Filozof literatury, krytyk literacki, eseista, wykładowca na Wydziale Polonistyki UW, autor książki „Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku”, współredaktor m.in. „Widm Derridy” (wraz z Agatą Bielik-Robson). Jako krytyk publikuje w „Dwutygodniku”, „Wizjach” i „Literaturze na Świecie”. Przełożył m.in. „Fichus” i „W końcu nauczyć się żyć” Jacques’a Derridy oraz (wraz z Patrykiem Szajem) „Zoografie” Matthew Calarco. Obecnie tłumaczy biografię Derridy i finalizuje doktorat o stanach wyjątkowych w pisarstwie Gombrowicza. Marzy mu się pisanie o marańskiej historii polskiego kina, krytycznej funkcji śmiechu u Monty Pythona oraz pneumatyzmie gry według Modricia-Pirlo. W Uniwersytecie Muri im. Franza Kafki kieruje Katedrą Nawiasu.