Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka skupia się na ostatnich latach panowania Szacha, rewolucji islamskiej i tułaczce monarchy po ucieczce z kraju. Monarcha wyniesiony do władzy przez Amerykanów i Brytyjczyków, jest też przez nich strącony. A za wszystkim stoją interesy, głównie dostęp do ropy. Autor pisze z pozycji wiernego, choć krytycznego zwolennika. Przedstawia stanowisko elit, ale niewiele mówi o sytuacji wewnętrznej dolnych warstw społecznych. Styl jest trochę toporny, często przywodzący propagandę PRL. Np. opis miłości ogółu narodu do Szacha jest w zasadzie niczym niepoparty. Ot stwierdzenie, że tak jest. Może uważa, że szacunek narodu to rzecz należna Szachowi? Przeciwnicy to oczywiście hołota sterowana z zagranicy lub nic nierozumiejący ignoranci. Mimo wszystko, mimo całej sympatii – może niechcący – Autor ujawnia wiele słabości monarchy. Przedstawia go jako osobę czułą na zaszczyty, goniącą za podziwem innych przywódców, ślepo wierzący Amerykanom, a jednocześnie chwiejną i niezdecydowaną. Jest nawiązanie do kryzysu w 1953 roku, kiedy prawie stracił władzę na rzecz Mossadegha, wyjechał, a inni, przy pomocy zachodnich agentów, tłumią protesty. W wydarzeniach bezpośrednio wyprzedzających ucieczkę Szacha (nazywaną wyjazdem) –postać monarchy jest pokazana jakby za mgłą. To inny działają, on co najwyżej wydaje zgodę lub nie. Oczywiście jest chory, ale wobec opisanych później pretensji Szacha – ta jego „nieobecność” bardzo rzuca się w oczy. I zostaje pytanie: dlaczego wyjechał, i dlaczego w trakcie wygnani tak chciał pojechać do USA. Często wybrzydzał na proponowane mu miejsce pobytu. Czuł się zdradzony, ale czy sam najpierw nie zdradził?!