Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okładka „Perskich narzeczonych” mnie urzekła. Tajemnicza, z uchylonymi drzwiami do nieznanego świata. Weszłam pełna nadziei na piękna przygodę. Ta książka to wachlarz niebagatelnych i przedziwnych wrażeń. Z jednej strony Autorka bez skrępowania mówi o codziennych, ludzkich czynnościach, związanych z naszą naturą i seksualnością. Czuć zapach moczu, krwi, jak również aromatycznych potraw i przypraw. Z drugiej strony odwołuje się do legend, miesza magię z rzeczywistością, sprawia, że jawa przenika się ze snem, a teraźniejszość z przeszłością. To książka o kobietach mieszkających w perskiej wiosce, a raczej, patrząc z perspektywy naszej kultury, dziewczynach, które jedyne o czym marzą w życiu to małżeństwo. Co prawda piętnastoletnia, ciężarna Flora ma męża, ale mający własny sposób i pogląd na życie, podążył swoją drogą, nie oglądając się na żonę. Jedenastoletnia malutka i drobniutka Nazi jest jej pocieszycielką, orędowniczką. Zrobi niemal wszystko, żeby wyjść za mąż i założyć rodzinę. Z kart historii wyziera smutny, wręcz tragiczny obraz życia sefardyjskich Żydów w Persji, kobiet, których przeznaczeniem jest rodzenie dzieci i to najlepiej płci męskiej. Bycie piękną, pachnącą, gładką to przymioty, które determinują ich egzystencję. Książka jest wymagająca, niełatwa, nie czyta się jej szybko, a wręcz przeciwnie, pomału, dozując sobie wrażenia, próbując zrozumieć, poukładać i przetrawić opowiedzianą historię. Niewiele ponad 200 stron, a czytane były przeze mnie kilka dni. Lekturze towarzyszyło uczucie, że to nie moja bajka, a jednak ciągnęło mnie do niej. To było naprawdę ciekawe doświadczenie, ale nie mogę napisać, że powieść wzbudziła mój zachwyt. Może nie do końca Autorka przemówiła do mnie znanym mi językiem literackim. Książkę szczególnie polecam tym, którzy lubują się w historiach, w których dominuje realizm magiczny, są niejednoznaczne, nietuzinkowe, nieoczywiste. www.naczytniku.blogspot.com