Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rak w lukrze" Sophie miała pecha, nowotwór w wieku 21 lat. Sophie miała szczęście, urodziła się w kochającej, wielopokoleniowej rodzinie (choć o ojcu nie dowiadujemy się niczego) a w dodatku w kraju o pięknej nazwie Holandia. Sophie miała wielkie szczęście, pokonała chorobę a (prawie) wszystkie życiowe problemy zakończyły się najlepiej jak tylko mogły. I to już cała książka. Takie sobie czytadełko-pamiętniczek w którym więcej imprezowania niż walki z chorobą, a wycieczek po Europie tyle samo co wizyt w lekarskich gabinetach. Śmieszą miłosne rozterki Sophie i bulwersuje łatwość z jaką oddaje swe ciało (no ale co ja tam wiem, nie jestem przecież 22 letnią Holenderką). Każdy problem bohaterki rozwiązuje się tak jakby gdzieś za rogiem stała niewidoczna wróżka i machała nieustannie swoją różdżką. Lukier, lukier, lukier. Nie polecam "Dziś jestem blondynką" tym którzy właśnie zderzyli się z tą ciężką chorobą w polskich realiach. Łatwość z jaką Sophie przechodzi z gabinetu jednego lekarza do drugiego, szpitalna opieka nad chorym, ceny zastrzyków, pigułek i specyfików , a nawet peruk na które ją stać wzbudzają po prostu frustrację. Polecam za to ludziom z Ministerstwa Zdrowia, może się czegoś nauczą.