Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wystarczy rzucić okiem na nieskładny potok niejasnych wynurzeń pierwszej bohaterki i pojawia się obawa, czego można się spodziewać. “Do zobaczenia w Barcelonie” robi dokładnie takie pierwsze wrażenie, jaka jest całość. Dorosłe kobiety, każda z jakimś bagażem doświadczeń, zachowują się jak rozemocjonowane licealistki, które pierwszy raz w życiu wypuściły się na zagraniczne wakacje bez rodziców i jakiegokolwiek poczucia przyzwoitości. Warsztaty flamenco w Barcelonie to spełnienie ich marzeń, a dla czytelnika - odwrotność: proste postacie, wybujałe wyobrażenia, stereotypowe zachowania i moralność w strzępach. Jedynym plusem tej powieści są sporadycznie pojawiające się ciekawostki na temat miasta i cech flamenco, pokazane z perspektywy polskich tancerek, zgłębiających tajemnice tego fenomenu w miejscach, do których nie każdy ma dostęp. Powieść pokazuje wprawdzie magnetyzm Barcelony i oddaje fascynację autorki katalońską kulturą, ale dla mnie to zdecydowanie za mało, żeby polecić lekturę.