Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czyta się na jednym oddechu. Ciekawe zwroty akcji. Polecam

Książkę czyta się na jednym oddechu. Ciekawe zwroty akcji. Polecam

Niestety nie przebrnełam do końca.

Niestety nie przebrnełam do końca.

Wspomnienia Wiesława Adamczyka są wstrząsające. Książkę czyta się jedynym tchem, choć tematyka jest bolesna. Polecam.

Wspomnienia Wiesława Adamczyka są wstrząsające. Książkę czyta się jedynym tchem, choć tematyka jest bolesna. Polecam.

Przyjemnie czytać opowieść o pasji do biegania. Opisane są to wzloty i upadki, kontuzje i życiówki. Maraton w Japonii.. marzenie. Książka inspirująca do działania.

Przyjemnie czytać opowieść o pasji do biegania. Opisane są to wzloty i upadki, kontuzje i życiówki. Maraton w Japonii.. marzenie. Książka inspirująca do działania.

Historia przerażająca a jednocześnie niesamowita. Celine mimo brutalności losu, ciągłego popychania rośnie w siłę i dąży do swojego celu. Gra na fortepianie staje się środkiem do ciągłego upokorzenie i niszczenia dziecka. Niestety muzyka wiąże się po części z cierpieniem i godzinami spędzonymi przy instrumencie, ale w tym przypadku jest to przestroga dla rodziców, którzy na siłę chcą z dzieci stworzyć cudownych instrumentalistów nie bacząc na ich zdanie i odczucia. Warto zapoznać się z tą historią.

Historia przerażająca a jednocześnie niesamowita. Celine mimo brutalności losu, ciągłego popychania rośnie w siłę i dąży do swojego celu. Gra na fortepianie staje się środkiem do ciągłego upokorzenie i niszczenia dziecka. Niestety muzyka wiąże się po części z cierpieniem i godzinami spędzonymi przy instrumencie, ale w tym przypadku jest to przestroga dla rodziców, którzy na...

Przemyślenia Anny, dystans do siebie a czasami jego brak i sytuacje, które pojawiały się w jej głowie są prawdziwie rzeczywiste.
Esencjonalny cytat na końcu książki, nic dodać nic ująć:
"Truizmy rodzą się jak gwiazdy, choć może nie zapadają się w sobie pod ciężarem wstydu. Oto jeden z nich: na wszystko przychodzi czas. Na pytania, odpowiedzi, na wątpliwości i zrozumienie. Oto drugi z nich: żeby dokądkolwiek dojść, należy wyjść."
... czasami wyjść z siebie.

Karpowicz nie po raz ostatni u mnie.

Przemyślenia Anny, dystans do siebie a czasami jego brak i sytuacje, które pojawiały się w jej głowie są prawdziwie rzeczywiste.
Esencjonalny cytat na końcu książki, nic dodać nic ująć:
"Truizmy rodzą się jak gwiazdy, choć może nie zapadają się w sobie pod ciężarem wstydu. Oto jeden z nich: na wszystko przychodzi czas. Na pytania, odpowiedzi, na wątpliwości i zrozumienie....

Świetna opowieść o pasjonacie biegów ponad ludzką wytrzymałość. Są tu przemyślenia, walka ze swoją słabością podczas zawodów i niesamowita historia biegu sztafetowego...bez drużyny.
Bieganie uzależnia, daje wolność i poszerza horyzonty, także te myślowe.
Książkę czyta się w moment. polecam!

Świetna opowieść o pasjonacie biegów ponad ludzką wytrzymałość. Są tu przemyślenia, walka ze swoją słabością podczas zawodów i niesamowita historia biegu sztafetowego...bez drużyny.
Bieganie uzależnia, daje wolność i poszerza horyzonty, także te myślowe.
Książkę czyta się w moment. polecam!

Książka, która doprowadza do łez, ściska za gardło a głowę prowadzi w otchłań myśli.
"Bo niewypowiedziane słowa nie przestają być słowami,a niewysrane gówno gównem. Taka jest natura wszechrzeczy."
"Ten świat jest obrzydliwy, a z rzadka zdarza się ktoś wspaniały. Ten świat mógł opierać się na fotosyntezie, a opiera się na przelewaniu krwi. No i uczą nas na niebieskich kompletach. Muszą uczyć, bo okrucieństwa pojąć nie sposób..."

Książka, która doprowadza do łez, ściska za gardło a głowę prowadzi w otchłań myśli.
"Bo niewypowiedziane słowa nie przestają być słowami,a niewysrane gówno gównem. Taka jest natura wszechrzeczy."
"Ten świat jest obrzydliwy, a z rzadka zdarza się ktoś wspaniały. Ten świat mógł opierać się na fotosyntezie, a opiera się na przelewaniu krwi. No i uczą nas na niebieskich...

Śmiech przez łzy, szydera. Przeczytałam i łaknę drugiej części.

Śmiech przez łzy, szydera. Przeczytałam i łaknę drugiej części.

schizofreniczna, wciągająca, ciężka.

schizofreniczna, wciągająca, ciężka.

Wspaniała pianistka, wspaniałe i ciekawe życie umiejętnie spisane.

Wspaniała pianistka, wspaniałe i ciekawe życie umiejętnie spisane.

Polski kryminał dość ciekawie napisany. Książka trzyma w napięciu i czyta się ją jednym tchem.

Polski kryminał dość ciekawie napisany. Książka trzyma w napięciu i czyta się ją jednym tchem.

Cięty język, zabawne sytuacje. Dobra książka. Można się nieźle pośmiać.

Cięty język, zabawne sytuacje. Dobra książka. Można się nieźle pośmiać.

Druga część trylogii jest mostem pomiędzy 1 a 3 częścią, niestety momentami bardzo słabym mostem. Książka dużo słabsza od pierwszej części, nie zaskakuje i nie czyta się jej już tak zachłannie.

Druga część trylogii jest mostem pomiędzy 1 a 3 częścią, niestety momentami bardzo słabym mostem. Książka dużo słabsza od pierwszej części, nie zaskakuje i nie czyta się jej już tak zachłannie.