Polska dziennikarka prasowa i autorka książek. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (dziennikarstwo i etnografia). Wieloletnia pracownica branżowego miesięcznika poświęconego mediom i marketingowi w Polsce "Media i Marketing Polska"),który początkowo ukazywał się jako dwa oddzielne tytuły ("Media Polska" i "Marketing Polska"). Autorka lub współautorka wywiadów-rzek i biografii. Rozmawiała m.in. z Bohdanem Łazuką i Stanisławą Celińską. Koordynatorka konkursu "Książka Przyjazna Dziecku", organizowanego m.in. przez redakcję pisma dla dzieci "Świerszczyk". Wybrane publikacje książkowe: "Przypuszczam, że wątpię" (z Bohdanem Łazuką, pierwsze wydanie: Prószyński i S-ka, 2010),"Niejedno przeszłam" (ze Stanisławą Celińską, pierwsze wydanie: Prószyński i S-ka, 2012),"Mela Muter. Gorączka życia" (Wydawnictwo Fabula Fraza, 2019).
Tego typu książkę powinien przeczytać każdy kto ma lub komu się wydaje że może mieć koło siebie osobę uzależniona lub że skłonnościami do uzależnień Takie książki powinny być zamiast lektur obowiązkowych w szkole żeby ludzie mieli więcej świadomości o tym że czasem niewiele trzeba żeby dotknąć dna i że czasem niewiele potrzeba żeby się od tego dna odbić
Papcio Chmiel to człowiek legenda; rysownik, którego komiksowa twórczość ceniona jest przez kilka pokoleń Polaków. O autorze "Tytusa, Romka i A'Tomka" wiemy dużo (z różnych publikacji, w tym także z jego własnej, rozpisanej na części autobiografii),ale wciąż nie wszystko. Ta publikacja stanowi dobre dopełnienie tej wiedzy - tym bardziej, że perspektywa jego własnych dzieci pozwala przyjrzeć się nestorowi polskiego komiksu z naprawdę bliska. Niezależnie czy chodzi o życie prywatne, czy twórczość, bo ona te nurty przeplatają się w tej wspomnieniowej książce. Nie jest to klasyczna biografia; zresztą dzieci Henryka Jerzego Chmielewskiego również mają swoje ciekawe opowieści, chcą być pełnoprawnymi bohaterami tej książki, choć ta ma traktować o ich ojcu. Mnie osobiście to nie przeszkadzało, bo Monique i Artur to interesujące, barwne osoby, a ich życiowe decyzje i wybory były również ukształtowane przez dom, z którego wyszli. Szczerość opowieści o tym domu, o rodzicach (którzy jak się okazało, wcale nie byli tacy wzajemnie dopasowani, jak się mogło wydawać),o wychowaniu, wreszcie o podejściu do życia Papcia, które próbował zaszczepić swojemu synowi i córce, budzą czytelniczy szacunek wobec autorów tej publikacji. Ekscentryczny Papcio, któremu zawdzięczamy tyle uśmiechów i dobrych wspomnień jawi się tu jak człowiek z krwi i kości, pracowity, ciekawy świata, ale nie wolny od przywar, takich jak niezrozumiała powściągliwość czy zaciekła wręcz upartość. Z pewnością jest to pozycja obowiązkowa dla fanów Papcia czy ogólnie - polskiego komiksu. Chwała Prószyńskiemu, że taka pozycja ukazała się - i to w naprawdę znakomitym czasie, bo w okolicach 100-lecia urodzin Henryka Jerzego Chmielewskiego.