Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po lekturze książki spodziewałem się czegoś innego niż tylko szczegółowych opisów zdarzeń tworzenia pułków i ich rozwiązywania czy też przeprowadzonych bitew przy braku jakiegokolwiek szkicu pozwalający uprościć wyobrażenie sobie tej że bitwy.Książce towarzyszy ogromny patos Legionistów a zwłaszcza oficerów francuskich którzy byli tak dzielni, że ginęli jako pierwsi w każdej z bitew. Sądzę, że łatwiej jest mi opisać czego oczekiwałem po tej książce a mianowicie brak jest szczegółów opartych na tradycjach Legii które jak już są to opisane są dość mizernie, skąd np. wzięły się symbole istniejących kompanii szkolnych takich jak ciężarówka czy też podkowa, historia białego kepi które w rzeczywistości było koloru khaki i zbielało od słońca i wiatrów Afryki, tak samo nurtujące są pytania czemu Legia tak powoli maszeruje czy też czemu w tak dużej mierze przejęte są tradycje wojskowe po niemieckich żołnierzach z okresu II wojny światowej takie jak np. cały komplet piosenek marszowych jak Westerwald, Ane Marii czy też prasowanie koszul na styl oficerów niemieckich. Podsumowując książka była dla mnie nudna jeżeli ktoś oczekuje czegoś innego jak tylko suchej historii to szczerze nie polecam.Tak jako ciekawostkę mogę powiedzieć, że jedna z polskich piosenek była śpiewana przez Legie a mianowicie "O mój rozmarynie" oczywiście ze zwolnionym tempem przystosowanym do marszu;)