Tove. Królowa Duńczyków

Trochę mało Tove w Tove ale.ksiazka całkiem przyjmna. Polecam

Trochę mało Tove w Tove ale.ksiazka całkiem przyjmna. Polecam

Audiobook- BookBeat

Audiobook- BookBeat

Męcząca, pozbawiona magii, na którą liczyłam, z szalenie irytującą główną bohaterką.

Męcząca, pozbawiona magii, na którą liczyłam, z szalenie irytującą główną bohaterką.

Drugi tom historii, odrobinę lepszy według mnie od pierwszej części. Znów najbardziej związałam się z... Końmi ;) zakończenie bardzo mi się podobało, bo nie było takim typowym "i żyli długo i szczęśliwie", a to bardzo mi pasowało do tej fabuły.

Przyjemna, pełna magii i klimatyczna powieść. Chętnie sięgnę po kolejne książki tego autora, czuję się zachęcona.

Drugi tom historii, odrobinę lepszy według mnie od pierwszej części. Znów najbardziej związałam się z... Końmi ;) zakończenie bardzo mi się podobało, bo nie było takim typowym "i żyli długo i szczęśliwie", a to bardzo mi pasowało do tej fabuły.

Przyjemna, pełna magii i klimatyczna powieść. Chętnie sięgnę po kolejne książki tego autora, czuję się zachęcona.

Mam bardzo ambiwalentne uczucia po wysłuchaniu tej książki. W sumie nie wiem za bardzo dlaczego. Pierwsza część podobała mi średnio, chyba nawet była niejako rozczarowaniem, bo po tej tematyce spodziewałam się czegoś więcej. W drugiej części niby więcej jest samej historii, zależności między Wieletami, Duńczykami, Sasami i wszystkimi innymi ludami, które walczyły o władzę i wpływy łącznie z Gnieźnianami, czyli Polanami, walki, ustalania przymierzy między władcami itd. Więcej jest samej Tofy, która zaczyna rozumieć politykę i walczy o swoje. Jednak wszystko to jakieś chaotyczne, niepoukładane i za bardzo magiczne. Nie odnalazłam się w tej historii i za bardzo po prostu nie odpowiada mi narracja i pomieszanie światów czarodziejek, bóstw słowiańskich, zaklęć i historii. Coś tu nie zagrało i żeby nie być zbyt krytyczną pozostawię książkę bez oceny. Może w papierze, czytana odebrana byłaby przeze mnie lepiej, może nie. Nie wiem. Może jeszcze kiedyś wrócę do autora.

Mam bardzo ambiwalentne uczucia po wysłuchaniu tej książki. W sumie nie wiem za bardzo dlaczego. Pierwsza część podobała mi średnio, chyba nawet była niejako rozczarowaniem, bo po tej tematyce spodziewałam się czegoś więcej. W drugiej części niby więcej jest samej historii, zależności między Wieletami, Duńczykami, Sasami i wszystkimi innymi ludami, które walczyły o władzę i...

Wysłuchałam tej książki z przyjemnością, ale także w lekkim napięciu. Bardzo byłam ciekawa losów Tove i tego jak zakończy się ta historia. Nie zawiodłam się. Tom drugi jest moim zdaniem lepszy. Więcej w nim historii i polityki. Podobnie jak w pierwszej części odnajdziemy tu nienachalny, ale wyraźny feministyczny vibe. Sam w sobie pomysł pisania o kobietach w historii jest godnym pochwały feministycznym przedsięwzięciem.

Wysłuchałam tej książki z przyjemnością, ale także w lekkim napięciu. Bardzo byłam ciekawa losów Tove i tego jak zakończy się ta historia. Nie zawiodłam się. Tom drugi jest moim zdaniem lepszy. Więcej w nim historii i polityki. Podobnie jak w pierwszej części odnajdziemy tu nienachalny, ale wyraźny feministyczny vibe. Sam w sobie pomysł pisania o kobietach w historii jest...

Dzisiejsza recenzja dotyczy książki „Tove. Królowa Duńczyków” to drugi tom i ostatni. Nie czytałeś/łaś? To czytasz na własną odpowiedzialność. :D Czy ubolewam? Okropnie! Szkoda, że nie będzie kontynuacji, bo cała historia tej dziewczyny wciągnęła od pierwszych stron pierwszego tomu. Ile siły ma w sobie młoda dziewczyna, kobieta? Na to pytanie chyba nie muszę odpowiadać, bo każdy z nas chociaż raz w życiu zdał sobie sprawę, że (mnóstwo razy cytowałam to) kobieta jest siłą! Kiedy kobiecie zajdziesz za skórę, kiedy skrzywdzisz ją, a co najgorsze jej rodzinie biada tobie. :p Oczywiście wszystko to z przymrużeniem oka, ale sami przyznajcie coś, w tym jest. Autora znam z poprzednich książek, które cenie.

Cieszę się, że mogę dodać kolejne pozycje do tej listy. Wracając do dzisiejszej recenzji polecam zajrzeć na strony z opisem książki i przekonać się, że warto wziąć tę pozycję i odpłynąć w przygodę życia, w przygodę, która nie tylko zmienia sytuacje, ale i człowieka. Jak pewnie już wiecie Tove nie jest już tą młodą dziewczyną, która nie znała życia, lecz kobietą, której życie, los nie oszczędzali. Przed wami podróż, w której momentami będzie spokojnie, ale momentami sztorm, na jaki traficie przyprawi was o podwyższenie ciśnienia. Jestem wdzięczna, że mogłam podążać za Tovą, móc dzielić z nią jej smutki, złamane serce, tęsknotę za pierwszą swoją miłością oraz drobne sukcesy. Ten czas wykorzystała produktywnie, kształtując swój charakter, który ja sama podziwiam. Jej osoba jest tym przykładem, z którego wezmę przykład. Tak jak po burzy jest słońce tak po moich porażkach przychodzą sukcesy. Sami jesteśmy kowalami naszego życia, losu.

Od pierwszego tomu mija 15 lat, które dziewczyna wykorzystała też na wychowaniu syna na godnego króla. Co zrobiła, że stała się królową wikingów? Czy syn wychowany został za godnego następcę swego ojca Haralda? Jak potoczy się wątek między nią a bocianem? A co najważniejsze (według mnie) to, czy ktoś w końcu pokona Agarę? W tej części nudy nie spotkacie. Dwa minusy, nad którym ubolewam i jeden wyżej wymieniłam to, że nie będzie trzeciego tomu, a drugim to zakończenie. Było takie, że chwyciło za serce. Pewne sytuacje w końcu stały się rzeczywistością, ale dla równowagi coś trzeba zabrać. Nie będę opisywać i zdradzać najlepszego, ale jak po przeczytaniu książki odczuwasz niedosyt, pustkę to najlepszy dowód na to, że zżyłaś/łeś się z bohaterami, wciągnęłaś/łeś się w całą tę historię, że to świetna książka warta uwagi, a nawet zarwania nocy.

Jestem #teamTove <3.

Dzisiejsza recenzja dotyczy książki „Tove. Królowa Duńczyków” to drugi tom i ostatni. Nie czytałeś/łaś? To czytasz na własną odpowiedzialność. :D Czy ubolewam? Okropnie! Szkoda, że nie będzie kontynuacji, bo cała historia tej dziewczyny wciągnęła od pierwszych stron pierwszego tomu. Ile siły ma w sobie młoda dziewczyna, kobieta? Na to pytanie chyba nie muszę odpowiadać, bo...

Niezmiennie ulubioną postacią był Margeir - Bocian - w zasadzie dla tej postaci czytałam głównie drugi tom i jemu kibicowałam najbardziej :) Nie raziły mnie to jak opisane były sceny erotyczne, co jest dla mnie dużym zaskoczeniem. Podobał mi się styl autora i chętne sięgnę po inne powieści
Grzegorza Gajka

Niezmiennie ulubioną postacią był Margeir - Bocian - w zasadzie dla tej postaci czytałam głównie drugi tom i jemu kibicowałam najbardziej :) Nie raziły mnie to jak opisane były sceny erotyczne, co jest dla mnie dużym zaskoczeniem. Podobał mi się styl autora i chętne sięgnę po inne powieści
Grzegorza Gajka

To historia Bociana ❤️ Tove to silna kobieta wie czego chce i jak to osiągnąć.

To historia Bociana ❤️ Tove to silna kobieta wie czego chce i jak to osiągnąć.

Tove to drugi i ostatni tom, który opowiada losy Tofu - Słowianki, która została królową Duńczyków (jest to postać historyczna).
W tej historii Tofa jest już starsza i bardziej doświadczona. Jej syn Swen jest nastolatkiem, a Margier wraca po 10-cio letniej nieobecności (swoje uwięzienie zawdzięczał czarodziejce Agarze). Znajdziecie tu spiski (próbę obalenia króla),bunty, epickie walki, zdrady, bardzo zagmatwane uczucia bohaterów, trochę historycznej polityki i bardzo znane postacie historyczne jak np. cesarzowa Teofano, pierwsza ksieni klasztoru Matylda, mąż Tofy - Harald Sinozęby, czy jej syn Swen zwany później Widłobrodym.
Ale! O ile pierwsza część bardzo mi się podobała i wszytsko się tam ładnie zgrało, tak tutaj było kilka zgrzytów .
W tej części słowiańska mitologia została 'wciśnięta' tu na siłę. Niby był Swarożyc, ale jakby go nie było to by się wiele nie zmieniło, praktycznie nic to nie wnosiło - przynajmniej ja mam takie wrażenie...
Dziwne trójkąty - dla mnie obrzydliwe i w tej historii nie potrzebne...
I na koniec dziwna relacja Tofy i Margiera, która tym razem w ogóle do mnie nie trafiała, nie wywoływała żadnych emocji, nawet im nie kibicowałam, czegoś mi tutaj zabrakło...
Ale pomijając rzeczy które mi nie pasowały, to bardzo tę historię polecam. Jest dobrze napisana, szybko się ją czyta, a w tle przewijają się autentyczne wydarzenia, które miały ogromny wpływ na historię Europy jaką dziś znamy.

Tove to drugi i ostatni tom, który opowiada losy Tofu - Słowianki, która została królową Duńczyków (jest to postać historyczna).
W tej historii Tofa jest już starsza i bardziej doświadczona. Jej syn Swen jest nastolatkiem, a Margier wraca po 10-cio letniej nieobecności (swoje uwięzienie zawdzięczał czarodziejce Agarze). Znajdziecie tu spiski (próbę obalenia króla),bunty,...