Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę oceniam podobnie jak poprzednią część. Podoba mi się koncept i czyta się przyjemnie mimo, że jest dużo smutku i nostalgii. W pierwszej części pomysł był jednak czymś świeżym i nowym, tutaj mamy dużo powtórzonych schematów.

Książkę oceniam podobnie jak poprzednią część. Podoba mi się koncept i czyta się przyjemnie mimo, że jest dużo smutku i nostalgii. W pierwszej części pomysł był jednak czymś świeżym i nowym, tutaj mamy dużo powtórzonych schematów.

Druga część z historiami dziejącymi się w przytulnej kawiarni, w której można przenieść się w czasie. Nadal czytało mi się miło, natomiast nieco nużyły mnie powtórzenia. Mamy tu trochę ciekawych informacji o kobiecie duchu (wciąż wychodzącym do łazienki!), o Kazu oraz o samym kawowym rytuale. Historie są smutne, ale po raz kolejny podane w formie, która nie przytłacza swoim ciężarem.

Druga część z historiami dziejącymi się w przytulnej kawiarni, w której można przenieść się w czasie. Nadal czytało mi się miło, natomiast nieco nużyły mnie powtórzenia. Mamy tu trochę ciekawych informacji o kobiecie duchu (wciąż wychodzącym do łazienki!), o Kazu oraz o samym kawowym rytuale. Historie są smutne, ale po raz kolejny podane w formie, która nie przytłacza swoim...

Lubię tematykę podróży w czasie, ale nie byłam pewna czy akurat ta książka mi się spodoba. Okazało się, że tak. Pomysł autora mnie urzekł (nie wiedzieć czemu najbardziej kobieta duch wychodząca do łazienki) ;-) Podobał mi się klimat książki. Mimo niekiedy dramatycznych dla bohaterów wydarzeń, czułam spokój.
Niby są to proste opowiadania, a jednak łączą się ze sobą i daje to efekt spójnej historii. Jest tu dużo nostalgii, smutku, który jednak przeplata się z taką delikatną radością i zrozumieniem. Nie ma tu wpływania na losy własne i świata. Jest za to godzenie się z różnymi rzeczami.

Lubię tematykę podróży w czasie, ale nie byłam pewna czy akurat ta książka mi się spodoba. Okazało się, że tak. Pomysł autora mnie urzekł (nie wiedzieć czemu najbardziej kobieta duch wychodząca do łazienki) ;-) Podobał mi się klimat książki. Mimo niekiedy dramatycznych dla bohaterów wydarzeń, czułam spokój.
Niby są to proste opowiadania, a jednak łączą się ze sobą i daje to...

Szybka książka na jedno posiedzenie. Lubię japoński klimat, lubię książki o książkach. Stwierdziłam, że to będzie w takim razie coś idealnego dla mnie. Czy się zawiodłam? Trochę, bo spodziewałam się czegoś innego, zdecydowanie bardziej klimatycznego. Miałam też nadzieję na dużo więcej antykwariatu w antykwariacie. Tak więc początek mi się podobał, ale potem było jak dla mnie niestety średnio.

Szybka książka na jedno posiedzenie. Lubię japoński klimat, lubię książki o książkach. Stwierdziłam, że to będzie w takim razie coś idealnego dla mnie. Czy się zawiodłam? Trochę, bo spodziewałam się czegoś innego, zdecydowanie bardziej klimatycznego. Miałam też nadzieję na dużo więcej antykwariatu w antykwariacie. Tak więc początek mi się podobał, ale potem było jak dla...

Historia jest krótka, ale skłania do refleksji. Główna bohaterka według opinii rodziny i znajomych jest dziwna, nieprzystosowana do życia w społeczeństwie. Próbuje jakoś się wpasować, a idealnym dla niej miejscem staje się sklep, w którym jako pracownica radzi sobie świetnie. To bardziej otoczenie ma problem z jej życiem, niż ona sama. Świetnie ją rozumiem i uważam, że to bardzo dobrze, że powstała taka książka. Dla mnie to historia o neuroatypowości.

Historia jest krótka, ale skłania do refleksji. Główna bohaterka według opinii rodziny i znajomych jest dziwna, nieprzystosowana do życia w społeczeństwie. Próbuje jakoś się wpasować, a idealnym dla niej miejscem staje się sklep, w którym jako pracownica radzi sobie świetnie. To bardziej otoczenie ma problem z jej życiem, niż ona sama. Świetnie ją rozumiem i uważam, że to...

To przynajmniej na razie ostatnia książka Murakamiego jaką przeczytałam. Chyba rzeczywiście po kilku latach inaczej odbieram jego twórczość. Czytało mi się ciężko i momentami nie mogłam się skupić. Motyw z wyprawą do Grecji i zaginięciem Sumire sam w sobie ciekawy, ale brakowało mi konkretów. Wszystko było takie niejasne i nie wiem jaki ostatecznie miało sens.

To przynajmniej na razie ostatnia książka Murakamiego jaką przeczytałam. Chyba rzeczywiście po kilku latach inaczej odbieram jego twórczość. Czytało mi się ciężko i momentami nie mogłam się skupić. Motyw z wyprawą do Grecji i zaginięciem Sumire sam w sobie ciekawy, ale brakowało mi konkretów. Wszystko było takie niejasne i nie wiem jaki ostatecznie miało sens.

Tym razem ciężko szło mi czytanie. Kiedyś książki Murakamiego były dla mnie przyjemne. Teraz nie mam pojęcia czy ta konkretna mi nie podeszła, czy ogólnie zmienił się mój odbiór tego autora. Na pewno sprawdzę to na co najmniej jeszcze jednej.
Co się tyczy tego tytułu, bohaterowie mnie irytowali niesamowicie. Ich problemy wydawały mi się jakieś takie bez sensu, a oni sami jakby wyprani z uczuć. Do końca doczytałam, bo na szczęście krótko.

Tym razem ciężko szło mi czytanie. Kiedyś książki Murakamiego były dla mnie przyjemne. Teraz nie mam pojęcia czy ta konkretna mi nie podeszła, czy ogólnie zmienił się mój odbiór tego autora. Na pewno sprawdzę to na co najmniej jeszcze jednej.
Co się tyczy tego tytułu, bohaterowie mnie irytowali niesamowicie. Ich problemy wydawały mi się jakieś takie bez sensu, a oni sami...