Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetny pomysł na intrygę, zaskoczenie zaskakuje, ale poziom wykonania słaby. Nie lubię książek z błędami merytorycznymi i przekłamujących rzeczywistość. Ktoś, kto nie siedzi w temacie, pomyśli, że tak jest w realu, a nie jest. Gdybym była laikiem w jakimś temacie, też pewnie bezkrytycznie bym przeszła nad czymś do porządku dziennego, zakładając że skoro jest to wydane drukiem przez dobre wydawnictwo, to jest tak naprawdę. Sprostuję kilka przekłamań: 1- główna bohaterka zatrudniona jest w państwowej szkole podstawowej, bierze 2 tyg urlopu. Dobre sobie. Nie ma w roku szkolnym urlopu dla nauczycieli, chyba że bezpłatny. 2 - Kalina uczy sie w „marnej rejonowej podstawówce, a powinna w prestiżowym plastyku”, ale jak? Na etapie podstawowym nie ma szkół plastycznych. Ale jakimś cudem udaje jej się w środku roku przenieść do szkoły plastycznej. Jak już wspomniałam, takie podstawówki nie istnieją. Teraz popastwię się nad treścią. Fabuła naiwna, nieprzekonująca. Biedna sierotka z zanikiem pamięci wychowana przez złą ciotkę próbuje odkryć kto kryje się za morderstwem jej rodziny. Postacie płaskie i jednowymiarowe albo niespójne (trudno zgadnąć np. czy Monika jest chamką, jak ma chyba sugerować jej wygląd - swoją drogą dlaczego z ludzi z nadwagą robi się chamów - czy jednak, patrząc na dobór słów jakimi się posługuje, człowiekiem o szerszych horyzontach). I ogólnie negatywni bohaterowie są brzydcy, grubi, włochaci. Fat shaming ma się dobrze. Albo rozmowa w szklarni Szymczaka. Obcy facet ze szczegółami opowiada obcej lasce całe swoje życie, łącznie z chorobami psychicznymi matki. I z każdym detalem o tym, jak jego starszy brat poznał Adę. Serio ktoś tak dokładnie zna historię znajomości swojego rodzeństwa? Zresztą wszyscy są nad wyraz wylewni i mówią Lenie o wszystkich rodzinnych sekretach już w pierwszej rozmowie. Scena pod korzeniami drzewa, z psem, mimo wielkich chęci i dużej wyobraźni nie byłam w stanie jej zwizualizować. Nie znam dorosłych ludzi, którzy nie są niskorośli, a mieszczą się w norze lisa, jednak pies okazał się chyba większy od bohaterki, bo mu się to nie udało. Plusy za info o Rutkach i Grotach Mechowskich. Podsumowując, wkurza mnie dyletanctwo w czytanych przeze mnie książkach, brak chęci zgłębienia tematu. Poza rozrywką, lubię też gdy książka zapewni mi jakąś wiedzę, ciekawostki, nawet jeśli to beletrystyka. Tutaj autorka swoje błędne przekonania o szkole przeniosła bezrefleksyjnie na papier.