Yūko Tsushima (ur. jako Satoko Tsushima) - japońska pisarka i krytyk literacki. Urodziła się niedaleko Tokio, a jej ojcem był pisarz Osamu Dazai, który popełnił samobójstwo, gdy dziewczynka miała roczek. Absolwentka Uniwersytetu Shirayuri (Shirayuri Joshi Daigaku) w Tokio. Literacko zadebiutowała tuż po skończeniu studiów. Pisała powieści, opowiadania oraz eseje. W swojej twórczości bardzo często poruszała temat niesprawiedliwości społecznej. Bohaterowie jej opowiadań i powieści zmagali się także z ułomnościami fizycznymi. Wpływ na poruszaną tematykę miało zapewne to, że starszy brat autorki urodził się z Zespołem Downa i był przez rodziców ukrywany przed widokiem sąsiadów i dalszej rodziny. Laureatka licznych nagród literackich (m.in. Nagrody im. Ryonosuke Akutagawy i Nagrody im. Kyoki Izumiego w dziedzinie literatury). Uważana jest za jedną z najciekawszych przedstawicielek powojennej literatury japońskiej. Wybrane dzieła: 謝肉祭 ("Shanikusai", 1971),夜の光に追われて ("Yoru no Hikari Ni Owa Rete", 1986),私 ("Watashi", 1999, polskie wydanie: "Jestem, tęsknię, mówię", PIW, 2018),狩りの時代 ("Kari no Jidai", 2016).
Bardzo poruszające, tęskne opowiadania dotyczące życia, jego blasków i cieni, radości i smutków. Wspomnienia tego co bliskie i ważne, ale co odeszło bezpowrotnie. To też bardzo intymny, prywatny obraz utraconych bliskich: dziecka, matki, brata.
To nie jest książka do szybkiego czytania, raczej do refleksji, rozważania, otwierania się na trudne sprawy. Jest w niej gama różnych przykrych emocji: smutek, żal, strata, tęsknota za bliskimi, którzy odeszli a wraz z nimi bliskość, miłość i radość. Te opowiadania mają przynieść ukojenie, rozliczenie i poradzenie sobie ze stratą. Wiele w nich oniryczności, jakiś międzyczasowych odniesień, nierzeczywistości, a jednak czuć ciepło i moc. Autorka pokazuje jak dużo potrzeba czasu, aby poradzić sobie z tym co najtrudniejsze w życiu - utratą najbliższych. Pokazuje, że ten czas jest ważny i potrzebny, aby nie zgorzknieć, nie zatracić się w bólu, ale żeby pamiętać. "Ja" ma różne oblicza, a te opowiadania są tego najlepszym dowodem.
Pięknie napisana i przetłumaczona, uspokaja i przenosi w inne stany emocjonalne.
OCENA - 6/10 DOBRA
Yuko Tsushima jest córką cenionego pisarza Osamu Dazai, który popełnił samobójstwo, gdy miała zaledwie rok. Autorka więc nie miała łatwego dzieciństwa, jej relacje z matką były co najwyżej poprawne, a utrata własnego dziecka oraz trauma z tym związana niewątpliwie odcisnęła swoje piętno w jej utworach.
Jednym z nich był zbiór opowiadań pod tytułem „JESTEM, TĘSKNIE, MÓWIĘ”, z który miałem okazję się zapoznać. Nie jest to łatwa proza, ponieważ przepełniona jest smutkiem, żalem, śmiercią, trzeba wybrać odpowiedni moment w swoim czytelniczym życiu, aby uniknąć depresji w którą łatwą wpaść zwłaszcza obcując z tą książką.
Muszę przyznać, że opowiadania mnie nie zachwyciły, za dużo w nich przygnębienia, refleksji na temat odchodzenia do drugiego świata. Nie znajdziemy w tej prozie recepty czy odpowiedzi, jak sobie radzić w życiu z takimi traumatycznymi zdarzeniami. To raczej intymne wyznanie autorki, oraz jej osobista refleksja nad tym co ją w życiu spotkało. To nieco dziwna proza i z pewnością nie dla każdego czytelnika, zwłaszcza tego który doświadczył w swoim życiu podobnych przeżyć. Pozdrawiam. Jack_