Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać140
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Władysław Stanisław Reymont
Źródło: wikipedia
Znany jako: Stanisław Władysław RejmentZnany jako: Stanisław Władysław Rejment
63
6,8/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, horror, klasyka, kryminał, sensacja, thriller, literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, językoznawstwo, nauka o literaturze, literatura dziecięca, opowiadania, powieści dla dzieci
Urodzony: 07.05.1867Zmarły: 05.12.1925
Reymont urodził się w rodzinie organisty. Jego ojciec, Józef Rejment, człowiek oczytany, miał wykształcenie muzyczne i w tuszyńskiej parafii pełnił obowiązki organisty, a także prowadził księgi stanu cywilnego i korespondencję proboszcza z władzami rosyjskimi. Matka, Antonina z Kupczyńskich, miała talent do opowiadania. Wywodziła się ze zubożałej szlachty krakowskiej; w latach dojrzałych pisarz fakt ten często podkreślał.
Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą. W latach 1880–1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, po czym został czeladnikiem. W okresie 1884–1888 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie w latach 1888–1893 dzięki protekcji ojca znalazł zatrudnienie jako niskiej rangi funkcjonariusz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, pracując m.in. w Rogowie i Lipcach. W 1890 zmarła matka pisarza. Z twórczości literackiej utrzymywał się od 1894, kiedy przeniósł się do Warszawy, jednak swoje pierwsze wiersze pisał już w 1882.
13 lipca 1900 Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej. Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli pomogło mu zdobyć niezależność finansową.
15 lipca 1902 w Krakowie ożenił się z Aurelią Szabłowską z domu Schatzschnejder, ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku. W tym samym roku umarł jego brat Franciszek.
Władysław Reymont był świadkiem wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie, po ogłoszeniu manifestu konstytucyjnego przez cara Mikołaja II, opisał m.in. w tekście Kartki z notatnika w nr 45 Tygodnika Ilustrowanego. Zbiór jego wspomnień z okresu, nazwanych Z konstytucyjnych dni. Notatki, przedrukowano następnie w 1956 r. w III tomie Dzieł wybranych, pt. Nowele.
Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich.
W 1920 zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni. Po otrzymaniu nagrody Nobla do końca życia zasiadał w składzie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. 1 maja 1925 przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”.
Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu przy Górnośląskiej 16 w Warszawie. 6 grudnia jego zwłoki uroczyście przeniesiono z ul. Górnośląskiej do katedry św. Jana, gdzie trumna została wystawiona na widok publiczny. 9 grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych (rząd 1 miejsce 1,2,3,4,5) na Cmentarzu Stare Powązki], a jego serce wmurowano w filarze kościoła św. Krzyża.
Twórczość Reymonta jest zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości. W powieściach obyczajowych zawarł elementy krytyki społecznej. Do jego najważniejszych powieści należą "Ziemia obiecana" oraz "Chłopi".
Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą. W latach 1880–1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, po czym został czeladnikiem. W okresie 1884–1888 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie w latach 1888–1893 dzięki protekcji ojca znalazł zatrudnienie jako niskiej rangi funkcjonariusz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, pracując m.in. w Rogowie i Lipcach. W 1890 zmarła matka pisarza. Z twórczości literackiej utrzymywał się od 1894, kiedy przeniósł się do Warszawy, jednak swoje pierwsze wiersze pisał już w 1882.
13 lipca 1900 Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej. Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli pomogło mu zdobyć niezależność finansową.
15 lipca 1902 w Krakowie ożenił się z Aurelią Szabłowską z domu Schatzschnejder, ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku. W tym samym roku umarł jego brat Franciszek.
Władysław Reymont był świadkiem wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie, po ogłoszeniu manifestu konstytucyjnego przez cara Mikołaja II, opisał m.in. w tekście Kartki z notatnika w nr 45 Tygodnika Ilustrowanego. Zbiór jego wspomnień z okresu, nazwanych Z konstytucyjnych dni. Notatki, przedrukowano następnie w 1956 r. w III tomie Dzieł wybranych, pt. Nowele.
Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich.
W 1920 zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni. Po otrzymaniu nagrody Nobla do końca życia zasiadał w składzie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. 1 maja 1925 przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”.
Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu przy Górnośląskiej 16 w Warszawie. 6 grudnia jego zwłoki uroczyście przeniesiono z ul. Górnośląskiej do katedry św. Jana, gdzie trumna została wystawiona na widok publiczny. 9 grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych (rząd 1 miejsce 1,2,3,4,5) na Cmentarzu Stare Powązki], a jego serce wmurowano w filarze kościoła św. Krzyża.
Twórczość Reymonta jest zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości. W powieściach obyczajowych zawarł elementy krytyki społecznej. Do jego najważniejszych powieści należą "Ziemia obiecana" oraz "Chłopi".
6,8/10średnia ocena książek autora
21 834 przeczytało książki autora
7 851 chce przeczytać książki autora
206fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Bezprawna fantastyka. Antologia fantastycznych opowiadań klasyków literatury
7,0 z 1 ocen
24 czytelników 0 opinii
2014
Zagadka jesiennej nocy. Opowieści z dreszczykiem
Andrzej Juliusz Sarwa, Władysław Stanisław Reymont
8,0 z 9 ocen
71 czytelników 1 opinia
2010
Powiązane treści
Aktualności
1040
Aktualności
LubimyCzytać
20
Poznajcie bliżej pozostałych nominowanych w kategorii Człowiek Książki i zagłosujcie w Plebiscycie
Varia
LubimyCzytać
22
Poznajcie bliżej nominowanych w kategorii Człowiek Książki i zagłosujcie w Plebiscycie!
Aktualności
Ewa Cieślik
12
Poznaj 10 filmów i seriali nominowanych w kategorii „Ekranizacja” Plebiscytu Książka Roku 2023
Tomasz Raczek wybrał 10 filmów i seriali, które są nominowane w kategorii „Ekranizacja” Plebiscytu Książka Roku 2023. A czy wy wybraliście już swoich faworytów? Poznajcie bliżej...
Aktualności
Anna Sierant
4
Książki adwentowe dla dzieci i dorosłych – te tytuły zapewnią ci 24 dni przedświątecznego czytania
W grudniu jedni z niecierpliwością czekają na same święta, inni twierdzą, że to ten czas oczekiwania lubią najbardziej. Ten radosny, przedświąteczny nastrój jeszcze bardziej...
Aktualności
Anna Sierant
6
Film o smoku, kolejny rekord „Chłopów”, ekranizacja dziecięcej klasyki i serial, o który walczą fani
W najnowszym artykule z cyklu „Najpierw książka, później film” piszemy o kilku ekranizacjach i adaptacjach. Wśród nich znajduje się film pod patronatem Lubimyczytać, produkcja o...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
1
Książki Kinga i Doerra na ekranach. Ważne zmiany w serialowej „Diunie”
Serialowa „Diuna”, będąca prequelem widowiska Denisa Villeneuve’a, jest w przygotowaniu. Projekt boryka się jednak ze sporymi problemami. Tym razem z tytułu produkcji zniknęły...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Dla mądrych jest zawsze dobry czas. A kiedyż będzie dla uczciwych? Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy.
48 osób to lubi
Ja nie będę robił, robił, robił! bo ja chcę żyć, żyć, żyć! Nie jestem bydlęciem pociągowym ani maszyną, jestem człowiekiem. Tylko głupiec ch...
Ja nie będę robił, robił, robił! bo ja chcę żyć, żyć, żyć! Nie jestem bydlęciem pociągowym ani maszyną, jestem człowiekiem. Tylko głupiec chce pieniędzy i dla zrobienia milionów poświęca wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię, i wszystkie skarby człowieczeństwa, a gdy się już tak nasyci, że może pluć milionami, cóż wtedy?
28 osób to lubiNie patrzcie na człowieka, jeno na jego uczynki.
27 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Chłopi Władysław Stanisław Reymont
6,7
Książka znana i.. no właśnie, jak to jest z tymi „Chłopami”? Dla mnie przez lata powieść ta kojarzyła się z trudnym językiem i rozwleczonymi opisami.. jakby ktoś nastoletniej Małgorzacie powiedział, że po trzydziestce będzie zaczytywać się w klasykach literatury i pokocha te wszystkie klimatyczne opisy, to by się po prostu roześmiała. A tak właśnie się stało. Ujrzałam w tych wszystkich starych książkach coś magicznego, co pochłania mnie bez reszty, gdy tylko zaczynam czytać jakieś starocie.
Chłopi, to niezwykła powieść przedstawiająca obraz polskiej wsi, gdzie życie toczy się w rytmie pór roku i jak to bywa w małej społeczności, rządzi się swoimi prawami. Reymont opisuje wszelkie radości i troski mieszkańców Lipiec, przeplatając je malowniczymi opisami przyrody, a wykreowane przez niego postacie dostarczają czytelnikowi cały wachlarz emocji.
To dramat w czterech aktach. Począwszy od burzliwej jesieni, w której zakończenie złamało mi serce po raz pierwszy, brnąc strudzenie przez srogą zimę i z nadzieją wyczekiwać wiosny, której koniec łamie serce po raz kolejny, by w końcu w skwerze lata zostać rozdartym emocjonalnie.
Emocje. Jest ich tu pod dostatkiem, bo każda z postaci dostarcza innych wrażeń. Obserwując relacje mieszkańców irytacja, żal i współczucie rzadko mieszały się z radością, bowiem opisywane szczęście jednych, dla drugich było solą w oku. Zagłębiając się w psychice bohaterów powieści i próbując zrozumieć ich niektóre zachowania można popaść w głęboką zadumę..
Rozpisywać się na temat fabuły i postaci nie będę, bo bez zdradzania szczegółów by się nie obyło. Jedne, co mogę zrobić, to zachęcić Was do poznania tej niesamowitej historii, która choć nie jest bez wad, bo Reymont zaliczył kilka wpadek, to naprawdę warto ją bliżej poznać, a poniższy cytat jest pięknym zwieńczeniem tej historii.
„Miłość przychodzi i odchodzi, a ziemia zostaje”.
Chłopi Władysław Stanisław Reymont
6,7
To jedna z niewielu książek, której mogę z czystym sumieniem dać 10. Arcydzieło nie tylko literatury, ale całej polskiej kultury. Reymont zawarł w powieści piękno przyrody, tradycje i obyczajowość, ale również naszą mentalność. Do tego świetnie zawiązał relacje między poszczególnymi bohaterami, i to bohaterami z krwi i kości, doskonale nakreślonymi psychologicznie. Historie takie jak w "Chłopach" dzieją się po dziś dzień nie tylko na wsiach, ale właściwie w każdej rodzinie czy społeczności. Cieszy mnie niedawny renesans "Chłopów", spowodowany m.in. nową ekranizacją (niekoniecznie wybitną),ale też całym tak zwanym zwrotem ludowym w opisywaniu polskiej historii. Dzięki temu jest szansa, że więcej osób sięgnie po tę wspaniałą książkę.