Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Widać, że zainteresowania badawcze autorów bardziej skupiają się na nowszych dziejach Turcji. Tom drugi jest bardziej obszerny i dużo bardziej szczegółowy od pierwszego. Całość jest napisana w sposób bardzo, powiedziałbym, konserwatywny. Tak się pisało tego typu syntezy kilkadziesiąt lat temu (w sumie ta książka też nie należy do najnowszych dzieł historiografii). Czytając ma się pewien niedosyt. Inna sprawa to podejście autorów do państwa tureckiego. Książka jest w zasadzie bezkrytyczna, najlepszym przykładem jest sprawa ludobójstwa Ormian. Autorzy lansują tezę, że żadnego ludobójstwa nie było (może jakieś rozdmuchane incydenty),a tak w ogóle Ormianie sobie zasłużyli. Śmiesznie się czyta o tym, że mniejszości w Imperium były takie złe i niewdzięczne, a Turcy zawsze łagodni, tolerancyjni, pobłażliwi humanitarni.