Paderborn

Dobrze się czytało tę pozycję, tylko jak dla mnie trochę za dużo tych "astrologicznych" opisów. Podejrzewam że mimo wszystko będzie kontynuacja- i nie pogardziłabym nią ;)

Dobrze się czytało tę pozycję, tylko jak dla mnie trochę za dużo tych "astrologicznych" opisów. Podejrzewam że mimo wszystko będzie kontynuacja- i nie pogardziłabym nią ;)

Znaki zodiaku

Patrząc w gwiazdy próbujemy odczytać własne miejsce we wszechświecie, a być może nawet odgadnąć przyszłość. Wydawać by się mogło, że tym jednym zdanie można streścić naukę/paranaukę zwaną astrologią. Od niepamiętnych czasów ludzie spoglądali na nieboskłon próbując na podstawie ruchu ciał niebieskich odczytać własne przeznaczenie. W dawnych wiekach wiedza tajemna, która była poważana i oficjalnie uznawana, współcześnie w większości przypadków kojarzona z masowo produkowanymi horoskopami, które w rzeczywistości pasują do każdej osoby. Owszem poglądy na temat astrologii bywają różne, od zwykłych kpiarskich uśmieszków po rozprawy naukowe na poziomie doktorskim. Bez względu na panujące poglądy, należy przyznać, że astrologia była i nadal jest wdzięcznym motywem wykorzystywanym przez szeroko rozumianą popkulturę. Kwestią czasu było, aby swe oczy w stronę motywu astrologii skierował Remigiusz Mróz.

Każdy szanujący się autor thrillerów/ kryminałów, zwłaszcza piszący dużo, na stronach swych powieści stwarza postać arcywroga, czarnego charakteru, z którym co jakiś czas muszą zmierzyć się główni bohaterowie. Nie inaczej jest w przypadku Remigiusza Mroza, który stworzył postać Piotra Langera, wyrafinowanego, seryjnego mordercy, któremu żadna zbrodnia nie została udowodniona. Choć zawsze odgrywał rolę postaci drugoplanowej, głównie w cyklu prawniczym o Joannie Chyłce i Kordianie Oryńskim, to jego tajemnicza, bezduszna natura doprosiła się u autora popełnienia chociaż jednej powieści o nim samym. W ten sposób powstała powieść „Langer”, która krótko pisząc była dobra, ale nie rewelacyjna. Wraz z nadejściem kolejnej powieści o roboczym tytule „Paderborn” od nazwiska prokuratora znanego z cyklu prawniczego Chyłka/Oryński, czytelnicy mogli sądzić, że Remigiusz Mróz tworzy cykl poświęcony kolejnym znanym postaciom drugoplanowym. Nic bardziej mylnego, gdyż autor poniekąd oddał stery powieści znów Langerowi, lecz tym razem, co zaskakujące , doprowadzając sprawę do końca.

Prokuratorzy Olgierd Paderborn znany jako Pader oraz jego nowa przełożona Karolina Siarkowska vel Siarka tropią kolejnego seryjnego mordercę, Rzeźnika znad Odry, który od dekady jest nieuchwytny. Jedyne co o nim wiadomo, to fakt że przetrzymuje swoje ofiary i poddaje je niewyobrażalnym torturom. Szybko okazuje się, że zaginęła była żona Paderborna, która ostatnio również była na tropie Rzeźnika znad Odry. Rozpoczyna się wyścig z czasem. W toku śledztwa wychodzą związki zbrodni z astrologią. Niespodziewanie pomocną dłoń wyciąga Piotr Langer. Aby złapać jednego seryjnego mordercę, będą musieli skorzystać z pomocy innego seryjnego mordercy.

Tytuł książki wskazuje, że pierwsze skrzypce będzie grał w niej prokurator Paderborn, lecz w rzeczywistości akcenty zostały równomiernie rozłożone na troje postaci, czyli wspomnianego wcześniej Paderborna, a także Siarkę i oczywiście Langera. Sama powieść jest dosyć dynamiczna, wyczuwalny jest zarówno wyścig z czasem, ale także zastój z powodu tropów prowadzących donikąd. Choć zwroty akcji w powieści występują, lecz całą naszą uwagę odpowiedzialną za zaskoczenie skrada postać Rzeźnika znad Odry, który też dostał kilka rozdziałów z własnej perspektywy. Bardzo specyficzny seryjny morderca z niezwykłym modus operandi, nawet można pokusić się o stwierdzenie, że pod względem opisywanych tortur, jedna z najbardziej drastycznych powieści w dorobku Remigiusza Mroza. Dla niektórych czytelników, może okazać się zbyt drastyczna.

Niewątpliwie Paderborn i Siarka tworzą zgrany duet, a ich relacja, która okraszona jest wiszącym nad nimi romansem jest lekkostrawna. Wreszcie można napisać, że to pierwsza od dłuższego czasu powieść Remigiusza Mroza, gdzie wątki romansowe po pierwsze nie są mdłe, a po drugie nie dominują zarówno nad fabułą jak i warstwą kryminalną powieści. Jednym słowem pod tym względem napisane w punkt. No może dialogi, które czasami są przeciągane na siłę, pełne niepotrzebnych wtrąceń, docinek. O ile w przypadku Joanny Chyłki jako czytelnicy już przywykliśmy do takich dialogów, wręcz są jej znakiem rozpoznawczym, w przypadku tego duetu wydają się nie na miejscu i zbytnio przeciągają powieść, zamiast zbliżać się do meritum.

Motyw wykorzystania astrologii do popełniania zbrodni zapowiadał się obiecująco, lecz koniec końców Remigiusz Mróz nie pokusił się o pełne wyjaśnienie motywacji seryjnego mordercy, a raczej jej powiązań z astrologią. Po prostu zostaliśmy zasypani specyficznym dla tej dziedziny nazewnictwem typu descendent, trygony, itp, przy czym na naszych twarzach tak samo maluje się niezrozumienie jak na twarzach bohaterów, zarówno w trakcie lektury, jak i po jej zakończeniu.

Odnośnie zakończenia można napisać, że wywołuje mieszane uczucia. Tożsamość mordercy na pierwszy rzut oka byłaby bardzo zaskakująca, gdyby nie jeden dosyć istotny problem. Otóż, można jej się domyślić cały rozdział przed wyjawieniem. Cóż, zabrakło takiego mocnego plot twistu. Finałowe sceny napisane poprawnie, zarówno doświadczymy wyścigu z czasem, krwawego rozwiązania jak i dosłownie wybuchowego zakończenia. Jednak w powieści o złapaniu seryjnego mordercy, największe zaskoczenie otrzymamy ze strony rozwiązania kwestii innego seryjnego mordercy, czyli Piotra Langera. Jednym słowem, wow. Nikt by się nie spodziewał, że prawdopodobny koniec jego historii, a raczej moment na który czekaliśmy od pierwszej książki z jego udziałem, otrzymamy właśnie w tej.

Podsumowując, pomysł sam w sobie był dobry, motyw astrologiczny zapowiadał się bardzo dobrze, seryjny morderca przykuwający uwagę, lecz wykonanie i realizacja miały swoje słabsze momenty. Zakończenie mieszanka zaskoczenia i przewidywalności. Jednym słowem powieść, lepsza niż inne z dorobku autora, ale nie tak rewelacyjna jak co niektóre.

Znaki zodiaku

Patrząc w gwiazdy próbujemy odczytać własne miejsce we wszechświecie, a być może nawet odgadnąć przyszłość. Wydawać by się mogło, że tym jednym zdanie można streścić naukę/paranaukę zwaną astrologią. Od niepamiętnych czasów ludzie spoglądali na nieboskłon próbując na podstawie ruchu ciał niebieskich odczytać własne przeznaczenie. W dawnych wiekach wiedza...

Langer przeszedł na jasną stronę mocy i chce pomóc prokuraturze w złapaniu prawie równego sobie zwyrodnialca. Niby prawdziwe ale aż niemożliwe i przez cały czas czytania poddawane w wątpliwość. Zderzenie zła we wręcz astralny sposób, na koniec rozbłyska jasna gwiazda sprawiedliwości.

Langer przeszedł na jasną stronę mocy i chce pomóc prokuraturze w złapaniu prawie równego sobie zwyrodnialca. Niby prawdziwe ale aż niemożliwe i przez cały czas czytania poddawane w wątpliwość. Zderzenie zła we wręcz astralny sposób, na koniec rozbłyska jasna gwiazda sprawiedliwości.

Jak znam Mroza to pewnie coś wymyśli żeby tak do końca nie załatwić Langera. Pewnie znowu o nim usłyszymy, że morduje ludzi będąc w więzieniu. Dobrze czyta się Mroza dlatego czytam dalej ...

Jak znam Mroza to pewnie coś wymyśli żeby tak do końca nie załatwić Langera. Pewnie znowu o nim usłyszymy, że morduje ludzi będąc w więzieniu. Dobrze czyta się Mroza dlatego czytam dalej ...

Niezla kontynuacja.

Niezla kontynuacja.

Z wielką sympatią do autora muszę przyznać, że przebrnięcie przez tę książkę było bardzo wymagające.
Nina Pokora zostaje uwięziona przez Rzeźnika znad Odry, seryjnego mordercę, który pozostaje nieuchwytny. Padeborn i Siarkowska podejmują się uratowania Niny i schwytania zabójcy. Nieoczekiwanie pewne informacje dostarczy im Piotr Langer, którego Siarkowska uważa za naśladowcę Rzeźnika. Skąd Langer wie o rzeczach, o których nie powinien? Kim jest Rzeźnik i czy Nina wyjdzie z tego cało?
Opisy brutalności seryjnego mordercy oraz poruszenie tematu kanibalizmu sprawiło, że lektura tej książki przyprawiała o mdłości. Mnie to absolutnie przerosło. Plusem historii jest pojawienie się w niej ulubionych postaci z innych serii autora oraz cięte riposty, które urozmaicają dialogi. Poza tym jest to książka dla ludzi o mocnych nerwach.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo?fbid=954312576491528&set=a.530574235532033

Z wielką sympatią do autora muszę przyznać, że przebrnięcie przez tę książkę było bardzo wymagające.
Nina Pokora zostaje uwięziona przez Rzeźnika znad Odry, seryjnego mordercę, który pozostaje nieuchwytny. Padeborn i Siarkowska podejmują się uratowania Niny i schwytania zabójcy. Nieoczekiwanie pewne informacje dostarczy im Piotr Langer, którego Siarkowska uważa za...

Przynam się Wam szczerze, nie jestem fanką pana Mroza, po kilku rozczarowaniach trafiłam na Langera, który wciągnął mnie na tyle, że nie mogłam odpuścić sobie Paderborna, i jestem zachwycona. Postać Langera stworzona została znakomicie, jego kreacja bawi i jednocześnie przeraża, nikt z nas nie chciałby spotkać na swej drodze kogoś jego pokroju a mimo to jest on głównym elementem tego cyklu i to dzięki jego postaci tak dałam się porwać. Niczego nie mogę zarzucić także postaciom prokuratorów, ich zawiłej relacji i dążeniu do zdemaskowania morderców, choć nie obyło się bez wpadek. Fabuła zaciekawia na tyle, że nie można sie od niej oderwać, choć tylko dla czytelników o mocnych nerwach.

Przynam się Wam szczerze, nie jestem fanką pana Mroza, po kilku rozczarowaniach trafiłam na Langera, który wciągnął mnie na tyle, że nie mogłam odpuścić sobie Paderborna, i jestem zachwycona. Postać Langera stworzona została znakomicie, jego kreacja bawi i jednocześnie przeraża, nikt z nas nie chciałby spotkać na swej drodze kogoś jego pokroju a mimo to jest on głównym...

Para prokuratorów Siarka i Pader ścigają Rzeźnika znad Odry i szukają zaginionej byłej żony Olgierda. Rzeźnik to okrutny morderca, torturuje ofiary za życia i bezcześci zwłoki. Makabryczne opisy zbrodni tylko dla osób o mocnych nerwach, trzymających swoje emocje na wodzy i potrafiących oddzielić fikcję od rzeczywistości. Główni bohaterowie to Siarka i Pader, ale pojawiają się bohaterowie, znani z innych książek Mroza, Chyłka, Langer, Zordon i inni. Zakończenie zupełnie nieprzewidywalne dla mnie. Czyta się bez wytchnienia, ale ogrom wiedzy astrologicznej nie dla mnie. Nie wierzę w jakieś obliczenia astrologiczne, mogące się przydać w śledztwie.

Para prokuratorów Siarka i Pader ścigają Rzeźnika znad Odry i szukają zaginionej byłej żony Olgierda. Rzeźnik to okrutny morderca, torturuje ofiary za życia i bezcześci zwłoki. Makabryczne opisy zbrodni tylko dla osób o mocnych nerwach, trzymających swoje emocje na wodzy i potrafiących oddzielić fikcję od rzeczywistości. Główni bohaterowie to Siarka i Pader, ale pojawiają...

Właśnie skończyłem „Paderborna” i muszę przyznać, że to całkiem niezła książka, choć jak na mój gust jest zbyt okrutna. Było kilka momentów, które w niej pominąłem, bo brało mnie zbyt duże obrzydzenie w stosunku do opisów scen przemocy. Myślę że to co opisał tutaj Mróz było zbyt potworne, współczesne książki stają się coraz brutalniejsze i dosadne. Tak jakby pisarze walczyli pomiędzy sobą o prymat, jeśli chodzi o skalę okrucieństwa jakie są w stanie wymyślić.

Właśnie skończyłem „Paderborna” i muszę przyznać, że to całkiem niezła książka, choć jak na mój gust jest zbyt okrutna. Było kilka momentów, które w niej pominąłem, bo brało mnie zbyt duże obrzydzenie w stosunku do opisów scen przemocy. Myślę że to co opisał tutaj Mróz było zbyt potworne, współczesne książki stają się coraz brutalniejsze i dosadne. Tak jakby pisarze...

Powtarzalne jak 10 poprzednich Mrozików

Powtarzalne jak 10 poprzednich Mrozików