Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niską siłę myśli i argumentacji rekompensuje porywająca moc anegdoty. Poruszające dzieło, które zniża ludzkość do rangi zwierząt.

Niską siłę myśli i argumentacji rekompensuje porywająca moc anegdoty. Poruszające dzieło, które zniża ludzkość do rangi zwierząt.

Czytanie tego jest żmudne i niesatysfakcjonujące, niekończące się powtórzenia i spozierająca ze stron nuda nie pomaga zawiedzionym oczekiwaniom.

Czytanie tego jest żmudne i niesatysfakcjonujące, niekończące się powtórzenia i spozierająca ze stron nuda nie pomaga zawiedzionym oczekiwaniom.

Kto żył z kobietą ten znajdzie u Weiningera dużo celnych spostrzeżeń. Urzekające jest to, że kiedyś filozof był także poetą. Rozdział porównujący kobietę do żyda można sobie darować. Wbrew kwikowi komentarzy powyżej, moja Pani co ciekawsze podsuwane jej fragmenty komentowała: "no coś w tym jest".

Kto żył z kobietą ten znajdzie u Weiningera dużo celnych spostrzeżeń. Urzekające jest to, że kiedyś filozof był także poetą. Rozdział porównujący kobietę do żyda można sobie darować. Wbrew kwikowi komentarzy powyżej, moja Pani co ciekawsze podsuwane jej fragmenty komentowała: "no coś ...

Rozwiń Zwiń

Poetycka apologia crossfitu okraszona kilkoma błyskotliwymi spostrzeżeniami.

Poetycka apologia crossfitu okraszona kilkoma błyskotliwymi spostrzeżeniami.

Po przeczytaniu wspomnień Feynmana po raz kolejny potwierdza się obraz fizyków - są zadufani i rozkochani w sobie. Czy to dlatego że dotykają spraw podstawowych? Jakby nie było - książka napisana bardzo lekko, historie z życia nawet ciekawe, ale Feynman jako człowiek jawi się jako buc podobny Draganowi.

Po przeczytaniu wspomnień Feynmana po raz kolejny potwierdza się obraz fizyków - są zadufani i rozkochani w sobie. Czy to dlatego że dotykają spraw podstawowych? Jakby nie było - książka napisana bardzo lekko, historie z życia nawet ciekawe, ale Feynman jako człowiek jawi się jako buc podo...

Rozwiń Zwiń

Część drugą długo męczyłem. Nagromadzenie nazwisk i wydarzeń przytłoczyło. Napisana toporniej i ma się wrażenie, że z mniejszym polotem. Mimo wszystko zarys kilku ostatnich cesarzy, a więc obraz ostatecznego końca to piękny pejzaż pożogi.

Część drugą długo męczyłem. Nagromadzenie nazwisk i wydarzeń przytłoczyło. Napisana toporniej i ma się wrażenie, że z mniejszym polotem. Mimo wszystko zarys kilku ostatnich cesarzy, a więc obraz ostatecznego końca to piękny pejzaż pożogi.

Porywająca lektura z filozoficzno-socjologicznymi komentarzami autora.

Porywająca lektura z filozoficzno-socjologicznymi komentarzami autora.