Choć Irit Amiel odeszła od nas w 2021 roku, to ja poznaję ją teraz i już zawsze będę żałować, że nie będzie mi dane poznać autorki na żadnym spotkaniu autorskim.

Lubię, gdy książki trafiają do mnie nie przez drogę wysypu bookstagramowych nowości, ale czekają na mnie na regale w księgarni @miedzy_slowami_lublin . To zawsze ten regał z wydawnictwem Austeria, gdzie znajduję perełki literatury żydowskiej, których nie widziałam nigdzie indziej. Stamtąd zawołała do mnie Irit i jej „Życie - tytuł tymczasowy”. To autobiograficzne zapiski Amiel, która urodzona w Częstochowie w 1931r. była zmuszona do podejmowania niesłychanie trudnych decyzji, by przeżyć Zagładę.
Czytelnik towarzyszy Irit w jej drodze z zapartym tchem, nie chce opuszczać jej na krok, pragnie pomóc i cofnąć karty historii. Na te niesamowicie osobiste zaangażowanie w lekturę wpływa sposób, w jaki Amiel spisała swoją historię. Irit pisze jakby do samej siebie w z tamtych lat. Nie spotkałam się jeszcze wcześniej z takim sposobem pisania, który dla autorki być może był osłoną, a dla czytelnika staje się najwyższą formą odczuwania. Irit Amiel, po tym jak straciła niemal całą rodzinę, pragnęła przede wszystkim żyć, dlatego zaczęła pisać dość późno, ale jak już zaczęła, to moim zdaniem, stworzyła dzieła nieśmiertelne. Na moim regale czekają już zamówione opowiadania „Osmaleni” i planuję, by zadomowiła się u mnie cała jej twórczość.

Tak Irit Amiel rozpoczyna swoją historię:

„Twoje pokolenie przemija i nadchodzą nowe. Czas trawi i zaciera przeszłość. Z upływem lat wszystko blednie i zmienia się wytartą płaską kliszę. Jeszcze dwa pokolenia, a hiszpańsko-portugalska inkwizycja, pogromy Kozaków, Chmielnicki, Stalin, Hitler i niemiecka Zagłada Żydów znajdą się prawdopobnie na tym samym poziomie pamięci.
Może właśnie dlatego, jako jedna z niewielu już przedostatnich osmalonych starowin, czyli Dzieci Holokaustu, czujesz się zobowiązana opowiadać to, co wiesz i pamiętasz z tamtych czasów (…).”

Choć Irit Amiel odeszła od nas w 2021 roku, to ja poznaję ją teraz i już zawsze będę żałować, że nie będzie mi dane poznać autorki na żadnym spotkaniu autorskim.

Lubię, gdy książki trafiają do mnie nie przez drogę wysypu bookstagramowych nowości, ale czekają na mnie na regale w księgarni @miedzy_slowami_lublin . To zawsze ten regał z wydawnictwem Austeria, gdzie znajduję...