Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pionierki" Frances Larson Na przełomie XIX i XX wieku w świat nauki zaczęły zgłębiać kobiety. Uniwersytety, uczelnie, badania naukowe w dalekich Wielkiej Brytanii regionach wcześniej były zarezerwowane jedynie dla płci męskiej. Na szczęście nie trwało to wiecznie, gdyż to właśnie dzięki nim - kobietom, antropolożkom udało się dotrzeć do najbardziej niedostępnych obszarów świata, porozmawiać i przeprowadzić wnikliwe obserwacje wśród prymitywnych ludów, bo jak autorka wskazuje - tylko kobietom kobiety chciały opowiedzieć o wychowywaniu dzieci, pracach w domu itp. "Pionierki" to zebrane w jedną książkę historie inspirujących kobiet, które ze wszystkich sił usiłowały wyrwać się ze sztywnego gorsetu obyczajowego, moralnego. Przedstawione postacie były, tak naprawdę, jednymi z pierwszych ludzi na Ziemi, którzy z własnej woli osiedlili się wśród dzikich plemion, by z zapałem i determinacją opisać życie tubylców od A do Z. Te kobiety były pełne siły, woli walki z przeciwnościami, niesprzyjającego szczególnie kobietom, losu, z zaparciem dążyły do spełnienia własnych aspiracji. "Pionierki" to nic innego jak opowieść o poświęceniu, wytrwałości, pasji oraz zamiłowaniu do nauki i pracy. To właśnie dzięki pionierkom powstało wiele prac naukowych opisujących życie ludów prymitywnych. Opracowania tych antropolożek stanowiły przyszłość nauki, jaką jest antropologia. Dodam, że pośród Brytyjek, Francuzek i Amerykanek znalazła swoje miejsce jedna, jedyna i najbardziej temperamentna ze wszystkich Polka - Maria Czaplicka, która przewodziła ekspedycji naukowej na Syberię. Mimo że Frances Larson opowiedziała w książce historie niezwykłych kobiet, to uważam, że zrobiła to w najmniej staranny i przemyślany sposób. Zacznijmy od tego, że życiorysy kilku bohaterek mieszają się, jedna wychodzi naprzeciw drugiej, co czyni całokształt bardzo chaotycznym, zagmatwanym i mało przejrzystym. Dodatkowo w książce napotkamy mnogość nazw, które, według mnie, powtarzają się z taką częstotliwością, że trudno je wszystkie "ogarnąć". Uważam też, że opisywanie w tego typu książce sytuacji kobiet na Oxfordzie na przestrzeni lat jest po prostu bezsensowne. Nie polecam. ⭐4/10 Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak.