Grafomański gniot.

Grafomański gniot.

Typowy przykład pisania "pod temat". Autorka wybrała kilka nośnych dziś obyczajowo tematów, stworzyła z tego tajemnice , niedopowiedzenia i zagadki i na końcu dodała bohaterów. Postaci są bowiem bardzo płaskie i sztampowe - po prostu wyrażają skomplikowane przeżycia i problemy. Do tego mamy trzy części a dwie następne narracje tylko zaciemniają i rozmywają główny wątek. Gdyby autorka naprawdę zżyła się ze swoimi bohaterami i nie wymyślała sztucznych komplikacji to biorąc pod uwagę styl jej pisania mogłaby napisać naprawdę ciekawą historię

Typowy przykład pisania "pod temat". Autorka wybrała kilka nośnych dziś obyczajowo tematów, stworzyła z tego tajemnice , niedopowiedzenia i zagadki i na końcu dodała bohaterów. Postaci są bowiem bardzo płaskie i sztampowe - po prostu wyrażają skomplikowane przeżycia i problemy. Do tego mamy trzy części a dwie następne narracje tylko zaciemniają i rozmywają główny wątek....

Autorka tej powieści nie jest Japonką, a mimo to w dość zbliżonym stylu (do japońskiej prozy) potrafi snuć swoją opowieść. I choć to wszystko jest strasznie wymieszane (powieść obyczajowa, młodzieżowa, psychologiczna, i wreszcie coś w stylu horror),to jednak całość czyta się nad wyraz dobrze.
Może nie do końca rewelacyjnie, ale biorąc pod uwagę każdą część z osobna, można na każdą z nich spojrzeć inaczej. Mnie najbardziej przypadła opowieść z punktu widzenia chłopaka. Pomimo, że jest to jakby rozpoczęcie wątku i najmniej w nim wyjaśnień, tak ma najbardziej interesujące podejście. Psychologiczne i ulotne. Czułem się jakbym właśnie czytał prozę Murakamiego.
Środkowa część (z punktu widzenia przyjaciółki) dużo więcej wyjaśnia, ale też mocno gmatwa zarówno jeśli chodzi o bohaterów, jak i o sytuacje. I jest chyba taka mocno współczesna jeśli chodzi o prawdziwe problemy japońskich nastolatków.
Wreszcie trzecia część - która najmniej mi się spodobała, to bardzo luźna wariacja w oparciu o świat duchów, luźne interpretacje pewnych problemów. No i przyznaję - nie jestem przyzwyczajony do opowieści zmienno-płciowej.
Postać Chłopaka została chyba najlepiej nakreślona i to w nim upatruje najmocniejszy element całości. Oczywiście tytułowa Miwako to również bardzo intrygująca postać. .Ale jej emploi rozmienia się na drobne w trakcie całej tej historii.
W sumie przyjemnie mi się czytało Świat Miwako. Ale równocześnie czułe, że czegoś mi w tej książce zabrakło. I sam nie umiem powiedzieć o co dokładnie chodzi.

Autorka tej powieści nie jest Japonką, a mimo to w dość zbliżonym stylu (do japońskiej prozy) potrafi snuć swoją opowieść. I choć to wszystko jest strasznie wymieszane (powieść obyczajowa, młodzieżowa, psychologiczna, i wreszcie coś w stylu horror),to jednak całość czyta się nad wyraz dobrze.
Może nie do końca rewelacyjnie, ale biorąc pod uwagę każdą część z osobna,...

Bardzo słaba i przewidywalna aż do bólu. Brnęłam przez tych kilkaset stron tylko po to, żeby się utwierdzić w tym, że od początku dobrze trafiłam jeśli chodzi o przeszłość bohaterki

Bardzo słaba i przewidywalna aż do bólu. Brnęłam przez tych kilkaset stron tylko po to, żeby się utwierdzić w tym, że od początku dobrze trafiłam jeśli chodzi o przeszłość bohaterki

Spokojna narracja, dobrze poprowadzona fabuła. Czyta się z przyjemnością!

Spokojna narracja, dobrze poprowadzona fabuła. Czyta się z przyjemnością!

Zmęczyłam, w zachwyt nie wpadłam. Szczególnie nad częścią trzecią

Zmęczyłam, w zachwyt nie wpadłam. Szczególnie nad częścią trzecią

Miwako Sumida nagle porzuca zajęcia na uczelni, zrywa ze swoim chłopakiem i przeprowadza się wraz ze swoją ciotką na wieś. Niebawem jej dawni znajomi dowiadują się, że kobieta popełniła samobójstwo. Próbują dowiedzieć się, dlaczego Miwako odebrała sobie życie.

Powieść ta składa się z trzech rozdziałów oraz epilogu. Narratorami każdego z rozdziałów są nieszczęśliwie zakochany w Miwako Ryusei, jej najlepsza przyjaciółka Chie oraz jej pracodawczyni i niedoszła bratowa Fumi. Każde z nich wspomina Miwako i z czasem odkrywa skrywane przez nią tajemnice. Jednocześnie oni sami mają swoje sekrety i mierzą się z własną przeszłością. W książce tej poruszane są takie wątki jak przemoc, bieda czy brak poczucia własnej wartości.

Moim zdaniem powieść Clarissy Goneawan jest dobra, ale mogłaby być lepsza. Mnie osobiście trudno było wgryźć się w jej klimat, zaś pewne treści mogłyby być bardziej dopracowane. Ponadto w porównaniu z innymi przeczytanymi przeze mnie książkami z "Serii z Żurawiem" ta wypada najsłabiej. Z tego powodu przyznaję jej sześć gwiazdek.

Miwako Sumida nagle porzuca zajęcia na uczelni, zrywa ze swoim chłopakiem i przeprowadza się wraz ze swoją ciotką na wieś. Niebawem jej dawni znajomi dowiadują się, że kobieta popełniła samobójstwo. Próbują dowiedzieć się, dlaczego Miwako odebrała sobie życie.

Powieść ta składa się z trzech rozdziałów oraz epilogu. Narratorami każdego z rozdziałów są nieszczęśliwie...

Kolejna powieść z serii z Żurawiem to fascynująca historia o miłości zakazanej, samobójstwie i… duchach. Autorka porusza w niej mnóstwo problemów społecznych: od samobójstwa, przez przemoc w szkole, po problemy z tożsamością, wplata w fabułę wątek nadprzyrodzony, i choć pisze o śmierci samobójczej, to oddaje w ręce czytelnika ciepłą i kojącą opowieść o sile przyjaźni, która czasami po prostu nie wystarcza, by ocalić komuś życie, ale która może ocalić duszę…

O tym, że tytułowa bohaterka książki, Miwako Sumida, jest samobójczynią dowiadujemy się już na samym początku. Przez całą powieść będziemy próbowali dociec, dlaczego odebrała sobie życie.

Historia jest niezwykle przemyślana, autorka dzieli ją na trzy części, każda z nich to wspomnienia o Miwako prezentowane przez inną osobę. Ryusei Yanagi, to chłopak nieszczęśliwie zakochany w Miwako, opowiada o tym jak zawarli niefortunną przyjaźń. Druga część powieści to historia przyjaciółki Miwako, Chie Ohno, która zdradza okoliczności, w których się poznały, zaś trzecia część to relacja Fumi-nee, siostry głównego bohatera, dla której Miwako przez jakiś czas pracowała.

Bohaterowie to główny atut tej powieści, są prawdziwi do bólu, fascynują, bo, tak jak Miwako, mają swoje sekrety. Weźmy Chie Ohno, która boi się być przeciętną dziewczyną do tego stopnia, że wciela się w postać fikcyjną, wykreowaną przez samą siebie na kartach pamiętnika publikowanego w gazecie, a która cieszy się wielkim zainteresowaniem czytelników. I choć jest w szkole popularna, o co zresztą bardzo się stara, zaprzyjaźnia się z Miwako, „przezroczystą dziewczyną”, którą sama boi się być… Dlaczego to robi? To kolejna tajemnica, od których w powieści aż się roi.

Cała recenzja do przeczytania na stronie: https://martasobiecka.pl/category/recenzje/133/clarissa-goenawan-

Kolejna powieść z serii z Żurawiem to fascynująca historia o miłości zakazanej, samobójstwie i… duchach. Autorka porusza w niej mnóstwo problemów społecznych: od samobójstwa, przez przemoc w szkole, po problemy z tożsamością, wplata w fabułę wątek nadprzyrodzony, i choć pisze o śmierci samobójczej, to oddaje w ręce czytelnika ciepłą i kojącą opowieść o sile przyjaźni, która...

Jestem mocno zaskoczona, że bardzo przyzwoicie napisany, całkiem pomysłowy "Perfekcyjny świat..." ma niższe oceny niż płytkie popłuczyny "A gdyby tak ze świata zniknęły koty" Genki Kawamury, ale niezbadane są wyroki czytelnicze.

Dla mnie powieść Clarissy Goenawan była całkiem satysfakcjonującym czytadłem, rozpisanym na trzy niezwykłe głosy, kawałeczek po kawałeczku rekonstruujące świat Miwako i to, co się z nim stało. Początek wciągnął mnie tak, że w jeden wieczór pochłonęłam połowę książki. Podobał mi się styl autorki, która bardzo umiejętnie kreśli postacie, pozwalając im działać i myśleć zamiast w nudny sposób przekonywać, że ktoś jest jakiś tam.

Wszystko w tej powieści ma sens, a autorka potrafi przekonać nawet do tych trochę bardziej fantastycznych pomysłów. Super!

Jestem mocno zaskoczona, że bardzo przyzwoicie napisany, całkiem pomysłowy "Perfekcyjny świat..." ma niższe oceny niż płytkie popłuczyny "A gdyby tak ze świata zniknęły koty" Genki Kawamury, ale niezbadane są wyroki czytelnicze.

Dla mnie powieść Clarissy Goenawan była całkiem satysfakcjonującym czytadłem, rozpisanym na trzy niezwykłe głosy, kawałeczek po kawałeczku...

Zdawało się, że nic nie jest w stanie złamać Miwako. Była pewna siebie, nieugięta, z jasnymi zasadami, których nie łamała dla niczego i dla nikogo. Aż pewnego dnia przyjaciele dowiadują się o jej samobójczej śmierci.
Najbliższe jej osoby starają się rozwikłać tę tajemnicę, przy okazji poznając inne oblicze Miwako Sumidy - zagubionej, niepewnej, zranionej.
Jak dobrze umiemy kryć na co dzień swoje smutki, troski, odmienność? Z jakim skutkiem? I za jaką cenę?
___________________________
https://zolzaczyta.blogspot.com/2021/11/o-sekretach-dnia-codziennego.html

Zdawało się, że nic nie jest w stanie złamać Miwako. Była pewna siebie, nieugięta, z jasnymi zasadami, których nie łamała dla niczego i dla nikogo. Aż pewnego dnia przyjaciele dowiadują się o jej samobójczej śmierci.
Najbliższe jej osoby starają się rozwikłać tę tajemnicę, przy okazji poznając inne oblicze Miwako Sumidy - zagubionej, niepewnej, zranionej.
Jak dobrze umiemy...