- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Irit Amiel
Książki i czasopisma
Powiązane treści
Popularne cytaty autora
Kiedyś, wiosną, przyjdą do ciebie na kawę, może w Dzień Zagłady po południu wszystkie moje ciotki wujkowie babcie dziadkowie siostry bracia ...
Kiedyś, wiosną, przyjdą do ciebie na kawę, może w Dzień Zagłady po południu wszystkie moje ciotki wujkowie babcie dziadkowie siostry bracia kuzynki kuzyni i moi rodzice a twoi pradziadkowie też. Wszyscy ci z Dachau z Bełżca z Bergen-Belsen z Ponar z Auschwitz i z Treblinki też. (...) Nie będą utyskiwali, płakali ani broń Boże opowiadali okropności, od których cierpnie skóra, tylko przyjrzą ci się uważnie, jakby dziwili się i mówili: -No, więc jednak można było po tym żyć...
Partyzanci prowadzą grupę niemieckich jeńców wojennych. Niemcy wyglądają jak Żydzi w getcie. Wystraszeni, brudni, zarośnięci. Po raz pierwsz...
Partyzanci prowadzą grupę niemieckich jeńców wojennych. Niemcy wyglądają jak Żydzi w getcie. Wystraszeni, brudni, zarośnięci. Po raz pierwszy w życiu pytasz się w duchu: "To jak? Niemcy to też ludzie?". Na szosie pan Andrzej każe Niemcom zzuć buty. Rzucasz się w ich kierunku i wołasz: - Panie Andrzeju, panie Andrzeju! Niech pan tego nie robi, nie można chodzić boso po śniegu! Nie opowiadasz mu oczywiście, że w małym getcie w Częstochowie chodzisz po śniegu z nogami owiniętymi w gazety i zapamiętujesz sobie na całe życie, że po kilku minutach śnieg pali stopy jak wrzątek. Pan Andrzej patrzy na ciebie, jakbyś się urwała z choinki(...). Na twoje usprawiedliwienie mogę dziś tylko powiedzieć, że masz wtedy zaledwie czternaście lat i nie wiesz jeszcze co Niemcy zrobili mamusi i tatusiowi, i wszystkim innym, i pewna jesteś, że oni niedługo wrócą(...). Od tamtej chwili mija blisko siedemdziesiąt lat, ale zawsze, stąpając po rozżarzonym, palącym stopy nadbrzeżnym piasku, nie możesz uciec przed bosymi stopami twojego ojca w niegaszonym wapnie, wysypanym zgodnie z niemiecką higieną w bydlęcym wagonie pędzącym do Treblinki. (s. 114-115).
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Dyskusje związane z autorem
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad