Wykładowca historii kultury na Emmanuel College przy Uniwersytecie w Cambridge. Napisał m.in. The Renaissance Sense of the Past (1969),Culture and Society in Renaissance Italy (1972, III wyd. 1987),Montaigne (1981) i The Fortunes of the Courtier (1995).http://
Oczywistości, oczywistości, oczywistości... Burke odkrywa metodę ikonograficzną, a to ci "rewelacja". Przepisuje obszerne fragmenty z innych książek. Wielka szkoda, bo książka zapowiadała się smakowicie, a Burke to przecież wytrawny historyk, autor wielu wartościowych książek. Nie bez znaczenia jest też tłumaczenie Justyna Hunii, co za kancelaryjny, sztywny styl: słowo "niniejszy" to chyba ulubiony przymiotnik tłumacza (s. 18, 19, 27...). Do tego liczne błędy rzeczowe i tłumaczeniowe - "states of the Churche" przełożone jako "państwa chrześcijańskie", gdy chodzi o Państwo Kościelne (s. 75),tłumacz nie wie, że autor mówi o tej samej parze rycin, a nie różnych drzeworytach (na innych dziełach ... s. 77),tak grube błędy znalazłem na zaledwie 2 stronach! I gdzie iskry humoru, typowe dla książek Burke'a?
Monografia Petera Burke'a poświęcona jest kulturze i społeczeństwu Italii w latach 1420-1530. Praca ukazuje przede wszystkim korzenie tego, co nazywamy odrodzeniem. Wskazuje na te aspekty życia w ówczesnych Włoszech, które pozwoliły na rozwój idei renesansowych. Autor omawia takie zagadnienia jak kształcenie, stosunek do sacrum, związki rodzinne. Dużo w książce odwołań do Burckhardtowskiej "Kultury Odrodzenia we Włoszech", ale Burke niejednokrotnie polemizuje z tezami szwajcarskiego badacza. Szczególnie książką to powinni zainteresować się historycy sztuki, bowiem ukazuje ona w sposób niezwykle pełny złożone podłoże wspaniałej sztuki włoskiego renesansu.
Tomasz Babnis