Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Życie po duńsku” to praktyczny przewodnik po Danii, jej kulturze, tradycjach i mentalności jej mieszkańców. Dania opisana jest w nim z perspektywy kobiety przyjeżdżającej do kraju w ślad za mężem, który otrzymał pracę w Lego - znanej na całym świecie marce klocków. Zmuszenie do porzucenia dotychczasowego, pracoholicznego życia w Wielkiej Brytanii zachęca autorkę do zrozumienia różnic pomiędzy jej rodzimym narodem a Duńczykami. Przez dwanaście miesięcy Helen Russell zgłębia różne obszary codzienności Duńczyków, m.in. ich tradycje, sposób pracy, kuchnię, organizowanie wolnego czasu, stosunek do władzy, sztukę czy metody wychowywania dzieci. W każdym miesiącu autorka przywołuje opinie kilku autorytetów w omawianej dziedzinie oraz zwykłych mieszkańców, dzięki czemu jej spostrzeżenia zyskują na autentyczności i starają się przedstawiać w miarę obiektywny obraz opisywanego kraju. Dużym minusem jest jednak sposób, w jaki Russell nakierowuje czytelnika na określone postrzeganie Danii. Zwłaszcza w początkowych rozdziałach narzuca odbiór pewnych zjawisk, kontrastując je z dotychczasowym życiem w Wielkiej Brytanii i z góry krytykując wszelkie nowości, jakie spotykają ją jako imigrantkę. Taka perspektywa jest po części zrozumiała, jednak czyni niektóre fakty stronniczo komentowanymi, nie pozwalając czytelnikowi samodzielnie sformułować opinii o poznawanym kraju. Dodatkowo irytujące jest poczucie humoru autorki. Cenię ją za dystans, jaki ma wobec siebie, za lekkość, z jaką potrafi samokrytycznie mówić o swoich słabościach i przyzwyczajeniach w kontekście poznawanych duńskich tradycji, ale jej (w założeniu) dowcipne komentarze są na dłuższą metę męczące i w żaden sposób nie poprawiają odbioru książki. Podziwiam jednak autorkę za tak kompleksowy i usiłujący zebrać wszelkie dziedziny życia portret Danii, ukazanej nie jako idealny kraj skandynawski, ale jako państwo z krwi i kości, mające swoje wady i trudne do zrozumienia zwyczaje. Widać tutaj dziennikarskie korzenie Russell, dokładność jej researchu, mnogość przywoływanych badań i opinii. To bardzo cenny aspekt sprawiający, że przewodnik nabiera wiarygodności i nie jest wyłącznie subiektywnymi zapiskami imigrantki. Jeśli komuś nie będzie przeszkadzać specyficzna narracja autorki, być może ten przewodnik okaże się idealny dla każdego, kto chce lepiej poznać ojczyznę klocków Lego. Książka z pewnością dostarcza wielu nieoczywistych informacji, ale nie dla każdego będzie lekturą przyjemną.