Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę imponujący debiut. Świeża proza polska, która odciska na czytelniku trwały ślad, poruszająca, przejmująca.
Opis relacji matki i córki, córki i matki. Relacji trudnych, pełnych wzajemnych pretensji, niespełnionych oczekiwań, pustych dni, kiedy brakowało rozmowy, czułości, bycia razem. W pierwszej części narratorka przedstawia swoje wspomnienia z dzieciństwa. To obrazki pełne detali, które utkwiły w pamięci dziecka - matka w niebieskiej sukience, malująca usta szminką i jakaś obca... Matka z kieliszkiem alkoholu, by zamazać niepokoje. Matka, w dziwnie dobrym humorze, robiąca jajecznicę, najlepszą na świecie. Matka przytulająca córkę... nie, takiego obrazka nie ma.
W drugiej części utworu forma wspomnień zostaje zastąpiona dialogiem w formie dramatu. Przywołany przez Narratorkę Duch (duch matki) niechętnie powraca, by wziąć udział w rozmowie, w której obie strony wylewają nawzajem swój żal, wspominają, rozliczają... ale też szukają porozumienia. Czy je znajdą?

Liliana Hermetz debiutuje gorzkim, mocnym tekstem. Jest to jednak tekst świetnie napisany - duże znaczenie ma tu doskonały zmysł obserwacji i umiejętność słuchania języka ludzi, którzy otaczają autorkę. "Alicyjka" mówi naszym głosem. Nie brak w niej humoru, który rozładowuje napięcie, ale nie skreśla budowanego przez cały utwór nastroju.
Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę.

PS Więcej gwiazdek pozostawiam dla kolejnych książek Liliany Hermetz.

Naprawdę imponujący debiut. Świeża proza polska, która odciska na czytelniku trwały ślad, poruszająca, przejmująca.
Opis relacji matki i córki, córki i matki. Relacji trudnych, pełnych wzajemnych pretensji, niespełnionych oczekiwań, pustych dni, kiedy brakowało rozmowy, czułości, bycia razem. W pierwszej części narratorka przedstawia swoje wspomnienia z dzieciństwa. To...

Ten zbiór przemówień, wykładów i kilku innych tekstów Herty Müller może służyć na swoisty przewodnik po jej twórczości - zostają w nim wyrażone, nieco bardziej wprost, wszystkie obsesje pisarki. Językowo nadal jest to jednak proza trudna, bo mimo iż są tu zawarte głównie teksty publicznych wystąpień autorki, nie rezygnuje ona ze stylu, który zmusza do wysiłku i wywołuje niepokój.

Ten zbiór przemówień, wykładów i kilku innych tekstów Herty Müller może służyć na swoisty przewodnik po jej twórczości - zostają w nim wyrażone, nieco bardziej wprost, wszystkie obsesje pisarki. Językowo nadal jest to jednak proza trudna, bo mimo iż są tu zawarte głównie teksty publicznych wystąpień autorki, nie rezygnuje ona ze stylu, który zmusza do wysiłku i wywołuje...

Jak ja dawno nie przeczytałam 400 stron książki w jedną noc. Jak ja dawno nie czytałam książki do czwartej nad ranem. Tęskniłam za tym. Dzięki, Stephen!

Jak ja dawno nie przeczytałam 400 stron książki w jedną noc. Jak ja dawno nie czytałam książki do czwartej nad ranem. Tęskniłam za tym. Dzięki, Stephen!