Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba jedyna monografia po polsku dotycząca tego tematu, choć ma już swoje lata (pierwsze wydanie 1992, odzwierciedla też stan wiedzy na lata 90-te). Wpierw Popko przybliża historię odkrywania Hurytów – opisuje chronologicznie, jak poszczególni badacze wpadali na tropy tej cywilizacji i co udało im się odkryć. Wylicza rozmaitych historyków i tytuły ich prac na ten temat, krótko je charakteryzując. Zanim jednak przechodzi do Hurytów, roztacza obfity wstęp mający nadać kontekstu historycznego, gdzie pisze głównie o sąsiadującej Mezopotamii, m.in. o III dynastii z Ur czy o czasach Hammurabiego. Niestety, w dalszych rozdziałach, dotyczących powstania państwa Mitanni i rozwoju dziejów Hurytów, Popko również gęsto przytacza badaczy, archeologów i ich odkrycia, jak gdyby to było w tym wszystkim najważniejsze. Dużo tu zahaczania o archeologię czy lingwistykę. Ostatecznie skupia się na tym, co szczególnie ważne dla laika, „na samym mięsie”, czyli na dziejach Hurytów, ale są one właśnie otoczone tymi specjalistycznymi dygresjami, przez które trzeba się przedzierać, by dotrzeć do konkretów. Warto jednak dotrzeć do tych ciekawszych informacji – o gospodarce, o strukturze społecznej, o systemie politycznym. Bardziej obficie omawia jednak historię polityczną ludu, w sposób dość suchy i rozwlekły. Są też pojedyncze rozdziały na temat następujących tematów: język hurycki (krótki, ale żmudny),piśmiennictwo huryckie (gdzie autor streszcza kilka wybranych przez siebie znalezisk literatury huryckiej, czasem przytaczając ich fragmenty, głównie są to przypowiastki i legendy, list władcy, ale też słuszna wzmianka o Gilgameszu),religii huryckiej i jej specyfice, specjalnie wydzielonej mitologii (gdzie przytacza opowieści o bogach),o magii (gdzie sugeruje przeniknięcie tychże do kultury starogreckiej),czy o sztuce huryckiej (to dość pobieżny zarys). Dla laika książka ta w większości miejsc bywa mało przyjazna; z większą łatwością połknie ją zaprawiony w boju student Wydziału Orientalistyki. Można jednak ją przekartkować, aby wydobyć co ciekawsze fragmenty.