Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To trzecia biografia argentyńskiego rewolucjonisty, która wpadła mi w ręce (wszystkie pod identycznym tytułem "Che Guevara"). Panegiryczna, propagandowa i oparta głównie na materiałach udostępnionych przez władze kubańskie pozycja autorstwa J. Cormiera (Warszawa 2005) ukazuje w istocie jedynie sposób propagowania postaci Che przez środowiska lewicowe. Poważna pozycja naukowa autorstwa J.G. Castanedy (Warszawa 2007) przedstawia osobę i działalność Che w sposób o wiele bardziej krytyczny i wyważony, wnikając przy tym w zakulisowe i nie zawsze świetlane okoliczności jego działań (bitwa o Santa Clara, ewakuacja z Kongo i inne.). To jednak praca utrzymana w raczej suchym, "naukowym" stylu. Napisana w tym samym czasie (połowa lat 90-ych XX w.) biografia pióra J.L. Andersona (Warszawa 2007) korzysta w największym stopniu ze wspomnień i materiałów udostępnionych przez krewnych, przyjaciół, współpracowników Che (w tym z jego własnych, niepublikowanych notatek). Stąd jej najbardziej osobisty charakter, wiele anegdot - dotyczących np. bujnego życia seksualnego bohatera - a także znacznie bardziej przystępny język. Czyta się tę pozycję zdecydowanie najlepiej spośród wszystkich trzech. W porównaniu z pracą J.G. Castanedy pewne kwestie przedstawione zostały w sposób powierzchowny (choćby wyżej wspomniane),z kolei jednak inne omówiono bardzo wyczerpująco (np. nieudaną próbę wzniecenia powstania w Argentynie, wydarzenie to - skwitowane przez Castanedę niezbyt obszernym passusem - odegrało natomiast bardzo ważną rolę w życiu Che). W sumie, obydwie wspomniane biografie uzupełniają się i warto przeczytać obydwie, by uzyskać w miarę kompletny (?) obraz postaci Che Guevary.