąca się na Mon Calamari mogłaby być interesująca poprzez poruszenie kwestii wyboru pomiędzy wiernością przełożonemu czy ratowaniem cywili. Niestety źle napisane dialogi i nienaturalne zachowanie bohaterów psuje efekt. Czytelnik jest tu wprawdzie świadkiem bardzo dramatycznego zdarzenia, ale jest ono dosyć szybko cofnięte, więc status quo nie zmienia się. Największym plusem tej historii są rysunki Dave’a Rossa znanego z drugiego tomu serii „Star Wars – Mroczne czasy”. Tutaj dostaje na szczęście lepszego kolorystę niż we wspomnianym tomie i efekty są olśniewające – szczególnie ładnie wyglądają kosmiczne bitwy. Szkoda, że nie dano mu tu okazji więcej się wygadać. Sama historia jednak niepotrzebna. Resztę tomu zajmuje główny wątek cyklu. Powracają tutaj bardziej niebezpieczne wytwory technologii Yuuzhan Vongów, a także pojawia się nowy przeciwnik. Niestety okazuje się on bardzo nieciekawą i w sumie niespecjalnie groźną postacią – jest bardziej niezamierzenie komiczny, a wszystkie sceny z jego udziałem wywołują niesmak. Jeżeli chodzi o yuuzhańską technologią, to też można było zrobić coś z tym więcej - pojawia się wprawdzie paru zmutowanych w przerażający sposób mieszkańców Waylandu, ale nie dowiadujemy się o nich niczego więcej. Ciekawiej zapowiada się za to tajemnicza nowa bohaterka – na razie jednak za mało o niej wiadomo, by snuć jakieś domysły. Powraca tu również lady Maladi, ale zostaje podobnie zmarnowana jak wspominany nowy wróg. Ciekawiej wypadają tutaj wątki poboczne czyli współpraca jedi z Imperium Fela. Jest tu o wiele więcej emocji, zwrotów fabuły i akcji niż w podobnym wątku w historii otwierającej album. Dziwi mnie za to, że zmieniono zbroję mistrzyni Rae – w tomie „Burze” jej cyborgizacja była bardzo dramatyczna, a tutaj zachowuję się jakby niemal nic się na stało. Moim zdaniem jest to trochę niekonsekwentne. Jest tu parę zdarzeń zmieniających status quo – szczególnie ostatnie strony są intrygujące. Za rysunki w tej części komiksu odpowiada znana już w tej serii Jan Duursema. Jej rysunki są dosyć szczegółowe i dobrze oddają akcją. Tutaj szczególnie w pamięć zapada fauna i flora zmienionej planety Wayland. Jak już jednak pisałem – szkoda, że scenarzysta nie miał specjalnie pomysłu na bardziej rozbudowanie tego konceptu. Podsumowując, tom co najwyżej średni. Warto przeczytać głównie dla ładnych rysunków i ważnych zdarzeń w wątkach pobocznych drugiej historii.