(...) modlitwa jest najlepszym narkotykiem. Żaden trunek nie daje sercu takiego wesela; żaden zastrzyk morfiny nie złagodzi tak cierpień, ni...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać140
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stanisław Rembek
10
7,1/10
Urodzony: 06.07.1901Zmarły: 21.03.1985
Stanisław Rembek, ur. 6 lipca 1901 roku w Łodzi zmarł 21 marca 1985 roku w Warszawie. Z wykształcenia był historykiem. Lata 1919-1921 spędził w wojsku, z czego znaczną część jako żołnierz frontowy podczas wojny polsko-bolszewickiej. Debiutował w 1922 roku powieścią odcinkową dla młodzieży. W latach 1934-38 pracował jako nauczyciel w Radomiu i Piotrkowie Trybunalskim. Uczestnik obrony Warszawy, współpracownik prasy konspiracyjnej, nauczyciel w tajnym nauczaniu. Po wojnie mieszkał w Piotrkowie i w Warszawie. Zepchnięty na margines życia literackiego współpracował z Instytutem Wydawniczym PAX. Po 1956 roku przez jakiś czas publikował w "Kierunkach".
W 1938 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Franciszka Salezego Lewentala i nagrodę miasta Kalisza im. Adama Asnyka za powieść W polu, w 1945 roku nagrodę MKiS.
W 1938 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Franciszka Salezego Lewentala i nagrodę miasta Kalisza im. Adama Asnyka za powieść W polu, w 1945 roku nagrodę MKiS.
7,1/10średnia ocena książek autora
245 przeczytało książki autora
700 chce przeczytać książki autora
18fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ballada o wzgardliwym wisielcu oraz dwie gawędy styczniowe
Stanisław Rembek
7,2 z 69 ocen
219 czytelników 16 opinii
2023
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Uczonego i pełnego starej kultury Piłata za to, że prawie u schyłku swojego żywota zapytał: "Co to jest prawda?" - ściga nienawiść i wzgarda...
Uczonego i pełnego starej kultury Piłata za to, że prawie u schyłku swojego żywota zapytał: "Co to jest prawda?" - ściga nienawiść i wzgarda pokoleń, a rządy dusz objęli rybacy - analfabeci z jakiegoś zapadłego i zacofanego kraiku.
2 osoby to lubiąNajbardziej zimny i opanowany człowiek musi się niekiedy mylić – maszyna ma zawsze rację. Nie zna strachu, nie ma nerwów i namiętności.
Najbardziej zimny i opanowany człowiek musi się niekiedy mylić – maszyna ma zawsze rację. Nie zna strachu, nie ma nerwów i namiętności.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Wyrok na Franciszka Kłosa Stanisław Rembek
7,4
Literacką karierę Stanisław Rembek zaczynał w dwudziestoleciu międzywojennym. Pisarz dwóch wojen, uczestnik wojny z Rosją sowiecką w 1920 roku i obrońca Warszawy w 1939 roku, okupację przeżył w Grodzisku Mazowieckim, pisząc swój „Dziennik okupacyjny”. Po zakończeniu wojny, w 1947 roku wydał „Wyrok na Franciszka Kłosa”, jedną ze swoich najbardziej chyba znanych powieści. I to był w zasadzie koniec kariery literackiej tego świetnie zapowiadającego się prozaika. Przed wojną wróżono mu błyskotliwą karierę, porównywany był do Ericha Marii Remarque’a, Ilii Erenburga czy Izaaka Babla lecz Polska Ludowa nie potrzebowała takich pisarzy a Stanisław Rembek nie potrafił nagiąć swojego charakteru do nowych okoliczności jak wielu bardziej znanych od niego autorów. Większość jego powieści objęto czasową cenzurą, nie wznawiano ich a pisarz skazany został na zapomnienie.
„Wyrok na Franciszka Kłosa” oparty został na autentycznych wydarzeniach do jakich doszło w czasie okupacji niemieckiej w Grodzisku Mazowieckim. Już sam tytuł sugeruje treść historii, którą opowiada Stanisław Rembek. Jej bohater a właściwie antybohater to granatowy policjant, który otrzymuje zawiadomienie o wydaniu na niego wyroku śmierci przez jedną z organizacji Polskiego Państwa Podziemnego za swój stosunek do społeczeństwa polskiego i uległość wobec władz okupacyjnych.
Niezwykła historia, pisana w czasie gdy wydarzenia i okoliczności jeszcze nie uległy zatarciu w pamięci a niezwykła choćby dlatego, że literatura polska przyzwyczaiła czytelników do zupełnie innych bohaterów. Patriotów gotowych w każdej chwili złożyć swe życie na ołtarzu Ojczyzny, bezkompromisowych bohaterów, czasami niemal szalonych romantyków gotowych walczyć do śmierci nawet za z góry przegraną sprawę. I te echa postaw znajdziemy również w powieści ale potraktowane zostały bardziej jako tło dla wypuklenia postawy głównego bohatera. Bo Stanisław Rembek pokazał zupełnie coś innego. Nie wszyscy w społeczeństwie są bohaterami a niezwykle łatwo jest przekroczyć granicę zza której nie będzie już odwrotu.
Bardzo realistyczna, próbująca dotknąć granicy dobra i zła drzemiącej w każdym człowieku, przypominająca miejscami niemal moralitet i odwieczną walkę człowieka o wybór tej właściwej drogi życiowej.
Jeszcze za życia autora filmowcy z Niemiec wystąpili o zgodę na ekranizację powieści co Stanisław Rembek zdecydowanie odrzucił. Dopiero po jego śmierci na ekran i deski teatru przeniósł ją Andrzej Wajda w głównej roli obsadzając Mirosława Bakę, tworząc niezwykłe wręcz widowisko.
Polecam.
Przemoc i szabla Stanisław Rembek
6,7
Najbardziej optymistyczna książka Rembeka. Powstała w najlepszym, dla Autora okresie, gdy po sukcesie powieści ,,W polu'' z 1937 roku, nagle stały się znanym i cenionym pisarzem. Ten krótki okres, powodzenia osobistego, miedzy 1937 rokiem, a wybuchem wojny, został wykorzystany, przez Rembeka, na intensywną prace nad ,,Przemocą i szablą''.
Książka, opowiada o przygotowaniach do antyrosyjskiego powstania, po zalaniu Rzeczpospolitej, przez wojska rosyjskie, grupa patriotów,z biskupem Krasińskim na czele, postanawia zawiązać, w celu obrony niepodległości konfederacje, aby uzyskała ona legalność w oczach rodaków i opinii międzynarodowej, potrzebny jest protest ze strony sejmu, jednak większość posłów, jest zastraszona przez moskiewskich okupantów, na protest decyduje się, Józef Wybicki, poseł z Pomorza, a w przyszłości, twórca hymnu narodowego.
To rozmaite perypetie, Wybickiego, z tym protestem związane, stają się motorem fabuły. Brak tutaj, jakiegokolwiek wątku romansowego, co odróżnia książkę Rembeka, od dziewiętnastowiecznych powieści historycznych. Mało tutaj, tez batalistyki, choć ukazana wizja wojny barskiej, należy do najlepszych w literaturze i wypada żałować, iż Autor, urywa opowieść na początku walk, optymistyczna wymowa książki, jednak wymagała, unikania opisu ostatecznej klęski i rozbioru.
Styl, jest lekko archaizowany, bardzo przystępny, bez jakiś, młodopolskich stylistycznych udziwnień, które tak, drażnią czytelnika współczesnego.
Książkę, warto polecić miłośnikom Sienkiewicza, albowiem, jak i dzieło noblisty, służyć miała pokrzepieniu serc czytelników.
Powieść, ukazywała się w odcinkach, w prasie, wiosną - latem 1939, i zapewne zaraz później, zostałaby wydana w formie książkowej, wybuch wojny, pokrzyżował te plany, a sposób ukazania rosyjskiej okupacji, pozbawił ją szans, na ukazanie się w formie książkowej, przed upadkiem PRL.